خروج سینوسها که به دلیل ویروسها، باکتریها، قارچها و عارضههایی مثل آلرژی و به دلیل التهاب پولیپها، ضربه خوردن به سر و صورت، تماس با محرکهای شیمیایی و همچنین تومورهایی که به طور غیر طبیعی با اختلال انجام شود در اصطلاح به آن سینوزیت گفته میشود.
نشانههای شایع سینوزیت را میتوان به ترشح و گرفتگی بینی، درد و فشار روی صورت، سر درد، سرفه، عطسه، تب و تنفس بد بو و همچنین دندان درد به ویژه دندانهای ردیف بالا اشاره کرد.
در سینوزیتهای حاد فرد مبتلا به سینوزیت در نواحی پیشانی و گونه با فشار این نواحی و همچنین خم شدن و به پشت خوابیدن فرد احساس درد میکند. سینوزیتها دو نوع هستند.
سینوزیت حاد: معمولا علائم کمتر از ۴ هفته طول میکشد.
سینوزیت مزمن: این سینوزیتها معمولا ۱۲ هفته طول میکشند.
تشخیص سینوزیت حاد با سه نشانه مهم ترشح چرکی، گرفتگی بینی و درد صورت قابل تشخیص است که این نشانهها در بزرگسالان بیش از ۱۰ روز طول میکشد و در کودکان ۱۰ تا ۱۴ روز به طول میانجامد. در صورت طولانی شدن این علایم احتمال سینوزیت مزمن وجود دارد که این نوع عارضه به استفاده از سی.تی اسکن تایید و کشف پولیپهای موثر در ایجاد سینوزیت کمک میکند. در اغلب موارد ویروسها موجب سینوزیت حاد میشوند که نیازی به درمان با آنتیبیوتیک ندارند و همچنین علل اصلی سینوزیتهای مزمن باکتریها و قارچها میباشند.
یکی از مهمترین راهکار برای درمان سینوزیت تسهیل کردن خروج ترشحات است که برای این کار میتوان از داروهای ضد احتقان خوراکی یا موضعی مانند اسپریهای بینی با تجویز پزشک استفاده کرد.
فرد مبتلا به سینوزیت میتواند با استفاده از قطرهها و سرمهای شستشو و یا شستشوی بینی با آب (که ابتدا آب را از طریق مجاری بینی به داخل هدایت کرده و آب را از طریق دهان بیرون بریزید) به باز شدن مجاری تنفسی، تخلیه ترشحات و درمان سینوزیت کمک کند.
پوشاندن پیشانی برای پیشگیری از ابتلا به سینوزیت تأثیر چندانی ندارد ولی پس از ابتلا به این عارضه در مجاورت باد سرد نباید قرار گرفت و همچنین کاهش استفاده از ادویهها میتواند مفید باشد.
استفاده بخور در فصل سرما میتواند به رقیق شدن ترشحات و تخلیه آن بسیار موثر باشد و همچنین توصیه میشود که در فصل سرما از لباسهاس گرم استفاده نمایند و همچنین افراد مریض و سرما خورده تماس نداشته باشند.
در فصل سرما به دلیل افزایش سرماخوردگیها و تأثیر ویروسها در ایجاد سینوزیت استفاده خودسرانه آنتیبیوتیکها نه تنها هیچ تأثیری در درمان بیماری ندارد بلکه موجب مقاومت بدن فرد در برابر آنتیبیوتیک میشود که در صورت تبدیل سینوزیت حاد به مزمن درمان آنتیبیوتیک پاسخگو نبوده و موجب به بستری شدن بیمار شود.