چنانچه قصد دارید با مشکلات بالا رفتن سن و از دست دادن حافظه مبارزه کنید، در این صورت این مقاله را خوانده تا به درمان مشکل از دست دادن حافظه پی ببرید. از دست دادن حافظه میتواند برای هر شخصی رخ دهد و اینکه خاطرات آنقدر ارزشمند میباشند که هیچ کس دوست ندارد اجازه دهد این خاطرات از ذهن او پاک شوند. در ادامه راههای درمانی سادهای که به تقویت حافظهی ما کمک میکنند، معرفی میشوند...
این اصطلاح که «اگر از آن استفاده نکنید از دستش خواهید داد» یک اصل کلی است که کاملاً در مورد حافظهی ما صدق میکند. علائم از دست دادن حافظهی کوتاه مدت و یا بلند مدت نشان دهندهی وجود اختلال در مغز و یا نخاع است. تشخیص زود هنگام مشکل به ترمیم بخشهای آسیب دیدهی مغز یا نخاع، با کمک داروها و دیگر گزینههای درمانی کمک میکند. بیماری آلزایمر، اضطراب، افسردگی، آسیب مغزی و نخاعی، ضربهی روحی، سوء مصرف الکل، اعتیاد به مواد مخدر و استفاده بیش از حد داروهایی خاص، برخی از علل اصلی از دست دادن حافظه به حساب میآیند. گم گشتگی ذهنی و افکار از هم گسیخته که منجر به زوال عقل، کاهش توانایی شناختی و اختلال در هماهنگی عضلانی میشوند برخی از علائم برجستهی از دست دادن حافظه میباشند. علائم ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشند و ممکن است منجر به بیماریهای جدی پزشکی گردند.
درمان مشکل از دست دادن حافظه
میزان از دست دادن حافظه میتواند در افراد مختلف متفاوت باشد. در برخی موارد، ممکن است ثابت باقی بماند و در برخی دیگر ممکن است با گذشت زمان بدتر شود. درمان سریع آن به بهبود حافظه در هر یک از موارد عنوان شده کمک میکند.
دارو: برخی نمونه داروهای تأیید شده سازمان غذا و داروی ایالات متحده جهت درمان بیماری آلزایمر، گالانتامین (galantamine)، تاکرین (tacrine)، دونپزیل (donepezil)، ممانتین (memantine) و ریواستیگمین (rivastigmine) را شامل میشوند، که نام تجاری آنها به ترتیب رازادین (Razadyne)، کوگنکس (Cognex)، آریسپت (Aricept)، آکاتینول (Akatinol) و اکسلون (Exelon) میباشد. این داروها به افزایش سطوح انتقال دهنده عصبی «استیل کولین» در مغز کمک میکنند، بطوریکه پیشرفت بیماری آلزایمر را متوقف میسازند. عوارض جانبی این داروها شامل ناراحتیهای گوارشی و تحت تأثیر قرار دادن عملکرد کبد میشوند. بنابراین، مشورت با پزشک جهت تعیین میزان و دوز صحیح، مدت مصرف و طول درمان مشکل از دست دادن حافظه ضروری است. سلژیلین (Selegeline) یا الدپریل (Eldepryl) جهت درمان پارکینسون و همچنین بیماری آلزایمر مورد استفاده قرار میگیرد. تزریق ایمونوگلوبولین وریدی (IVIg) که به منظور درمان بیماریهای خود ایمنی مورد استفاده قرار میگیرد، گفته میشود که برای درمان بیماری آلزایمر بسیار مؤثر است. مسدود کنندههای کانال کلسیم که برای درمان فشار خون بالا و میگرن استفاده میشوند، و استاتینها که جهت کاهش سطوح کلسترول مورد استفاده قرار میگیرند، ممکن است به درمان انواع خاص از دست دادن حافظه کوتاه مدت کمک کنند.
مکملهای حافظه: مکملهای حافظه موجود در بازار به بهبود حافظهی شما کمک میکنند؛ اما بایستی کاملاً تحت نظر و توصیهی پزشک مصرف شوند. در این بخش فهرستی از مکملهایی که به بهبود مشکل از دست دادن حافظهی کوتاه مدت کمک میکنند، آورده شده است.
1. کپسولهای ویتامین حاوی ویتامینهای A، B کمپلکس یا بِکمپلکس، C و E، کپسولهای مواد معدنی حاوی منیزیم، روی، سلنیوم و کلسیم.
2. سینتول جهت بازگرداندن عملکرد شناختی مغز.
3. چای سبز، جینگو بیلوبا و جینسنگ به عنوان تقویتکنندههای حافظه و انرژی. آنها مغز را فعال میسازند.
4. 2-1 کپسول و یا 3-1 قاشق غذاخوری اسیدهای چرب امگا 3 مانند روغن ماهی.
5. ال ـ گلوتامین 1000-500 میلی گرم سه مرتبه در روز.
6. ال ـ تیانین 200 میلی گرم 3-1 مرتبه در روز برای سیستم عصبی و تقویت مغز.
7. SAMe (اس ـ آدنوزیل ـ ال ـ متیونین) روزانه قبل از صبحانه ( 200-100 میلی گرم) برای بهبود خلق و خوی.
8. ویتامین C به عنوان یک آنتی اکسیدان، 1000-500 میلی گرم 3-1 مرتبه در روز.
9. وینپوستین (Vinpocetine) جهت افزایش جریان خون به مغز.
10. گوتو کولا (Gotu Kola) به منظور کاهش استرس و افزایش تمرکز.
11. هوپرزیا سراتا (Huperzia Serrata) برای جلوگیری از اختلال در فرستندههای عصبی حیاتی.
12. مکملهای استروژن به بهبود حافظه برخی از زنان یائسه کمک کردهاند، اما برخی مطالعات نشان میدهند که استروژن، ممکن است خطر بیماری آلزایمر در زنان را افزایش دهد. به منظور دستیابی به حقیقت مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
درمانهای خانگی: نه تنها داروهای تجویز شده بلکه تمرینات روحی و روانی نیز به درمان از دست دادن حافظه کمک میکنند.
• تمرینات مدیریت روحی و روانی استرس: استرس عامل غیر قابل اجتناب سبک زندگی مدرن است. آرامش و استراحت به فرونشاندن استرس کمک میکنند. فرد بایستی تکنیکهای یوگا و مدیتیشن را بیاموزد به این دلیل که به مدیریت و تحت کنترل در آوردن استرس کمک میکنند. فرونشانندههای مختلف استرس (داروها) در بازار موجود میباشند. اما در صورتی که بخواهید از عملکرد مؤثر مغز بهرمند شوید، ورزش منظم (که به حفظ تعادل هورمونی کمک میکنند)، شرکت در فعالیتهای نشاط آور و سرزنده کنندهی مختلف گزینهی بهتری به حساب میآیند.
• بازیهای ذهنی: بکارگیری و تمرینات مغزی که به بالا بردن حافظه کمک میکنند، بایستی هرچند مرتبه که امکان دارد اجرا شوند. انواع مختلف پازل را بایستی حل کرد. روند پیری معمولاً موجب از دست دادن حافظهی کوتاه مدت میشود که میتوان از آن با فعال نگاه داشتن مغز تا آنجا که امکان دارد، جلوگیری کرد.
• تغذیه: پیروی از یک رژیم غذایی متعادل و سالم برای بدن و ذهن سالم ضروری است. کمبود ویتامین، کم آبی شدید، کمبود هر یک از مواد مغذی ضروری، تشکیل پلاک به دلیل وجود بیش از حد کلسترول، و غیره میتوانند عملکرد مغز را تحت تأثیر قرار دهند و میتوانند موجب از دست دادن حافظه شوند. ویتامین B، C، E و A عملکرد آرام مغز را تسهیل میسازند.
• درمان گیاهی: طبق طب سنتی آیورودا، گیاهانی مانند براهمی، واچا (vacha)، آمالکی (amalki)، و شیر گاو، بادام، گردو، و غیره به تقویت حافظه و جلوگیری از، مشکل از دست دادن حافظه کمک میکنند. مصرف منظم آنتی اکسیدانها (بسیاری از میوهها و سبزیجات) و گیاهانی مانند جینگو بیلوبا، به دنبال یک رژیم غذایی با فیبر بالا (کلسترول پایین) کمک کرده تا مانع از دست دادن حافظه شوند. اجتناب از کشیدن سیگار و مصرف الکل میتوانند به جلوگیری از تشدید علائم مغزی یا اختلال نخاعی کمک کنند.
در مرحله اولیه، تنها فراموشی وجود دارد. به تدریج، علائم و نشانههای از دست دادن حافظهی شدید دیده میشوند. در چنین شرایطی نباید امید خود را از دست دهید، به این دلیل که امکان درمان از دست دادن حافظهی کوتاه مدت وجود دارد. درمان بستگی به علت و شدت علایم دارد. درمان این عارضه اغلب شامل ایجاد تغییراتی در شیوه زندگی است. حمایت از خانواده کلید درمان آن است. موسیقی، عکس و یا دیگر اشیاء آشنا میتوانند به فرد جهت حفظ قدرت یادسپاری تیزهوشانه و متمرکز کمک کنند.
اطلاعات ارائه شده در این مقاله صرفاً جنبهی آموزشی داشته و به هیچ وجه قصد جایگزینی توصیههای کارشناس و متخصص در این امر را ندارد. برای حل مشکلات حافظه بایستی با پزشک خود مشورت نمایید. بایستی علائم را برای پزشک خود توضیح داده و در خصوص روال درمانی و مشکلات مربوط به سلامت از ایشان نظرخواهی کنید. ممکن است مجبور شوید تحت آزمایشات خاصی قرار گیرید. معاینهی پزشکی و گزارشات آزمایشی روش درمانی را تعیین مینمایند.