هر آنچه باید در باره سی و ششمین جشنواره فجر بدانید قسمت اول

سلام و خوش اومدین به پرونده ویژه  “سی و ششمین دوره جشنواره فیلم فجر “. با نزدیک شدن به جشنواره فجر، همه توجه ها مربوط به این رویداد مهم سینمایی میشه. حتی کسانی که محض تفریح به سینما میرن و عشق سینما نیستن هم اخبار جشنواره فجر رو دنبال میکنن چون مطمئنا، این جشنواره و بازتابها و جوایزش مسیر گیشه رو در سال آینده تا حد زیادی هدایت میکنه.
ما هم بر همین مبنا تصمیم گرفتیم در دو شماره ویژه، به جشنواره فجر بپردازیم و هرچیزی که لازمه در مورد این جشنواره بدونین رو بهتون بگیم. اگه از شرکت کننده های همیشگی جشنواره هستین ما بهتون میگیم که منتظر چه فیلمهایی باشین، اگه تو شهرهایی زندگی میکنین که فیلمهای جشنواره به طور گسترده اکران نمیشن ما همه فیلمهای مهم رو براتون بررسی و معرفی میکنیم و اگه اصلا حوصله ندارین و ترجیح می دین بعدا فیلمها رو موقع اکران ببینین، بهتون پیشنهاد میکنیم به هیچ وجه این دو برنامه رو از دست ندین، چون از الان میتونین برنامه سینمایی سال آیندتون رو بچینین. پس با ما همراه باشین.
در سی و ششمین جشنواره فجر منتظر چه فیلم هایی باشیم؟

• 

  به وقت شام

  1- به وقت شام (ابراهیم حاتمی کیا): آخرین ساخته ابراهیم حاتمی کیا می تونه فیلم خیلی مهمی باشه. تا چند سال قبل و با ساخت فیلم هایی مثل «دعوت» دیگه کم کم داشتیم نام حاتمی کیا رو از اسامی فیلمسازهای پرامید و همیشه دست پر سینمامون حذف میکردیم؛ اما حاتمی کیا مثل ققنوسی که از خاکستر خودش برمیخیزه، با فیلم «بادیگارد» و رجعت به فضای داستانی که از اون انتظار داریم بار دیگه نشون داد که باز هم می تونه غافلگیرمون کنه. آخرین ساخته حاتمی کیا، در مورد فعالیت گروه های تکفیری هست و بازیگران مطرح سوری و لبنانی در کنار هادی حجازی فر و بابک حمیدیان در این فیلم ایفای نقش میکنند. اولین تجربه سینمای ایران در رابطه با فعالیت های داعش در منطقه می تونه خیلی جذاب و دیدنی باشه. همکاری کارن همایونفر که خیلی هم از این فیلم تعریف کرده با حاتمی کیا یکی دیگه از نقاط مثبت این فیلم هست. به نظر میرسه اگه همه چیز درست پیش بره، «به وقت شام» مثل ساخته قبلی حاتمی کیا که از الان قرارداد اکران نوروزی اون بسته شده، بتونه جشنواره فجر و با موفقیت پشت سربگذاره و یک اکران موفق در پیش داشته باشه.
  2- خجالت نکش (رضا مقصودی): از معدود فیلم اولی های حاضر در جشنواره امسال که اتفاقا جز دو کمدی جشنواره هم هست. درسته که رضا مقصودی با این فیلم اولین تجربه کارگردانیش رو تجربه میکنه اما فیلمنامه نویس درس پس داده ای در سینمای ایرانه و طی سالها همکاری با کمال تبریزی، چندتا از بهترین کمدیها رو پدید آورده. «همیشه پای یک زن در میان است» و «لیلی با من است» از جمله این همکاری هاست، پس میشه گفت مقصودی ژانر کمدی رو خوب بلده و میدونه چجوری بدون اینکه به ورطه ابتذال بیافته از بینندش خنده بگیره. «خجالت نکش» داستان جذابی داره و احمد مهرانفر و شبنم مقدمی هم بازیگران اصلیش هستند. تا حالا چیزی که از «خجالت نکش» دیدیم یکم یادآور تجربه موفق برزو نیک نژآد در گیشه یعنی «زاپاس» هست. در جشنواره ای که تقریبا همه آثار کمدی از اون انصراف دادن، «خجالت نکش» میتونه فرصت خوبی برای درخشیدن داشته باشه.

  

  جشن دلتنگی

  3- جشن دلتنگی (پوریا آذربایجانی): بعد از تجربه ساخت اثر متفاوت و موفق «اروند»، این بار آذربایجانی به سراغ موضوعی بسیار متفاوت رفته و معضلات فضای مجازی و تاثیراتش رو بر زندگی افراد بررسی میکنه. آذربایجانی قبلا هم ثابت کرده که فیلمسازی هست که به جزئیات بسیار توجه میکنه و شخصیتهایی زنده و دوست داشتنی خلق میکنه. آخرین ساخته آذربایجانی توسط علیرضا زرین دست فیلمبرداری شده و فردین خلعتبری موسیقی فیلم رو ساخته. همچنین این دومین تجربه همکاری این فیلمساز با پانته آ پناهی بعد از «اروند» هست. «جشن دلتنگی» احتمالا چندتا سیمرغ، حداقل تو بخش فنی تو آستینش داره.
  4- چهارراه استانبول (مصطفی کیایی): کیایی خیلی آروم و بی سر و صدا خودش رو تبدیل به فیلمسازی کرد که همه برای فیلم بعدیش مشتاق باشند. مسیر فیلمسازیش رو از فیلمهای گیشه ای که کمی هم دغدغه اجتماعی دارند شروع کرد و با هر فیلم بهتر از قبل ظاهر شد. آخرین فیلم کیایی «بارکد» یک کمدی سرحال و دوست داشتنی بود که در گیشه هم موفق بود؛ اما این بار کیایی به سراغ عاشقانه ای رفته که در طی روزهای پرالتهاب ریزش ساختمون پلاسکو اتفاق می افته. همزمانی تقریبی اولین اکران فیلم با سالگرد این فاجعه و نوع نگاه کیایی میتونه خیلی ها رو تو سالن تحت تاثیر قرار بده. از اونجایی که کیایی برای آخرین فیلمش به سراغ ستاره های فیلم قبلیش رفته میشه انتظار بازی های روان و باورپذیری از این فیلم داشت. مخصوصا سحر دولتشاهی که هم بازیگر توانایی هست و هم جشنواره کارش رو می پسنده ممکنه یکی از نامزدهای سیمرغ باشه.
  5- لاتاری (محمد حسین مهدویان): فیلمساز جوانی که در دوسال اخیر پیروز بی چون و چرای جشنواره بود، امسال هم با یک اثر جدید و فرمی متفاوت برگشته. «بعد از ایستاده در غبار» خیلی ها منتظر بودن ببینن که آیا مهدویان میتونه یک فیلم داستانی هم به همون خوبی بسازه و اون هم با ساخت «ماجرای نیمروز» جواب مثبت قاطعی به این سوال داد. مهدویان امسال هم دوباره خودش رو به چالش کشیده و به جای رجعت تاریخی برای پیشبرد داستانش، از یک بحران اجتماعی روز استفاده کرده. آخرین فیلم مهدویان که درباره قاچاق دختران ایرانی هست، به گفته خودش بهترین فیلمیه که تا الان ساخته. همکاری مجدد مهدویان با حجازی فر و اولین همکاریش با ساعد سهیلی و حمید فرخ نژاد از نکات جالب و جذاب فیلمه که به شدت بوی سیمرغ میده.

بازیگران در سی و ششمین جشنواره فجر:

عرق سرد

پرکارترین بازیگر مرد جشنواره سی و ششم، بابک حمیدیان با چهار فیلم «به وقت شام»، «جشن دلتنگی»، «مصادره» و «سرو زیر آب» هست. «مصادره» که فیلمی کمدی ساخته مهران احمدی هست میتونه فرصت خوبی باشه تا حمیدیان خاطره بازی خوب اما کوتاهش در «اسب حیوان نجیبی است» رو زنده کنه و همکاری دوبارش با حاتمی کیا بعد از «چ» ممکنه دوباره براش سیمرغ نقش مکمل رو به ارمغان بیاره.
جمشید هاشم پور هم شاید دیگه نقش اول فیلمها نباشه، اما انقدر استاد هست که بتونه با یک نقش خوب و متفاوت همه رو شگفت زده کنید پس چشم از «دارکوب» بهروز شعیبی برندارین.
پرکارترین بازیگر زن جشنواره سی و ششم هم سحر دولتشاهی با سه فیلم «عرق سرد»، «امیر» و «چهارراه استنابول» هست. دولتشاهی که در جشنواره گذشته غایب بود و این روزها در مجموعه نمایش خانگی «عالیجناب» در حال درخششه، میتونه برای هرکدوم از این فیلمها حداقل نامزد دریافت سیمرغ بلورین بشه.
باران کوثری با بازی در «عرق سرد» از کم کارهای جشنواره محسوب میشه اما تجربه متفاوت بازی در نقش یک فوتسالیت زن، میتونه توانایی هاش رو به چالش بکشه و نباید ازش غافل شد.
معرفی مستندهای حاضر در جشنواره سی و ششم:

بانو قدس ایران

«بانو قدس ایران» به کارگردانی مصطفی رزاق کریمی که در جشنواره سینما حقیقت توانست جایزه ویژه هیئت داوران در بخش شهید آوینی و در بخش مسابقه ملی جایزه بهترین فیلم را کسب کند، یکی از دو مستندی است که در جشنواره سی و ششم و در کنار آثار داستانی به اکران در می آید. این فیلم روایت زندگی همسر امام خمینی (ره) هست و نگاه جدید و متفاوتی به زندگی امام و خانوادش داره و پره از تصاویر دست اول که تا حالا ندیدین. رزاق کریمی در این فیلم از کمک بیت امام به ویژه حاج حسن خمینی بهره برده تا اطلاعات دقیق و متفاوتی در اختیار بیننده بگذاره. خود رزاق کریمی در مصاحبه ای گفته:” من شاید اولین فیلم‌سازی هستم که وارد بیت امام (ره) شدم و این، کارِ مرا بسیار سخت کرد. روزی که در اتاقی که امام پذیرای مهمانانش بودند وارد شدم بسیار سخت بود. در واقع این در از روزی که امام فوت کردند تا آن روز باز نشده بود و به دستور حاج حسن باز شد. ”
همچنین در قسمت دیگری از صحبتهاش گفته که در ساخت این فیلم نه خودسانسوری کرده و نه اجازه داده فیلم سانسور بشه.
«بانو قدس ایران» قطعا یکی از مستندهای جذاب و گیرای چند سال اخیرخواهد بود.
غائبین جشنواره فجر:
از چندماه قبل فیلمهای زیادی بودند که به شدت مشتاق اولین اکرانشون در جشنواره فجر بودیم اما یا مراحل فنی شون تموم نشد یا مورد پسند هیئت داوران قرار نگرفتن و در چند مورد خود عوامل ترجیح دادند که فیلمهاشون رو خارج از جشنواره به نمایش در بیارند. در این بخش نگاهی به بعضی از فیلمهایی که خیلی دوست داشتیم در جشنواره به تماشاشون می نشستیم اما باید منتظر اکرانشون بمونیم، میندازیم:

• 1- آشغالهای دوست داشتنی (محسن امیر یوسفی): فیلمی که از سال نود و یک در انتظار دیده شدن به سر میبره و در چند جشنواره گذشته به دلیل نداشتن مجوز اکران، به مسابقه راه نیافت و امسال که بالاخره پروانه نمایش گرفت امیدوار بودیم که بتونیم این ساخته جنجالی محسن امیر یوسفی رو ببینیم؛ اما «آشغالهای دوست داشتنی» از شرکت در جشنواره انصراف داد و انتظار ما برای دیدن این فیلم همچنان ادامه داره.
  

  درخونگاه

  2- درخونگاه (سیاوش اسعدیان): اسعدیان بعد از ساخت فیلم موفق و خوب «جیب بر خیابان جنوبی» به رادار سینمادوستان راه پیدا کرد و بعد از چند سال با ساخت «درخونگاه» متقاضی حضور در جشنواره بود. فیلمی که با توجه به گریم بازیگرانش به نظر میرسید حال و هوای متفاوتی داشته باشه و مخصوصا حضور امین حیایی با یک گریم بسیار متفاوت که با وجود شکستگی پاش به کار ادامه داد، از نکات قابل توجه این فیلم بود؛ اما این فیلم نتونست نظر هیئت انتخاب رو جلب کنه و از شرکت در این رویداد باز موند.
  3- سال دوم دانشکده من (رسول صدر عاملی): فقط نام صدرعاملی به عنوان فیلمساز میتونه نوید بخش فیلمی متفاوت و جذاب باشه، مخصوصا که اهالی جشنواره هم رابطه خوبی با اون و فیلمهاش دارند، اما متاسفانه مراحل فنی فیلم به درازا کشید و این فیلم از شرکت در جشنواره فجر امسال باز موند و اولین اکرانش به زمان دیگری موکول شد.

  

  خودسر

  4- خودسر (کمال تبریزی): باوجود اینکه کمال تبریزی در چند سال اخیر هیچ فیلم مهمی نساخته اما همچنان جز بهترین فیلمسازان ایرانی محسوب میشه. برای مایی که مزه شیرین «مارمولک» و «لیلی با من است» هنوز یادمونه، خبر ساخت یک طنز دیگه از این فیلمساز خیلی خوشایند بود؛ اما کمال تبریزی که فیلمبرداری کارش تا زمان انتخاب فیلمها تموم نشده بود، گفت که از ابتدا قصد شرکت در جشنواره رو نداشته و سعی میکنه که فیلمشو برای اکران نوروزی آماده کنه. در نتیجه بخش کمدی و طنز جشنواره امسال سوت و کورتر از همیشه برگزار میشه.

هفته آینده هم با ما همراه باشین، فیلمهای مهم دیگه ای از جشنواره رو بهتون معرفی میکنیم، مستند «زنانی با گوشواره های باروتی» رو بررسی میکنیم و نگاهی به بازیگران جشنواره سی و ششم میندازیم، غائیبینی که باید منتظر اکرانشون بمونیم رو هم از یاد نمیبریم.
تا هفته بعد بدرود.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.