شناسه : ۵۵۶۳۴۷ - جمعه ۲۱ مهر ۱۳۹۶ ساعت ۱۳:۴۱

دقت کنید که آیه فرموده است: خداوند میخواهد پلیدی را از شما دور گرداند و نفرموده خداوند میخواهد شما را از پلیدی دور گرداند. مطابق بیان قرآن ساحت آن ها آن قدر مقدس و متعالی است که خداوند خود مدافع آن تقدس گشته و نمیگذارد رجس و پلیدی بدان نزدیک گردد. کسی که طالب و خواستار رجس و پلیدی بوده و دنبال آن برود ، ارزش این که برگزیده شود و تحت حمایت خاص قرار گیرد ، ندارد؛ ولی اگر کسی پاکی طلب بود و از رجس و پلیدی گریزان و منزه بود ، ارزش دارد که برگزیده شده و تحت حمایت قرار گیرد . مشابه این تعبیر و عنایت خاص در سوره یوسف نسبت به آن جناب نیز مطرح شده و علت آن عنایت نیز بیان گردیده است: «کَذلِکَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَ الْفَحْشاءَ اِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُخْلَصینَ؛(1) این چنین (با یوسف عمل کردیم) تا سوء و فحشا را از او بگردانیم زیرا او از بندگان مخلَص ما بود». از مقایسه این دو آیه معلوم میگردد در اینجا نیز خداوند اهل بیت (ع) را به خاطر مخلص بودنشان مورد عنایت قرار داده و هر نوع پلیدی را از ساحت آنان دور ساخته است. "مخلص" اسم مفعول یعنی خالص شده ، کسی که خدا او را برای خود خالص کرده و متولی وی شده و برای غیر خودش در او نصیبی قرار نداده است. (2) مخلَصین آنانند که پس از آن که ایشان خود را برای خدا خالص کردند ( و مخلِص شدند)، خدا آنان را برای خود خاص گردانیده است. کسانی که به بندگی محض رسیده و نور و محبت و عشق به خدا تمام وجودشان را فرا گرفته و خدا هم دوستدار آنان شده و آنان را برای قرب خود بر گزیده است . برگزیدگان خدا از بین بندگان، کسانی که به مقام اصطفاء و اجتباء رسیده و خدا آنان را از بین بندگان دست چین کرده و بر گزیده ، مخلص و خالص شده و به خدا اختصاص یافته اند. کسی که به بندگی محض رسید و خدا او را بر گزید و به خود اختصاص داد ، چنین کسی از "مخلَصین " می شود .(3) در آیه تطهیر هم سخن از این نیست که خدا می خواهد شما را از ارتکاب پلیدی و گناه و زشتی بازدارد؛ زیرا آنان از پلیدی دور بودند. بلکه می فرماید: خدا می خواهد پلیدی را از ساحت شما دور سازد . ("لیذهب عنکم الرجس" نه لیذهبکم عن الرجس) البته پیامبران مانند ملائکه نیستند که ذاتا اقتضای گناه نداشته باشند. ملک ذاتا از نور است و اقتضا و اسباب و دعوت کننده به گناه ندارد؛ ولی امامان و معصومان بشر هستند و خلقتشان از خاک و ماده است که از روح خدا در او دمیده شده و به این جهت مانند بقیه انسان ها خشم و شهوت و نیاز جنسی و ... دارند. ولی آن ها نفس و گرایش های مادی را مهار کرده و در خدمت عقل و نورانیت خدایی خود گرفته اند. شیطان نفس و شیطان جن برای دعوت آنان به گناه و زشتی اقدام می کنند ولی نورانیت آنان چنان قوی است که شیطان ها راهی به اغوای آنان نمی یابند و به تسلیم وا داشته و منصرف می شوند. خلاصه آن که مساله دفع نیست؛ رفع است . به عبارت دیگر درمان نیست پیشگیری است. پی نوشت ها: 1. یوسف (12) آیه 24. 2. طباطبایی، المیزان ، قم ، انتشارات اسلامی ، ج11، ص 79. 3. ر. ک. آیات:بقره،130؛آل عمران ،33 و 42 و 87؛ نمل، 59؛ یوسف، 6؛ نحل، 121؛ مریم، 58؛ طه، 122؛ حج، 75؛ نمل،59؛ ص، 47؛ قلم،50.