گزارش‌های میدانی و تحقیقات از باشگاه‌های ورزشی نشان داده که ورزش‌های هوازی دارای حرکات موزون شبیه رقص (مثل زومبا و هیپ‌هاپ) به رغم ممنوعیت ، همچنان به دلیل استقبال مردم برگزار می‌شود، اما با تغییر نام و پچ‌پچ‌های در گوشی!
به گزارش ، جوان نوشت: چندی پیش هواداران رشته زومبا در ایران با اعلام خبر ممنوعیت این ورزش روبه‌رو شدند که از طرف رئیس ورزش‌های همگانی ایران ابلاغ شده بود. در این اعلامیه آمده بود که زومبا با اصول اسلامی مغایرت دارد و به همین خاطر نباید ادامه‌پیدا کند. دلیل این امر هم شباهت حرکات زومبا با رقص عنوان شد.
در باشگاه‌های ورزشی بانوان چه می‌گذرد؟
این در حالی است که طبق اخبار موثق رسیده به جوان اگر سری به باشگاه‌های آموزش‌دهنده این نوع ورزش‌ها بزنید، متوجه می‌شوید نه‌تنها حرکات این ورزش شبیه رقص نیست، بلکه تمامی یک ساعت آموزش این ورزش، با تکنیک‌های مختلف رقص عربی، هندی و اسپانیایی صورت می‌گیرد. جالب اینجاست که مربیان حرفه‌ای این نوع رقص‌ها هم مدعی هستند برای ریتمیک کردن حرکات، به روز‌ترین موسیقی‌های عربی و هندی را انتخاب می‌کنند تا به صورت مدرن روی آنها حرکت‌گذاری کنند و به هنرجویان خود آموزش دهند. البته رقص برای این گروه‌ها یک امر فرعی است که با آن فرهنگ غیردینی و بی‌قیدی اخلاقی را با آن و از طریق آن دنبال می‌کنند.
ممنوعیت عملی نشده!
اما بشنوید از ممنوعیتی که از همان ابتدا هم حذف آن دچار تردید شد. بعد از اعلام ممنوعیت و بازتاب آن در رسانه‌ها، برخی مربیان زومبا در ایران در مصاحبه‌ها گفته بودند، این ورزش رشته‌ای مفرح و نشاط‌آور است که هرگز متوقف نخواهد شد و این ممنوعیت پایان زومبا در ایران نیست. اکنون نیز تغییر نام این به اصطلاح ورزش در باشگاه‌ها (ورزش با موسیقی و موسیقی در ورزش ) و فعالیت هنرجویان این رشته همچنان نشان می‌دهد که چیزی به نام ممنوعیت عملی نشده است.
هر چند که باید گفت وسعت فعالیت باشگاه‌های ورزشی و آموزش رقص مدرن و سنتی محدود به باشگاه‌های مجوز دار و حتی خصوصی نمی‌شود. شنیده‌ها حاکی از این است که در گوشه گوشه این شهر کلاس‌های آموزش رقص فارسی و عربی و اسپانیایی برگزار می‌شود که کاش همه ماجرا ختم به آموزش رقص بانوان می‌شد!
کلاس رقص خصوصی در منزل!
کلاس‌های رقصی که در خانه‌های شخصی برگزار می‌شود و سیستم شناسایی و پذیرش هنرجو هم بعد از عبور از فیلترهای مختلف تشخیص هویت است؛ فیلترهایی که انسان را یاد قصه شنگول و منگول و آقا گرگه می‌اندازد، چراکه گزارش‌های میدانی و شنیده‌ها حکایت از فیلترهای دشوار پذیرش هنرجو در خانه‌های شخصی دارد که به قیمت کلان چندین جلسه رقص را آموزش می‌دهند. علاوه بر موضوعات فوق بخش مهم دیگری از ماجرا به باشگاه‌هایی می‌رسد که زیر نظر مربیان آموزشی اقدام به تشکیل گروه‌های آموزشی در فضای مجازی می‌کنند. گروه‌های کوچک و بزرگ که در ابتدا هدف را ارسال حرکات ورزشی و ارائه لیست برنامه غذایی مرتبط با ورزش‌های هوازی معرفی می‌کنند، اما از دل آن، شوی رقص و تورهای یک روزه تجمع رقصنده بیرون می‌زند.
تورهای رقاصی حاشیه شهر
مربی‌های این سبک از ورزش که سر تیم‌های حرفه‌ای آن زیر نظر آموزش‌های غربی آبدیده می‌شوند، به تقلید از روش کشورهای اروپایی هرازچندگاهی شوی رقص در ایران برگزار و از طریق همان گروه‌های ورزشی، علاقه‌مندان را با اخذ مبلغی دعوت به یک باشگاه ورزشی خصوصی می‌کنند و در جدیدترین نوع خود برخی از این شوی رقص‌ها در حاشیه شهر تهران هم برگزار می‌شود. شنیده‌ها حکایت از این دارد که هر چند در این شوی رقص‌های دست‌جمعی ممنوعیت حضور آقایان مورد تأکید قرار می‌گیرد، اما از آنجایی که اصول و آیین‌نامه خاصی وجود ندارد، در برخی موارد حضور مختلط تماشاچیان و حتی رقصنده‌ها در حاشیه شهر دیده شده است که بی‌شک بی‌شباهت به پارتی نیست.
با این تفاصیل است که بعد از ادامه روند بی‌نظارتی نسبت به تورهای یک‌روزه که در پس پرده تماشای مناظر طبیعی و بهره‌مندی از جاذبه‌های تاریخی و گردشگری انواع و اقسام هنجار‌شکنی دیده می‌شود، اکنون شعاع این آزادی‌های خارج از اصول و قواعد داخلی کشور به تورهای رقاصی رسیده است.
