وقتی بغل کردن زیاد کودک، باعث درد آرنج می شود

درد آرنج می‌تواند زندگی روزمره را با مشکل روبرو کند، ‌به ویژه اگر نوزاد دارید و می‌خواهید از او مراقبت کنید. استفاده بیش از حد از عضلاتی که مچ دست را به جلو و عقب خم می‌کنند، می‌تواند منجر به تاندونیت (التهاب تاندون‌ها) در آرنج شود، یعنی جایی که عضلات به آن وصل هستند.

بلند کردن، جابه‌جا کردن و نگه داشتن همیشگی کودک می‌تواند باعث شود، این ماهیچه‌ها بیش از حد توان‌شان کار کنند و آسیب ببینند، اما می‌توان این درد را به کمک روش‌های درمانی کم کرد.

نگاه کلی

به عضلاتی که کمک می‌کنند، انگشت‌ها باز و صاف شوند یا مچ به عقب خم شود، اکستانسور یا عضلات باز کننده گفته می‌شود. این ماهیچه‌ها از پشت بازو جلو می‌آیند و با هم تاندون اکستانسور را می‌سازند. این تاندون هم به استخوان پشت آرنج متصل است. تاندونیت یا التهاب آرنج در این ناحیه، به «بیماری آرنج تنیس‌بازان» معروف است.

فلکسور به عضله‌ای گفته می‌شود که کارش منقبض کردن است و انگشت‌ها را جمع می‌کند و مچ را به جلو خم می‌کند. این ماهیچه‌ها از جلوی بازو رد می‌شوند و با هم تاندون فلکسور را می‌سازند. این تاندون هم به بخش درونی استخوان آرنج وصل می‌‌شود. به التهاب در این نوع تاندون، بیماری آرنج گلف‌بازها می‌گویند.

علایم

نشانه اصلی التهاب تاندون آرنج، درد موقع تکان دادن آن است. معمولا این درد جایی است که تاندون فلکسور یا اکستانسور به استخوان وصل می‌شود. هم‌چنین ناحیه آسیب دیده ممکن است باد کند و هرگونه تماسی با آن دردناک باشد. عضلات فلکسور مچ دست موقع نگه داشتن کودک زیادی تحت فشار قرار می‌گیرند که باعث درد در داخل آرنج می‌شود. 

عضلات اکستانسور وقتی درگیر می‌شوند که نوزاد را از گهواره یا صندلی‌اش برمی‌دارید یا می‌خواهید با شیشه به او شیر بدهید. استفاده زیاد از اکستانسورهای مچ دست می‌تواند به درد در ناحیه بیرونی آرنج منجر شود. این مساله به مرور زمان باعث ضعف عضلانی در ماهیچه‌های بازو و کاهش توان برداشتن اشیاء می‌شود.

اصلاح حرکت

می‌توان با اصلاح فعالیت‌ها و حرکات،‌ به سادگی از درد التهاب آرنج کاست. برای نمونه، وقتی به کودک از شیشه شیر می‌دهید یا او را در آغوش دارید و می‌خوابانید، یک بالش زیر بازوی‌تان بگذارید تا از فشار وزن کودک کم کند و تنشی که به تاندون‌های آرنج وارد می‌شود را از بین ببرد. هر وقت که امکانش وجود داشت، به جای این که کودک را نزدیک ران پا نگه دارید، او را جلوی بدن خودتان که به نقطه ثقل بدن نزدیک‌تر است، نگه دارید تا به تاندون‌های داخلی آرنج فشار نیاید. علاوه بر این، استفاده از «آغوش» کمک می‌کند تا کودک را بدون فشار آمدن به تاندون‌های آرنج نگه داشت.

هم‌چنین موقع کار کردن، مچ دست را صاف و مستقیم نگه دارید و به این ترتیب، از کشیدگی زیاد از حد تاندون‌ها پیشگیری کنید. مثلا به جای این که از بازوهای کودک بگیرید و او را از گهواره دربیاورید، کف دو دست‌تان را زیر او ببرید و او را بالا بیاورید.

کمک پزشکی

معمولا برای التهاب تاندون در اثر بچه‌داری، فیزیوتراپی تجویز می‌شود. گرما، تحریک الکتریکی، ماساژ و... از اقداماتی است که برای بالا بردن جریان خون و کاهش التهاب در نقطه دردناک استفاده می‌شود. هم‌چنین ممکن است از آرنج‌بند برای کاهش فشار روی تاندون‌های فلکسور یا اکستانسور در جریان فعالیت‌های روزمره استفاده شود. پهنای این آرنج‌بندها حدود 2 بند انگشت است و معمولا یک پد دارند که روی عضلات مورد نظر،‌ چه اکستانسور و چه فلکسور‌ قرار می‌گیرد. ممکن است از مچ‌بند آتل‌دار نیز استفاده شود تا مچ بدون حرکت نگه داشته شود و جلوی استفاده از این عضلات گرفته شود. این احتمال هم وجود دارد که پزشک، تزریق کورتیزون در تاندون آسیب دیده را توصیه کند.