نسب ایشان به امام موسی کاظم (علیه السلام) می رسد. (ابن عنبه، 1381ق/ 1961م: 197؛ مجلسی، 1396/ 1355: 270).
آستان امامزادگان فضل و فاضل (علیهما السلام) در جنوب غربی روستا و در سمت راست (شرق) جاده ی اصلی است. موقعیت آن عبارت است از: 35 درجه و 48 دقیقه و 5/17 ثانیه ی عرض جغرافیایی و 51 درجه و 45 دقیقه و 7/55 ثانیه ی طول جغرافیایی، در ارتفاع 1980 متری از سطح دریا. به نظر می رسد بنای ساختمان امامزادگان فضل و فاضل (علیهما السلام) متعلق به قرن 10 و 11 بوده و قدمتی پیش از آن نداشته باشد. اما در اطراف امامزاده قطعات اندکی از سفال های دوران تاریخی یافت شده است و تنها اثر فرهنگی و تاریخی روستا بقعه همین امامزاده می باشد.
داخل بقعه امامزاده، ضریح چوبی وجود دارد (صندوق چوبی منبت کاری) با تاریخ 1316 ش برروی مرقد مطهراین امامزادگان قرار دارد که دارای ارزش فرهنگی ـ تاریخی بوده و با خط نسبتاً زیبایی آیاتی از قرآن و شرحی از افراد سازنده و سال ساخت آن حک شده است. قدمت اولیه بقعه مزبور به قرن دهم و یازدهم هجری باز می گردد. بنای ساده بقعه با دیوارهایی از لاشه سنگ حدود 100 متر مربع مساحت دارد و فاقد آثار معماری و هنری قابل توجه است. این بنا در تاریخ 1 مهر 1382 با شماره ثبت 10365 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
منبع : سایت امامزادگان