آیا آیه ای در مورد امام زمان درقرآن آمده که دنیا را پر از عدل و داد می کند؟

آیاتی از قرآن حکایت دارد که اراده خدا بر حاکمیت حق و عدل است و روزی زمین به حاکمیت مستضعفان صالح که به ناحق از امامت محروم شده اند،  در خواهد آمد. از جمله آیات زیر:

«وَ نُریدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثینَ ؛(1) ما می‏خواهیم بر مستضعفان زمین منّت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم!».

امامت صالحان و وراثت بر زمین گر چه تا به حال نسبت به اقوامی مؤمن کم و بیش محقق شده؛ ولی تحقق کامل و تمام آن در زمان ظهور امام دوازدهم است و به این مطلب علاوه بر شیعه ، بسیاری از اهل سنت باور دارند. (2)

«أن الارض لله یرثها عبادی الصالحون؛ (3)بندگان شایسته‏ ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد!».

تا به حال این وراثت به طور کامل محقق نشده و عالمان اسلام تحقق آن را در زمان ظهور مهدی (عج) و نزول عیسی (ع) می دانند. (4)

«هُوَ الَّذی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی‏ وَ دینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُون‏ ؛ (5) او کسی است که رسولش را با هدایت و آیین حق فرستاد، تا آن را بر همه آیین‏ها غالب گرداند، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند!

این غلبه کامل بر ادیان هم در زمان ظهور محقق می شود».

آیات بسیار دیگری هم بر حاکمیت کامل مؤمنان و موحدان بر زمین و غلبه کامل اسلام  دلالت دارد. بنا بر روایات ، این حاکمیت و غلبه کامل به دست مهدی آل محمد است که فرزند امام عسکری (ع) است.

اما در قرآن حاکمیت امام زمان به دلایلی که خدا می داند، به نام ذکر نشده است و ما نباید برای خدا تعیین تکلیف کنیم که حتما باید این مطلب را به صراحت در قرآن گفته باشد و گر نه ما نمی پذیریم. خداوند برای دینش دو منبع مهم معرفی کرده است:

قرآن و سنت قولی و عملی پیامبر و اهل بیت و ما به آنچه از معارف و اخلاق و احکام در این دو منبع آمده، باید پایبند باشیم و گر نه در پیشگاه خدا مؤاخذه خواهیم شد. ما هیچ گاه به عنوان یک مسلمان نباید بگوییم من فقط این مطلب را اگر در قرآن آمده باشد ، می پذیرم. این کلام یعنی دست رد زدن به سینه پیامبر و عترت که خدا آنان را سخنگویان خود معرفی کرده و اطاعت آنان را عین اطاعت خود شمرده است.

 پی نوشت ها:

1. قصص (28) آیه 5.

2. ابن ابی الحدید معتزلی ، شرح نهج البلاغه ، اول ف بیروت ، دار احیائ الکتب العربیه ، 1378 ق ، ج19 ، ص 29. 

3. انبیاء (21) آیه 105.

4. آلوسی بغدادی ، روح المعانی ، اول ف بیروت ، دار الکتب العربی ، 1415 ق ، ج17 ، ص 195.

5. توبه (9) آیه 33.