شاهسون ها جزء ایلات و طوایف عشایری ترک تبار و ترک زبان ایران هستند از نظر پیشینه تاریخی ، نیاکان این گروه عشایری به اسم ترکمنان “غز ” یا ” اغوز ” از اواخر قرن سوم هجری از مرزهای شمال شرقی ایران وارد سرزمین خراسان بزرگ شده و از سلطان محمود غزنوی اجازه استقرار در آن نواحی را یافتند . پس از مرگ سلطان محمود و طی دوران جنگ بین سپاه مسعود غزنوی و سلجوقیان ، ترکان غز جانب سلجوقیان را گرفته و با شکست مسعود ، ترکمن های غز به همراه سپاهیان پیروز سلجوقی وارد سرزمین ایران شده و در مناطقی از شمال شرق تا شمال غرب ایران و بخصوص در آذربایجانشرقی و دشت مغان ، نواحی وسیعی از آسیای صغیر ( ترکیه امروزی ) ، قسمتهایی از شام (سوریه کنونی ) و شمال عراق پراکنده شده و عمدتاً به شیوه چادر نشینی گذران زندگی می کردند . از دوره صفویه تا قرن معاصر ، طوایفی از عشایر ترک زبان شاهسون در منطقه وسیعی از ایران پراکنده بوده اند . از میان مجموعه ایلات و طوایف ترک زبان مورد اشاره در دوره معاصر لفظ ایل شاهسون (ائل سون) فقط به آن تعداد از طوایف اطلاق می شود که قلمرو و استقرار ییلاقی و قشلاقی آنها عمدتاً در استانهای اردبیل و آذربایجانشرقی قراردارد و تعدادی از طوایف شاهسون مستقر در منطقه قره داغ استان آذربایجانشرقی ” ایل ارسباران ” نیز اطلاق می شود .
