آواز دشتی

آوازدشتی از آوازها و متعلقات دستگاه شور است که آنرا آواز چوپانی نیز نامیده اند. آواز دشتی به طور کلی دارای دو حوزه درآمد و اوج می باشد. که متغییر بودن نت شاهد در دشتی از ویژگی های مهم این آواز تلقی می گردد. تنوع تحریر در آواز دشتی بسیار زیاد است به طوری که بسیاری از تکنیک ها و مهارات های آوازی در اجرای گوشه ها مورد استفاده قرار می گیرد . آواز دشتی با اینکه غم انگیز و درناک است در عین حال بسیار لطیف و ظریف است. هر چند آواز دشتی امروز در بین مردم گیلان رواج یافته و گوشه هایی چون دیلمان و گیلکی متعلق به شمال ایران است اما اصل آواز دشتی متعلق به منطقه دشتی در جنوب کشور است. غم اندوه زمانه، ناله و شکوه های عاشقانه در بیانی ظریف از حالت حسی و پیامی آواز دشتی است. بیدگانی، دیلمان، چوپانی، غم انگیز، مثنوی، گیلکی، گوچه باغی و … از گوشه های زیبای آواز دشتی می باشند. بسیاری از تصنیف ها و آثار ماندگار موسیقی ایران را در آواز زیبای دشتی می شنویم و بسیاری از آهنگ سازان ساخته های خود را در این آواز تصنیف کرده اند. سرود ای ایران اثر استاد روح الله خالقی نمونه ای از این آثار ماندگار در آواز دشتی است.