قرص‌های آهن -۱

مصرف قرص‌ آهن هنگامی که در فرد کم خونی تشخیص داده شده باشد، ضروری است. در خصوص این مکمل‌های آهن در این مقاله اطلاعات بیشتری کسب کنید.
حتی با وجود آنکه آهن در انواع میوه و سبزیجات وجود دارد، به چه علت به بعضی افراد توصیه می‌شود قرص آهن مصرف کنند؟ خوب بایستی گفت که این کار صرفاً به جهت غلبه بر کم خونی انجام می‌شود که یک مشکل جدی پزشکی است که با کمبود آهن ایجاد می‌شود. افراد مبتلا به کم خونی از سلول‌های قرمز خون کافی در خون خود برخوردار نیستند. جزء مهم سلول‌های قرمز خون هموگلوبین (نوعی پروتئین) است. هموگلوبین عملکرد مهمی در انتقال اکسیژن به هر یک و تمام قسمت‌های بدن دارد. تولید سلول‌های خونی به مصرف مواد معدنی خوراکی مانند آهن دارد. پایین بودن میزان آهن به این معناست که سلول‌های بدن ما محروم از اکسیژن کافی شده‌اند. این امر معمولاً موجب خستگی و سرگیجه‌های مکرر می‌شود. فراتر از آن با فرو افتادن سطوح آهن فرد ممکن است دچار درد قفسه‌ی سینه، سردرد و مشکلات تنفسی گردد. رژیم غذایی ضعیف و از دست دادن سریع و شدید خون برخی از عواملی بوده که موجب کم خونی می‌شوند.

قرص‌های آهن برای کم خونی

به طور کلی، قرص‌های آهن حاوی ترکیبات آهنی یا فرو (ferrous) از آهن می‌باشند که مصرف آنها به افراد مبتلا به کم خونی توصیه می‌شود. به این دلیل که، این نوع از آهن به راحتی جذب می‌شود و در افزایش سطوح آهن تأثیر بیشتری دارد. معمولا، قرص با میزان اثر 325 میلی گرم در روز به مدت تقریباً 3 ماه تجویز می‌شود. اندازه‌ی قرص و همچنین مدت زمان آهن درمانی برحسب شدت کم خونی تفاوت خواهد کرد. به منظور اطلاع از میزان آهن مصرفی مورد نیاز در درمان کم خونی بایستی با پزشک مشورت نمود.

احتیاط

مشاهده شده است که اختلالات روده نیز موجب کم خونی می‌شوند. در چنین حالتی، چنانچه مکمل یا قرص آهن در دوز یا میزان صحیح مصرف نشود، مشکلات روده‌ای زمینه‌ای ممکن است شدید شوند. به عنوان مثال، بیماران مبتلا به بیماری کرون نیز دچار کم خونی مکرر می‌شوند. در این عارضه، روده قادر به جذب مواد مغذی کافی از غذای خورده شده نیست. بیماری کرون موجب التهاب دیواره روده، اسهال، کرامپ‌ یا دردهای شکمی و خون در مدفوع می‌شود. این علائم، به ویژه التهاب روده می‌تواند به دلیل مصرف مکمل‌های آهن بدتر شود. بنابراین، از پزشک خود بپرسید که آیا مصرف قرص آهن جهت درمان کم خونی ناشی از عوارض پزشکی مانند کولیت اولسراتیو، زخم دستگاه گوارش و دیورتیکولیت مناسب می‌باشد و یا خیر.

تداخلات دارویی با آهن

چنانچه هر یک از داروها یا مکمل‌هایی (که در ذیل آمده) را مصرف می‌کنید، پیش از شروع دوز آهن، بلافاصله پزشک خود را از آن مطلع سازید. پزشک ممکن است از شما بخواهد که از مصرف مکمل‌های آهن خودداری کرده و یا توصیه نماید که فاصله‌ی حداقل 2 ساعته میان دوز آهن و داروهای تجویزی را حفظ کنید. در ادامه داروهایی که می‌توانند یا اثر توانایی شما در جذب آهن را کاهش دهند و یا ممکن است به دلیل وجود مکمل آهن اثر آنها کاهش یابد، آورده شده است.
• آنتی بیوتیک‌هایی مانند کینولون (سیپروفلوکساسین) و تتراسایکلین (داکسی سایکلین، مینوسیکلین)
• داروهایی مانند لووتیروکسین (لووتروید، التروکسین) که به بهبود عملکرد تیروئید
کمک می‌کنند.
• مکمل‌های کلسیم
• بیس فسفونات (مورد استفاده در درمان پوکی استخوان) که شامل نریدرونات (neridronate)، ایباندرونات، تیلودرونات، کلودرونات
• داروهای فشار خون بالا مانند متیل دوپا، کاپتوپریل و لیزینوپریل
داروهای کاهنده کلسترول (بایل اسید سکواسترنت) مانند کلستیپول (کلستید) و کلستیرامین (کوئستران (Questran))
• داروهای پارکینسون مانند لوودوپا
• آنتی اسیدها و مسدود کننده‌های اسید

نکاتی جهت بهبود جذب آهن

گزینه بهتری که جهت درمان کم خونی ناشی از مشکلات روده می‌توان برگزید، از طریق منابع رژیم غذایی است. یک رژیم غذایی که بیشتر بر خوردن غذاهایی که منبع خوبی از آهن هِم (heme) (شکلی از آهن است که می‌تواند به راحتی جذب شود) متمرکز باشد، توصیه می‌گردد. به منظور افزایش جذب آهن خوراکی، مواد غذایی حاوی ویتامینC ، غذاهای دریایی (ماهی)، و گوشت گوسفند و گاو را وارد رژیم غذایی خود نمایید. همچنین بایستی از مصرف نوشیدنی‌هایی مانند چای سبز و مکمل‌های آهن به طور همزمان خودداری کنید، به این دلیل که توانایی شما در جذب آهن را کاهش می‌دهد. به عنوان مثال، چنانچه قرص آهن خود را به جای آب، همراه با شیر، چای سبز یا قهوه مصرف کنید، می‌توانند جذب آهن در مقادیر کافی را محدود سازند. تخم مرغ همچنین دارای برخی ترکیباتی است که تمایل به اتصال با آهن داشته که این امر همچنن می‌تواند میزان جذب آهن را کاهش دهد.