گفتگوی بین حزبی جای اردوکشی سیاسی بنشیند

بعد از حوادث و ناآرامی‌های اخیر دو جلسه با معاون سیاسی وزیر کشور داشتیم. در همان جلسه پیشنهاد کردم، شورای گفتگوی ملی بین احزاب و گروه های سیاسی تشکیل شود تا آنها با وجود اختلاف دیدگاه سیاسی، بنشینند، وجوه مشترک برای تقویت وحدت و انسجام ملی را با یکدیگر بحث و تبادل نظر کنند و راهکار پیشنهاد دهند.

معتقدم اگر اختلافی بین جناح های سیاسی است نباید عاملی شود که هر کدام با اردوکشی یا تحریک طرفداران خارج از قواعد رقابت های سیاسی بخواهند عمل کنند. در آن جلسه اکثر دوستان این پیشنهاد را پذیرفتند، البته برخی می گفتند «شورای گفتگوی آشتی ملی شود» اما من گفتم «این دو کاملا با هم متفاوت هستند، ملت با نظام قهر نیست که بخواهد بحث آشتی ملی مطرح شود. این مشکل بین جناح های سیاسی است که باید بنشینند و اختلافات شان را حل و فصل کنند». پس مسئله تشکیل شورای آشتی ملی منتفی شد.

بعداً ظاهرا گزارشی از این جلسات تهیه کردند و به وزیر کشور دادند، او نیز با تشکیل شورای گفتگوی ملی موافقت کرد. بعدها از طرف وزارت کشور با من صحبت کردند و گفتند «می خواهند این شورا را تشکیل دهند». من هم گفتم « وزارت کشور نباید در مسئله گفتگوی بین احزاب دخالت کند و نقش اصلی را خانه احزاب برعهده داشته باشد اما در هماهنگی، همکاری، کمک و آماده سازی فضا خوب است که وزارت کشور این کار را انجام دهد».

یک مدالیته هم برای شورای گفتگوی ملی بین احزاب طراحی و اعلام کردم. نخست آنکه طرف مذاکره باید کاملا تام الاختیار باشد تا اگر فردا کسی به اسم اصولگرایی مذاکره کرد بعد عده ای نگویند او نماینده اصولگرایی نبود یا اصلاح طلبان چنین موضعی نگیرند. ثانیا موضوع، هدف نهایی، زمان و مکان و ضمانت های اجرایی نتایج گفتگو و مرجع داوری مشخص باشد. اگر احزاب مدالیته و چارچوب گفتگوی ملی را با هم بنشینند و بحث و دنبال کنند به نظر می رسد می تواند یک آغازی در حل اختلافات بین جناح های سیاسی در کشور باشد.

*دبیرکل حزب سبز ایران اسلامی

27214