این روش در حقیقت نوعی تنبیه است. وقتی کودکی رفتار منفی از خود نشان داد ( به رغم این که قبلاً برایش توضیح داده شده و از وی خواسته شده که چنین رفتارهایی را انجام ندهد )، برای مدتی کوتاه و معین از یکی از خواسته ها یا نیازهایش محروم می گردد. مثلاً:
الف- برای کودک توضیح داده می شود که « ما ( والدین ) دوست نداریم موقع غذا خوردن قاشق غذا را پرت کنی » و « این کار خوبی نیست، ما این حرکت را دوست نداریم ».
ب- پس از این توضیح چنان چه آن رفتار تکرار شد، بهتر است به وی تذکر داده شود که « اگر دوباره این کار را کردی باید از سر سفره بلند شوی و به اتاق خودت بروی » ( یا اتاق دیگری که در نظر گرفته شده است و یا حیاط در صورتی که هوا خوب باشد و خطری برای کودک وجود نداشته باشد ).
ج- به محض تکرار رفتار منفی دست کودک را می گیریم ( بدون عصبانیت ) و با مهربانی وی را به داخل اتاق مورد نظر هدایت می کنیم و توضیح می دهیم: « به علت این رفتارت باید یک دقیقه داخل اتاق بمانی ». باید اتاق یا مکانی را انتخاب کرد که در آن کودک دسترسی به مواد غذایی نداشته باشد ( در مورد رفتار غذا خوردن )، روشن باشد، تهویه و هوای مناسب داشته باشد، محیط آن ترسناک نباشد و مکان امنی برای کودک باشد.
د- پس از این مدت وی را به سر سفره بر می گردانیم.
ه- در صورت تکرار، مجدداً وی را با همان توضیح به داخل اتاق هدایت می کنیم ولی این بار به جای یک دقیقه 3 یا 5 دقیقه در نظر می گیریم. هر بار تکرار منجر به طولانی تر شدن زمان وقفه ( Time out ) می گردد، به طوری که کودک ممکن است آن وعده ی غذایی را از دست بدهد و به ناچار تا وعده ی غذایی بعدی گرسنه بماند.
باید توجه داشت که روش های محروم کردن کوتاه مدت کودک از یک نیاز یا خواسته ( مثل غذا، اسباب بازی، تماشای تلویزیون، بازی با دوستان، رفتن به پارک و غیره ) بر حسب مورد متفاوت است و بدون خشونت و عصبانیت انجام می گیرد، توضیح کافی در مورد آن از قبل داده می شود، بلافاصله بعد از انجام رفتار منفی محرومیت اِعمال می شود و این تنبیه باید از زمان های خیلی کوتاه شروع گردد و در اِزای عدم انجام آن رفتار منفی، کودک مورد تشویق ( حداقل کلامی ) قرار گیرد.
منبع مقاله :
عطاری، عباس؛ (1387)، اختلالات تغذیه ای (مشکلات رفتاری تغذیه در کودکان)، تهران: نشر قطره، چاپ اول 