به گفته سازمان بهداشت جهانی (WHO) تقریبا نیمی از افراد بین سنین 5 تا 12 سال در کشورهای پردرآمد در معرض صداهای بلند ناسالم از طرف تلفن‌ها، پخش‌کننده‌های موسیقی و دیگر دستگاه‌های صوتی هستند. در نتیجه، آسیب‌های شنوایی در نوجوانان و جوانان رو به افزایش است.
آسیب‌های شنوایی ناشی از صدا کاملا بازگشت‌ناپذیر هستند و می‌توانند به کاهش جدی کیفیت زندگی افراد از جمله نزدیکان و عزیزان، و وز وز کردن گوش دائمی منجر شود.
اما سوال مهم این است که چطور به موسیقی گوش کنیم ولی در دهه‌های بعد زندگی‌مان دچار ناشنوایی نشویم؟ «بلندی ناسالم صدا» بستگی به «مدت گوش دادن به موسیقی» دارد. WHO شدت 85 دسیبل را بالاترین درجه سالم صدا برای گوش کردن به موسیقی برای 8 ساعت یا کمتر اعلام کرده است. 85 دسیبل شدت کمی نیست: تقریبا برابر با صدای بیب مایکروویو، صدای زنگ ساعت، یا یک دستگاه غذاساز است.
چنانچه شما از یک آیفون یا آیپاد استفاده می‌کنید، حداکثر شدت آنها 102 دسیبل است و گوش کردن به موسیقی با این شدت فقط تا 5 دقیقه بی‌آسیب است. شاید فکر کنید این ماکسیمم خیلی غیرمتعارف است، اما وقتی صداهای محیطی -مثلا صدای همهمه جمعیت در یک ایستگاه مترو یا صدای موتور هواپیما- را به معادله اضافه کنید، 102 دسیبل شدتی می‌شود که تازه با آن می‌توان کلمات یک ترانه را فهمید.
به خاطر همین هم متخصصین توصیه می‌کنند در محیط‌های شلوغ از هدفون‌های جداکننده صدای محیط (Noise-Canceling)، یا حتی بهتر، هدفون‌های خنثی‌کننده صدای محیط برای کاهش نویز پیرامون استفاده کنید. زیرا در این صورت نیازی به افزایش بیش از حد صدا نیست.
