در کشور مالاوی (Malawi) درختی وجود دارد که به «درخت جذامی» معروف شده است. در گذشته برای جلوگیری از شیوع بیماری جذام ، کسانی که گرفتار آن می شدند را داخل فضای توخالی این درخت رها می‌کردند که بمیرند که اسکلت این آدم ها هنوز هم درون آن دیده می‌شوند. با همگردی همراه باشید تا با این داستان آشنا شوید .
بیماری جذام ...
امروزه بیماری جذام قابل درمان است ، ولی حدود هفتاد سال پیش مردم از این بیماری می‌مردند. بعد از پایان قرن 17 بیماری جذام نه تنها در کشورهای فقیر آفریقا و آسیا ، حتی در غرب اروپا نیز به معضل مهمی تبدیل شده بود. به علت آشنا نبودن مردم با این بیماری ، نبود دارو و راهی برای معالجه و مشکلاتی که جذام به ظاهر این افراد وارد می‌کرد ، باعث می شد فرد مبتلا از جامعه رانده می‌شد. افرادی که از این بیماری رنج می‌بردند از جامعه طرد ، قرنطینه و حتی کشته می‌شدند.
دفن اجساد درون درخت
در کشور مالاوی که در جنوب شرقی آفریقا قرار دارد ، کسانی را که از این بیماری می‌مردند به روش مناسبی دفن نمی‌کردند. مردم از نگرانی اینکه بیماری به زمین سرایت نکند و زمین آلوده نشود، به جای دفن کردن آن‌ها را در قبرستانی از درخت آویزان می‌کردند ، یا دست و پای آن‌ها را می‌بستند و در درخت توخالی می‌انداختند تا بمیرند. در 60 سال اخیر چنین اتفاقی از روستای لیوونده گزارش شده است.
داستان تاریخی تلخ
طبق یک داستان ، نه نفر از افراد یک قبیله‌ی محلی به جذام مبتلا شدند. برای جلوگیری از شیوع این بیماری ، این افراد دستگیر شدند ؛ دست و پایشان را بستند و داخل یک درختی بزرگ بکه اسمش بائوباب است و در دامنه‌ی تپه‌ی چینگونی می انداختند تا بمیرند. این داستان موجب شد که در حال حاضر این درخت که با نام «درخت جذامی» شناخته می‌شود ، با اینکه درخت به یک طرف خم شده و تنه‌اش آسیب دیده ، هنوز هم سر پا باقی مانده است. روی تنه‌ی این درخت نوشته‌ای وجود دارد که می‌گوید:قبر کسانی که در گذشته از بیماری جذام رنج می‌بردند.شما هنوز هم می‌توانید به داخل درخت توخالی نگاه کنید و جمجمه و اسکلت‌هایی که ته آن هستند را ببینید و این داستان تلخ را حس کنید.
