حتما شده که در راهروهای مراکز خرید قدم بزنید و انواع ماست را ببینید. معمولا همه ما ماست‌های داخلی را می‌شناسیم و بر اساس نیازمان می‌توانیم نوع کم‌چرب یا پرچرب، خامه‌ای، لاکتیویا، پروبیوتیک، کفیر، یا ماست‌های طعم‌دار با بادمجان یا با سبزیجات، اسفناج، یا خیار را انتخاب کنیم. اما در مورد ماست‌هایی که پسوند خارجی دارند چطور؟
در اینجا به سه نوع ماست یونانی، ایسلندی، و استرالیایی می‌پردازیم. با اینکه آنها در ظاهر شبیه هم هستند ولی در باطن متفاوتند. در اینجا برخی اطلاعات مربوط به آنها را برای شما آورده‌ایم.
یونانی
این ماست احتمالا آغازگر روندی است که باعث شد ماست‌های سنگین و خامه‌ای در دنیا معروف شوند. اولین بار در دهه 90 میلادی به بازار آمد و بلافاصله تولیدکنندگان مختلفی به عرضه آن پرداختند. ماست یونانی ماستی است که آبکش شده تا مایعات آن گرفته شود. به خاطر این فرآیند، مقدار پروتئین آن دو برابر ماست‌های معمولی است. هر چند ماست یونانی سنتی با شیر پرچرب تهیه می‌شود اما امروزه انواع مختلفی با شیر کم‌چرب نیز تولید می‌شوند. ماست یونانی ترش‌ترین و تندترین در بین سه ماستی است که اینجا معرفی می‌کنیم، برای همین استفاده از آن به عنوان طعم‌دهنده و در صبحانه همراه با میوه و گرانولا توصیه می‌شود.
این ماست به روشی مشابه با ماست یونانی تهیه می‌شود اما فرآیند آبکشی آن حتی بیشتر ادامه می‌یابد تا ماستی داشته باشیم که واقعا به قاشق می‌چسبد و سرشار از پروتئین است. معمولا ماست ایسلندی با شیر بدون چربی ساخته می‌شود، اما برخی شرکت‌های غذایی به آن شیر کامل یا خامه هم اضافه می‌کنند تا غنی‌تر شود. در مجموع، ترشی ماست ایسلندی کمتر از ماست یونانی است.
استرالیایی
برخلاف دو ماست اول، ماست استرالیایی آبکشی نمی‌شود و از این نظر شبیه ماست‌های معمولی است. اما با این حال غنی‌تر و خامه‌ای‌تر از ماست‌های سنتی است، که دلیل آن به روش تولید متفاوت برندهای مختلف بر می‌گردد. مثلا برخی تولیدکنندگان از شیر کامل برای تولید آن استفاده می‌کنند و برخی دیگر از شیر بدون‌چربی. اما در کل رسیدن به این بافت خامه‌ای زمان بیشتری می‌طلبد. حتی برخی تولیدکنندگان به آن عسل اضافه می‌کنند که باعث شده ماست استرالیایی به داشتن طعمی شیرین معروف شود، اما نوع معمولی آن هم وجو دارد.
