مسلمانان پاکستان راه و فکر او را زنده نگه دارند
آیت الله احمد جنتی
به مناسبت شهادت شهید عارف حسینی به محضر مبارک امام زمان (عج) ، مسلمانان پاکستان و خانواده شهید تسلیت و تبریک عرض می کنم. اگر چه شهادت شهید قلوب همه ما را جریحه دار کرد ، ولی اینک وطیفه مسلمانان پاکستان است که راه و فکر او را زنده نگه دارند. شهادت شهید ثابت می کند که مبارزه او برای حق بود. پاکستان دارای شرایط ویژه ای است ، جدائی آن از هندوستان به نام اسلام بود. تنها قوت اسلام بود که مسلمان ها را برای مبارزه وادار کرد و پیروزی به دست آمد. مبارزات مسلمانان به خاطر اسلام بود، ولی مع الاسف تحول فرهنگی پاکستان به دست استعمار صورت گرفت و حکومت به دست افراد غیر اسلامی رسید.
قدرت های اسلامی بر پاکستان غلبه داشتند و اختلاف بین شیعه و سنی بود و از طرف وهابی ها ، به نام اسلام عقائد غلط ترویج می شدند. پاکستان از لحاظ سیاسی و اقتصادی نیازمند سعودی عربی بود ، لذا مجبور بود روابط خوبی با سعودی داشته باشند ، لذا شهید با تمامی این مشکلات مواجه شد و در این راه شهادت لازم و ضروری بود.
شهید همه جوان ها و دانش آموختگان را دور خود جذب کرده بود ، جوان های پاکستانی مثل حاجیانی که دور کعبه طواف می کنند ، در اطراف شهید طواف می کردند ، او مرکز انقلاب شده بود.
استعمار نمی خواست یک جوان صالح ، عارف ، عالم و مجاهدی که پرچم اسلام را برافراشته و برای رهبری جوان های پاکستانی آمده بود ، در مقصد خویش موفق شود و منازل پیشرفت را طی نماید. در پاکستان سعی شد که اسلام آمریکائی را نافذ کنند. اسلام آمریکائی یعنی فتنه پروری ، مخالفت با فقرا و حمایت سرمایه داران. در طوفان حوادث ، این مرد جلیل پرچم اسلام را برافراشت ، متاسفانه استعمار را اجازه نداد که ایشان حکومت اسلامی را ایجاد کند ، بعضی ها سستی به خرج دادند ، و الا این شمع هدایت به زودی خاموش نمی شد. خون شهید عارف و شهدای دیگر ، ضامن بقای اسلام است. حامیان اسلام آمریکایی ، دنباله رو سرمایه داران و خودورزان هستند ، ولی پیروان اسلام حقیقی ، با خون خود اسلام را زنده می کنند.
امام در پیام خود فرموده است که ملت عزیز پاکستان و علمای اعلام ، نهضت این شهید را زنده نگه دارند، یعنی پرچمی را که با شهادت شهید سرنگون شده بود ، برافرازند. والسلام
*******
یاور وفادار ولایت
آیت الله سید حسن طاهری خرم آبادی
بنده اولین باری که با مرحوم آقای حجت الاسلام و المسلمین سید عارف حسین الحسینی ملاقات کردم در سفری بود که به عنوان نمایندگی امام به پاکستان رفته بودم. ایشان قبل از مسئله انتخابشان به رهبری ، در سفری که من پاکستان بودم ، کمال همکاری با دفتر و با ما داشت ، آنجا مکرر تشریف می آورد و مسائلی را درباره نیازها و احتیاجات پیشاور و قسمت های دیگر پاراچنار مطرح می کرد.
ایشان رابطه خیلی تنگاتنگ و محبت آمیزی با ما داشت و از گوشه و کنار هم ما می شنیدیم که همه از ایشان به خوبی توصیف می کنند و او را به عنوان فردی علاقمند به انقلاب اسلامی و علاقمند به امام امت توصیف می کردند. حتی اولین سفری که می رفتم پاکستان و هنوز مفتی جعفر حیات داشت ، بسیاری از آقایان پیشنهاد می کردند که من ایشان را به لاهور ببرم و امور دفتر نمایندگان حضرت امام به ایشان سپرده شود که البته نشد. ما آمدیم ایران دیگر مراجعت نکردیم.
در جریان رهبری هم ایشان تقریبا به اتفاق آرا انتخاب شد. همه آقایان او را به عنوان یک فرد متدین ، انقلابی و طرفدار اسلام توصیف می کردند. حتی در جلسات خصوصی هم من از بعضی از آقایان ـ حتی در این اواخر مثلا یک سال قبل مثل آقای صفدر حسین نجفی شنیدم ـ که ایشان گفتند که ما او را واقعا یک شخص متدین می دانیم. تقوا و تدینش را توصیف می کردند.
بنابراین ، کسی که در لسان مردم ، در لسان متدینین و مسلمان ها و علما به خوبی و باتقوا و متدین ذکر شود ، این برایش کافی است و این بزرگ ترین افتخار یک انسان است که در السنه و در زبان مردم به خوبی و با تقوا مورد گفتگو قرار بگیرد. بعد از اینکه ایشان به رهبری شیعیان پاکستان انتخاب شد ، علمکردش هم شاهد همان توصیفاتی بود که همه کردند.
ما دیدیم که ایشان در مسائل انقلاب خیلی شجاعانه و بی باکانه طرفداری می کرد و وارد می شد ، چه مسائلی که مربوط به ایران و چه مسائلی که مربوط به جنگ بود و چه مسائلی که مربوط به عربستان و کشتار وحشیانه سعودی از مسلمان های ایران بود و چه در مورد مسائل داخلی پاکستان که ما می بینیم او یک مرد شجاع است. آن خصلتی که باید یک رهبر داشته باشد ، از نظر شجاعت ، شهامت ، انصافا اینکه آن خصلت در ایشان دیده می شد.
و مسئله تبعیت از امام و مقام رهبری و اینکه واقعا یک فرد علاقمند به رهبر بود و این هم خیلی روشن بود. در صحبت هایش و در عملش و در حرکت هایش کاملا مشخص بود که به مقام رهبری و امام وفادار و علاقمند بود. البته این گونه افراد خواه ناخواه در معرض خطر قرار می گیرند و دشمن نسبت به این طور افراد از همان ابتدا می خواهد جلویش را بگیرد. مثلا ما می بینیم که مرحوم شهید صدر را در عراق بدون جهت و بدون سبب به قتل می رسانند. خوب این پیداست که می دانند اگر روزی ایشان رهبری انقلاب عراق را عهده دار می شد ، می توانست در کل دنیای اسلام قدم برجسته ای بردارد. نسبت به مرحوم عارف حسین الحسینی هم استکبار جهانی به این معنی پی برد که این وجودی است که اگر باقی بماند ، طرفداری اش از ایران و خلاصه معارضه و مبارزه اش با استکبار ، صهیونیزم اسرائیل و کفر و زندقه ، خیلی مشخص و روشن است. استکبار شرق و غرب دیدند که بهترین راه این است که جلوی این مسئله را بگیرند و او را از میان بردارند.
البته مبارزات ایشان در پاکستان و در طول مدت رهبری و در جریاناتی هم که اتفاق افتاده هم مشخص و روشن بود ، لهذا این فاجعه را به وجود آوردند و این ضربه را به عالم اسلام زدند و شخصیت والای راستین خط ولایت فقیه را از بین ما برداشتند.
امیداوریم که راه صحیح و اسلامی که او همیشه دنبال آن خط بود ، بعد از ایشان هم آن راه و طریق که طریق اسلام و ولایت فقیه است ، ان شاءالله پیگیری شود و روحانیت پاکستان و مردم پاکستان ، اسلام اصیل ناب محمدی را همان طوری که امام در پیامشان فرمودند ، این اسلام را تبیین کنند و برای مردم بیان کنند و مردم را به این راه که راه انبیاء و راه ائمه اطهار(ع) است و راه سرور و سالار شهیدان حسین بن علی (ع) است ، این راه را تعقیب کند.
شهید از نظر اخلاق بسیار متواضع و پرجاذبه بود و خصوصیت های اخلاقی برجسته ای داشت. در سفر آخری که به ایران آمده بودند ، ما دو سه بار با ایشان ملاقات داشتیم. یک بار به دیدن ایشان رفتم و یک بار ایشان به بازدید ما آمدند. یک روز هم ناهار در خدمتشان بودیم. در این دو سه ملاقات هم باز ما دیدیم که آن خصلت های قبلی و آن حالت های اخلاقی که قبل از مسئله رهبری در ایشان بود ، همچنان وجود دارد. این یک ویژگی اخلاقی کم نظیر است که شخص قبل از اینکه به یک مقامی برسد و بعد از اینکه به یک مقامی برسد ، تفاوت نکند و حالت هایشان یکسان باشد. ما از دوستان و رفقائی هم که ایشان قبلا در نجف و قم داشتند ، همین را شنیدیم. ایشان هم در نجف و هم در قم ، در درس فضلاء و علماء شرکت می کردند و خیلی علاقمند به تربیت طلاب و محصلین پاکستانی بودند. متأسفانه این فاجعه را استکبار جهانی به دست مزدورانش به وجودآورد و ملت پاکستان و همه مسلمان ها را در سوگ ایشان داغذار کرد. والسلام
*******
حیات و شهادتی مظلومانه
مرحوم آیت الله حاج شیخ علی پناه اشتهاردی
شهید معظم السید عارف الحسینی طاب ثراه چون در حال حیات مظلومانه می زیست، مظلومانه هم به سعادت شهادت نائل و ملحق به اجداد طاهرینش گردید.
آنچه که حقیر از اخلاق حمیده این شهید بزرگوار مشاهده می کردم و پنچ چیز است ، گرچه اگر معاشرت بیشتری داشتم ، بیشتر درک صفات ایشان را می کردم:
1. محافظت بر اوقات نماز چون غالبا قبل از طلوع فجر و قبل از زوال شمس در مسجد بالاسر حضرت معصومه (س) برای شرکت در نماز جماعت حضور داشت.
2. تواضع فوق العاده که حقا اسم با مسمی(عارف حسینی) ای داشت.
3. جدیت در تحصیل علوم دینیه که اوقات شریف خود را بی جهت مصروف نمی کرد.
4. قله الکلام و کثره السکوت که این خود شاهد کثره العقل است.
5. شدت تقوا چنانچه از نامه ای که برای اینجانب نوشته است بر می آید.
چند مطلب از برادران محترم روحانی و غیرروحانی پاکستان انتشار می رود:
1. تلاش برای به دست آوردن مسببین این شهادت تا به جزای شرعی و دنیوی برسند.
2. و این مهم تر است که دنبال مرام و هدف آن شهید که گسترش دادن پیروان اهل بیت عصمت (ع) بود بروند و شاید به همین سبب به سعادت شهادت نائل آمد.
در خاتمه موفقیت برادران محترم پاکستانی را در پیشرفت اهداف دینیه از محضر حق تعالی خواهانم والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
15 رمضان المبارک 1409 هـ ق
الاحقر علی پناه اشتهاردی
*******
عالمی با طهارت باطنی
مرحوم آیت الله حاج شیخ حسن حرم پناهی
البته می دانیم که وظیفه یک مسلمان همان طوری که در قرآن آمده است این است که حب او لله باشد و بغضش هم لله باشد ، به همین دلیل شهید عزیز ما حاج سید عارف حسین الحسینی اعلی الله مقامه الشریف ، مورد علاقه شدید این حقیر بود. از همان اوایل ارتباط ایشان با من، من استنباط کردم که ایشان لله درس می خواند و برای اینکه به اسلام خدمت کند، مشغول تحصیل می شد و اعمال او هم انعکاس همان طهارت باطنی و تقوای واقعی بود و صفات و فضائل اخلاقی اش زیاد بود.
این احوالی که من از ایشان دیدم همه حکایت از تقوای باطنی می کرد و دلالت بر تعهد ایشان داشت ، لهذا مبالغه نیست که به اندازه یک فرزند نسبت به ایشان علاقه دارم.
ایشان دارای ابعاد مختلف بود تا آنجائی که فعلا الان من در خاطر دارم ، هم از نظر کلام ، ممارست و درس هایی که یک سلسله از مباحث اعتقادی ایشان پیش خود من بود.
و از نظر تسلط بر مسائل اعتقادی مخصوصا بحث امامت، مسلط بود. ما با ایشان بیش از سه سال بحث امامت داشتیم و دوستان زیادی شرکت کردند ، ولی بین دوستان ، ایشان اقوی بود. کتاب های کلامی را اینجا خوانده بود. مباحث کلامی را همان طور که عرض کردم به شکل درس خارج مباحثه ای دیده بود.
اما از نظر فقه ، مرحله فقه و اصول ایشان در حدود یک فاضل بسیار خوب بود. بر این معنی که مباحث خارج مخصوصا در بحث خمس، کاملا مطالب را فرا گرفته بود و احساس می کردیم که ایشان کاملا قدرت تحلیل در مسائل را دارد.
من این مقدار احساس کرده بودم که ایشان معلوماتش و استعدادش در فقه و اصول بسیار زیاد است و لذا وقتی خواست به پاکستان برود ، به او گفتم: «شما به پاکستان نروید ، به دلیل اینکه پاکستان مرجع تقلید ندارد. اگر شما چند سال اینجا بمانید ، صلاحیت مرجعیت پیدا خواهید کرد و این موقعیت در انتظار شماست و من می بینم که استعداد این موقعیت را دارید»، ولی ایشان گفت :«من احساس مسئولیت می کنم و وظیفه شرعی خودم را تشخیص داده ام و نمی توانم بمانم».
اما در تفسیر مطالعه زیاد داشت و نسبت به روش تبلیغ ، فعالیت زیاد کرد. مطالعات دیگرش خیلی زیاد بود.
*******
دلی آکنده از رنج محرومان
حجت الاسلام و المسلمین سید حسن نصرالله
در سمینار تفکر و اندیشه شهید عارف حسینی در پی سخنان علما می خواهم یک نکته اساسی را اضافه کنم و آن نکته ، وفا و اخلاص شهید راجع به امام خمینی و جذب شدن در ایشان است. این فکری است که میزان نهضت شهید است. این قضیه اتفاقی نیست که علامه شهید عارف حسینی با بسیاری از علما عراق ، ایران و لبنان در یک نکته اشتراک دارد و آن وفا و اخلاص همه اینها نسبت به امام خمینی است. به نظر من حدود افکار اینان همان حدود فکر است و اینها به سبب آن فکر ، عاشق امام بودند.
سخن ما درباره تفکر شهید به خاطر عشق ما به تفکر امام است ، چون منشأ فکر شیهد فکر امام است. شهید عارف حسینی و دیگران مروجان تفکر امام بودند ، لذا سخن از تفکر شهید ، بیان کننده تفکر امام است ، راه شهید راه امام است. این راه به قدری روشن است که نیازمند بحث نیست و انقلاب اسلامی و پیروزی آن ثابت می کند که هیچ راهی جز راه امام ، عظمت اسلام را باز نمی گرداند. عارف حسینی متاثر از تفکر امام بود و در این تأثیر ، منحصر به فرد بود. ما باید تأثیر کلام و سخن او را درک کنیم. اسلام چیست؟ و از ما چه می خواهد؟ شهید این حقیقت را انتخاب کرد.
تأثیر شهید در یک منطقه محدود نبود ، بلکه در بیشتر مناطق مستضعف نشین جهان تأثیر به سزایی داشت.
درد و رنج شهید از وضعیت محرومان را از اساس نامه او به نام «راه ما» می توانیم درک کنیم ، به خاطر همین امام خمینی فرموده بودند که شهید ، فرزند حقیقی سیدالشهدا است.
شهید می فرمود: «ما دشمن ستمگر هستیم.» از این سخن او می توانیم احساس کنیم که ظرف وجودی او چقدر وسعت داشت. شهید برای وحدت همه مسلمین جهان ، به ویژه مسلمانان پاکستان حتی لحظه ای دست از تلاش برنداشت.
شهید برای خنثی سازی سازش های امریکا عملا وارد میدان شده بود. ما دیدیم که قرار بود شهید در جلسه ای که ضد امریکا و دولت سعودی تدارک دیده شده بود ، شرکت کند ، اما قبل از جلسه به شهادت رسید. خبر شهادت شهید کمر دوستان را شکست. علت شهادت شهید مبارزه ایشان با استبکار بود. چنین واقعه ای نادر است که شخصیتی چون علامه سید عارف حسینی شهید شود و همزمان با شادی دشمنان اسلام ، دوستانش حتی در عالم غم واندوه هم به اختلاف شیعه و سنی دامن نزنند.
شهید همواره برای وحدت مسلمین تلاش می کرد و معتقد بود که در مقابل بت ها ، وهابیت ها و بعثی ها باید نبرد عملی کرد. ایشان همیشه پشت و پناه انقلاب اسلامی بود.
استکبار جهانی هنگامی که مشاهده کرد که نمی تواند با افکار شهید مبارزه کند ، دست هایش را به خون شهید آلوده کرد ، چون بیم از آن داشت که شهید عارف الحسینی به صورت خمینی دیگری در پاکستان ظهور کند.
شهادت او هم مثل مطهری و بهشتی ، قتل یک فرد محسوب نمی شود. دشمن با خیال خود می خواست افکار شهید را از بین ببرد. درست است که دشمن وجودش را از بین برد ، ولی نتوانست افکارش را محو کند.
ما باید افکار او را زنده نگه داریم و با توجه به پیام امام خمینی ، عظمت و ظرف وجودی او را درک کنیم. اجتماعات عظیم ملت پاکستان پس از شهادت شهید عارف نشان داد که ملت پاکستان عاشق شهید بود.
منبع: ماهنامه شاهد یاران، شماره 50