ولایت علی بن ابی طالب به دلایل فراوان از جانب خداست و جز از جانب خدا نمی تواند باشد؛ اما اگر انتظار دارید که ما آیه ای بیاوریم که در آن با نام بردن از امام علی بن ابی طالب ، ما را بعد از پیامبر به اطاعت از ایشان فراخوانده باشد، این انتظاری است که برآورده شدنی نیست و چنین آیه ای وجود ندارد .
اما از شما می پرسیم:
آیا خدا باید همه چیز را با تمام جزئیات در قرآن بگوید تا اگر ما در قرآن نیافتیم ، بگوییم خدا در این زمینه هیچ چیزی نفرموده و ما تکلیفی نداریم؟
آیا بسیاری از مسائل وحی غیر قرآنی نبوده و بر پیامبر وحی نشده است؟ آیا ما باید این موارد را از وحی و از خدا ندانیم؟
یک مثال برای شما می زنیم :
بعد از هجرت مسلمانان به مدینه و شکل گرفتن "مدینه النبی" به عنوان مرکز اسلام ، پیامبر در اولین قدم ، اقدام به ساخت مسجد کرد. مسجد پیامبر ابتدا یک چهار دیواری بود که گوشه ای از آن را با شاخه های نخل پوشانده بودند تا سرپناهی برای مهاجران بی خانمان باشد.
مهاجران بی خانمان کم کم در کنار این مسجد چهار دیواری هایی برای خود ساختند و برای این که راحت به مسجد رفت و آمد داشته باشند، درهایی از آنجا به مسجد باز کردند. از خداوند به پیامبر وحی رسید که همه درها جر در خانه علی را ببندد . وقتی پیامبر برای بستن درها اقدام کرد ، اقدام ایشان مورد اعتراض واقع شد و ایشان در جواب اعتراض ها فرمودند که: نه من آن درها را بستم و نه من در خانه علی را باز گذاردم؛ بلکه همه دستور خدا بود. (1)
قطعا دستور خدا جز از طریق وحی و ملک وحی نمی رسد و قطعا این دستور در قرآن نیست. حالا آیا صحیح بود و حق داشتند مسلمان ها بگویند در کدام آیه این دستور آمده است ؟ و بگویند چون این دستور در قرآن نیست ، پس وحی نیست و ما قبول نداریم؟
مگر خدا در قرآن نفرموده :
َ«ما آتاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا ؛(2) آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهی کرده ، خودداری نمایید.»؟
مگر این آیه به ما دستور نمی دهد که هر چه رسول امر کرد ، قبول و اجرا کنید و هر چه نهی کرد، از آن دوری گزینید؟!
مگر اطاعت از خدا عین اطاعت از رسول خدا نیست که:
«مَنْ یُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطاعَ اللَّهَ وَ مَنْ تَوَلَّی فَما أَرْسَلْناکَ عَلَیْهِمْ حَفیظا؛ (3) کسی که از پیامبر اطاعت کند، خدا را اطاعت کرده و کسی که سرباز زند، تو را نگهبان (و مراقب) او نفرستادیم (و در برابر او، مسئول نیستی)».
مگر رسول خدا ذیل آیات ولایت (55 مائده ) و اولی الامر(59 نساء ) و ... و در حدیث متواتر ثقلین و حدیث متواتر یا نزدیک به متواتر غدیر امام علی را به عنوان جانشین بعد از خود معرفی نکرده؟! پس چگونه باید فقط دنبال آیه باشیم؟
آیا اگر خدا مصلحت نبیند نام امام را در قرآن ببرد یا مصلحت ببیند در قرآن نام نبرد، ما نباید بپذیریم؟
این نوع عمل با مسائل دینی ، ایستادن در برابر خدا و رسول است که برای دین دو منبع قرآن و سنت را قرار داده است و ما نمی دانیم که کدام مسائل را باید در قرآن بگوید و کدام را در سنت و خدا خودش بهتر می داند که کدام را در سنت و کدام را در قرآن ، بیان کند و ما باید تابع قرآن و سنت یاشیم و کسانی که فقط قرآن را سند می دانند همان حرف خلیفه دوم و پیروانش را تکرار می کنند که برای نفی وصیت رسول خدا گفت :
"حسبنا کتاب الله" (4)کتاب خدا ما را کفایت است.
ولی خود کتاب خدا ، مردم را به مراجعه به کتاب و سنت (سخن و تفسیر بیانی و عملی رسول خدا و عترت ایشان از قرآن) دعوت می کند:
«وَ کَیْفَ تَکْفُرُونَ وَ أَنْتُمْ تُتْلی عَلَیْکُمْ آیاتُ اللَّهِ وَ فیکُمْ رَسُولُه ؛ (5)
و چگونه کافر می شوید، با این که (در دامان وحی قرار گرفتهاید، و) آیات خدا بر شما خوانده میشود، و پیامبر او در میان شماست؟».
بنا بر این ما موظفیم مسائل قرآن را از قرآن و سنت بیابیم و فقط قرآن را به عنوان سند پذیرفتن ، دست رد به سینه قرآن زدن است که سنت را به عنوان مبین و مفسر خود معرفی کرده است.
در آخر چند سئوال از حضرتعالی می پرسم :
آیا کسی که طبق آیه مباهله (61 آل عمران ) نفس پیامبر (ص) است؛ احق و سزاوار به جانشینی رسول خداست یا کسی که ....؟)
آیا کسی که طبق آیه 33 احزاب و بنا بر تصریح شیعه و سنی پاک و مطهر است سزاوار خلافت و جانشینی است یا .....؟
آیا کسی که بر اساس آیه 55 مائده خداوند او را ولی و سرپرست معرفی کرده احق و......است یا ..؟
آیا کسی که بر اساس آیه 55 نساء مصداق اولی الامر است، شایسته خلافت ......یا دیگران ؟
اگر قرآن برای هدایت انسان ها نازل شده باید از اجمال خارج شود؛ حال چه کسی باید این اجمال را روشن و شفاف سازد ؟
طبق آیات قرآن پیامبر باید آیات را تبیین و تفسیر کند . پیامبر اسلام مصداق آیات مورد نظر را چه کسی معرفی کردند ؟
بر آگاهی بیشتر می توانید به کتاب امامت و ولایت در قرآن تالیف آیت الله مکارم که سند های زیادی در ذیل آیات مذکور از کتب اهل سنت و شیعه داده اند، مراجعه بفرمایید.
پی نوشت ها:
1. مجلسی محمد باقر ، بحار الانوار ، هشتم ، بیروت ، الوفا ف 1403 ق ، ج 42 ، ص 155.
2. حشر (58) آیه 7.
3. نساء (4) آیه 80.
4. بخاری ، صحیح ، - ، بیروت ، دار الفکر ، 1401 ق ، ج5 ، ص 138.
5. آل عمران (3) آیه 101.
