بخشی از این مصاحبه را می خوانید:
به نظر شما آیا روحانی پس از انتخابات با آنچه پیش از انتخابات بود تفاوتی کرده است؟
من تفاوت زیادی میان روحانی قبل و بعد از انتخابات نمیبینم
به جز اینکه طبیعتا در ایام انتخابات گفتمان شفافتری اتخاذ کرد که عمدتا
به دلیل گفتمان تهاجمی دو رقیب اصلی او بود. بعد از انتخابات تا حدود زیادی
لحن و ادبیات خود را تعدیل کرده و البته آن طراوت ایام انتخابات را ندارد
اما در عملکرد تفاوت مهمی با دور اول ریاستجمهوری او نمیبینم و البته
آینده معلوم خواهدکرد که آیا روحانی آنچنان که میان بعضی قشرهامطرح است از
مواضع خود عدول کرده است یا بلکه بنا بر مصالحی فعلا فتیله گفتمانی خود را
اندکی پایین کشیده است.
یکی از دلایلی که من به روحانی رای دادم این بود که فساد در
این دولت به محض وقوع آشکار میشود و خود این مساله موجب کاهش فساد میشود.
به ویژه اگر ما به گوش باشیم. ما نباید اشتباه اصولگرایان را مرتکب شویم و
وقتی دولتی همسو با ما تشکیل میشود، چشم بر خطاها و فسادهای آن ببندیم.
ما همچنان باید پرچمدار مبارزه با فساد، رانت و رشوه باشیم و اعتماد مردم
را حفظ کنیم و همزمان بکوشیم سیستم را تا جایی که میتوانیم سالم کنیم.
بنابراین راه مقابله با فساد افشا و محکومیت آن و خواستار محاکمه مفسدان
شدهاست؛ ولو اینکه از نزدیکان ما باشد.
علت رشد فزاینده مطالبات از دولت معلول چیست؟ اگر ما
میدانستیم که روحانی با همین مختصات فکری و دایره اختیارات محدود قرار است
رییسجمهور شود چرا امروز بخشهایی از بدنه اجتماعی او دچار سرخوردگی شده
اند؟
امروز نه تنها در ایران بلکه در دنیا مردم به کاندیدایی رای
میدهند و پس از مدت کوتاهی درصد قابل توجهی از آنان اظهار یأس و ناامیدی
میکنند. با وجود این در انتخابات بعد دوباره همین وضع تکرار میشود حتی
اگر به رقیب نامزد قبلی رای بدهند. علت آن است که مردم با مشکلات زیادی حتی
در کشورهای مرفه و پیشرفته مواجهاند و انتظار دارند با هر انتخابات تحولی
قابل توجه در وضع زندگی و معیشتشان رخ دهد ولی چنین اتفاقی تقریبا در هیچ
کشوری رخ نمیدهد.
بنابراین مردمی که با انگیزههای مختلفی به نامزدی رای
میدهند، پس از مدت کوتاهی احساس میکنند به مطالبات خود دست نیافتهاند و
اظهار ناامیدی میکنند. به نظرسنجیها در کشورهای دموکراتیک مثل امریکا،
انگلیس، فرانسه و...
نگاه کنید.
6 ماه بعد از هر انتخاباتی درصد قابل توجهی از آنان از
رییسجمهوری یا نخستوزیری که انتخاب کردهاند اظهار ناامیدی میکنند. با
همه این احوال امیدوارم عملکرد دولت روحانی به گونهای باشد که همین قشرها
را امیدوار سازد و به این نتیجه برسند انتخاب درستی کردهاند.
آیا رابطه اصلاحطلبان و روحانی نیازمند بازشناسی و
بررسی مجدد است؟مهمترین مطالبه ما از روحانی چه بود که در انتخابات از او
حمایت کردیم؟ آیا در اولویتبندی مطالبات تغییری حادث شده است؟
مهمترین مطالبه ما از روحانی وعدههایی است که به مردم داده
است. من درمورد همکاران آقای روحانی سکوت کردم چرا که معتقدم باید دست
رییسجمهوری باز باشد تا هر کس را که فکر میکند بهتر میتواند برنامههایش
را عملیاتی کند،
برگزیند.
مطالبات اصلاحطلبانه نیز ندارم چون روحانی کف مطالبات ما را
میتواند نمایندگی کند، نه سقف آن را اما از یک خواست نمیگذرم و آن
وعدههایش به مردم است و مردم بر اساس آنها به روحانی رای دادهاند. باید
دلایل هر کدام را که توان تحقق آن را ندارد به مردم بگوید و بقیه را نیز به
منصه ظهور برساند. بنابراین پیشنهاد میکنم همه ما منحصرا از او تحقق این
وعدهها را بخواهیم و البته توضیح در مورد هر مطالبهای که محقق نمیشود.