تحقیقات و مطالعات تازه به بیان تاثیر فشار روحی بر سلول‌ها و آسیب پذیر ساختن ما نسبت به بیماری می‌پردازند. تحقیقاتی که در دانشگاه میشیگان انجام شده است نشان می‌دهد که اضطراب با سلول‌هایی که وظیفه محفاظت از بدن را به عهده دارند در تعامل است. طبق یافته‌های محققان، استرس چگونگی دفاع سلول‌های ایمنی از بدن را کنترل مکرده و باعث می‌شود برخی از سلول‌ها مواد شیمیایی‌ای آزاد کنند که موجب التهاب و بیماری‌های آلرژیک میشوند.
استرس چگونه به جسم شما آسیب می‌زند؟
همانطور که گفتیم استرس با آسیب رساندن به سیستم ایمنی بدن باعث ایجاد بیماری‌های فیزیکی می‌شود. تحقیقات انجام شده نشان دادند که استرس با سلول‌هایی که قرار است بدن را در برابر بیماری‌های عفونی مصون نگه دارد در تعامل است و خودش را به شکل ناراحتی‌های جسمی نشان می‌دهد. بر اساس این مطالعه، استرس می‌تواند بر واکنش «مواد شیمیایی دفاعی» یا موادی که با باکتری‌ها یا ویروس‌ها مقابله می‌کنند تاثیر بگذارد، موجب تشدید واکنش‌های آلرژیک و التهابی مثل سندرم روده تحریک پذیر شود و حتی منجر به آسم و اختلال‌های خود ایمنی مثل لوپوس شود.
در چنین مواقعی پزشک اقدام به تجویز ابزاری برای مدیریت استرس مثل تمرین‌های تنفسی و یوگا کند. این اقدامات در درمان بیماری‌هایی مثل آسم و سندرم روده تحریک پذیر موثر هستند.
مطالعه‌ای دیگر نشان داده است که دریافت کننده‌های استرس یعنی هورمون یا عامل آزاد کننده کورتیکوتروپین (CRF1) با فرستادن سیگنال‌هایی به برخی از سلول‌های ایمنی به نام مست سل، چگونگی دفاع آن‌ها از بدن را کنترل می‌کنند.
مست سلها (Mast Cells) نوعی سلول سفید خونی هستند که وقتی سیستم ایمنی بدن در حال مقابله با هرگونه تهدید است با واکنش‌های التهابی و آلرژیک درگیر میشوند. در این زمینه، محققان مطالعه‌ای روی موش‌ها انجام دادند تا واکنش سلول‌های ایمنی آن‌ها را نسبت به استرس آلرژیک و روانی بیازمایند. یک گروه از موش‌ها دارای دریافت کننده استرس روی سلول‌های مست بودند و گروه دیگر دریافت کننده‌ای نداشتند.
محققان دریافتند موش‌هایی که دریافت کننده داشتند به بیماری‌های شدیدتری دچار شدند، در حالی که سایر موش‌ها به بیماری‌های کم‌تری مبتلا شده و در مقابل اضطراب روانی و آلرژیک مصون ماندند. زمانی که شرایط استرس زا مست سلها را تحریک می‌کند این سلول‌ها نسبت به کنترل شدن توسط دریافت کننده‌های استرس، آسیب پذیر هستند. سپس هورمون‌های CRF1 به سلول‌ها پیام می‌دهند که مواد شیمیایی را آزاد کنند. آزاد شدن مواد شیمیایی منجر به بیماری‌های التهابی و آلرژیک مثل سندرم روده تحریک پذیر، آسم، حساسیت‌های غذایی خطرناک و اختلالات خود ایمنی می‌شود.
خواب و اضطراب دو چیز تفکیک ناپذیر هستند. زمانی که استرس افزایش پیدا می‌کند، طول و کیفیت خواب کاهش پیدا می‌کند. زمانی که فردی خواب کافی بین 7 تا 9 ساعت نداشته باشد، همین موضوع استرس او را تشدید می‌کند.
اضطراب یک واکنش فیزیکی به احساس ترس یا نگرانی و ریشه بسیاری از مشکلات سلامتی از جمله بی‌خوابی، افسردگی و بالا رفتن فشار خون است. در این زمینه بررسی‌های زیادی انجام شده است که نشان می‌دهد اضطراب ارتباط مستقیم با بروز حمله قلبی، بیماری‌های قلبی و افزایش احتمال از دست رفتن جان افراد دارد.
افسردگی، عدم تمرکز و ناتوانی در تصمیم گیری علاوه بر مشکلات خوابیدن، از علایم رایج و نشانه‌های استرس هستند.
