سکوت شگفت آور رسانه های کشور در مورد رویدادهای اخیر مرتبط با 42 میلیون ایرانی؛ موضوعی است که متاسفانه نوعی نمایش سطح روشنفکری و انفعال عجیب تر نخبگان سیاسی مملکت است که از کنار حوادث به سادگی می گذرند؟!
به گزارش موضوع غیرقابل ترسیم است؛ 168 نفر از نمایندگان مجلس طی نامه ای از اقدامات مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی حمایت می کنند و آرزوی استمرار خدمت وی می شوند؛ این رضایت به خودی خود خوب است؛ اگرچه حال تامین اجتماعی از عقب ماندگی تعهدات ان به مراکز درمانی پیداست که خیلی بد است و افراد مطلع خبر از دریافت وام با سود بانکی برای پرداخت حقوق بازنشسته های مظلوم (که اساسی ترین تعهد این سازمان است) خبر می دهند. اما روی دیگر سکه عجیب تر است؛ از همین مجلس همزمان طرح استیضاح وزیر تعاون که مقام بالادستی سازمان تامین اجتماعی هست اعلام وصول می شود به دلایلی که یکی از آن اداره ی سازمان تامین اجتماعی است؟!
اکنون افراد مطلع و صاحب نظران امر به جد می پرسند که؛
1_ آیا این استیضاح نقض قانون اساسی در استقلال قوا و دخالت آشکار مجلس برای تحت فشار قرار دادن وزیر برای ابقای یک مدیر است؟! با توجه به اتمام دوره ی ماموریت وی (96/7/12) می باشد؟!
2_ اگر عملکرد نامطلوب سازمان تامین اجتماعی در خدمت رسانی به بیمه شده ها و عموم مردم؛ موجب طرح استیضاح شده است؛ پس کدام رویکرد مدیرعامل سازمان موجب رضایت خاطر نمایندگان مجلس شده است؟! آیا این استیضاح و این تقدیر شائبه ی مسائل شخصی و منافع شخصی را مطرح نمی کند؟!
اما نکات مهمتر به موضوع نقش اساسی ؛ بخش های از مجلس به ویژه کمیسیون بهداشت در ایجاد نابسامانی در حوزه ی اشتغال و رفع گرفتاری های بازنشستگان بر می گردد.
کمیسیون بهداشت مجلس به عنوان یک کمیسیون تخصصی در حالی از طرح تحول سلامت حمایت کرد :
1_ این طرح به دلیل وجود تعارض منافع در ساختار تصمیم سازی های نظام سلامت ؛ اعتراضات فراوانی را در بین اقشار مختلف کادر درمان فراهم کرده است.
2_ به دلیل ایجاد تقاضای القایی و خودارجاعی در نظام سلامت؛ هزینه های بیمه ی تامین اجتماعی که در بحران منابع گرفتار است در طول چهارسال به سه برابر رسانده است؟!
3_ رقم های هنگفتی از بدهی برای بیمه ها مانده که تامین اجتماعی را گرفتار سیستم بانکی و استقراض با دریافت وام با بهره ی بانکی کرده است.
به راستی چرا کمیسیون بهداشت مجلس که وظیفه ی قانونگزاری برای اصلاح ساختار سلامت به نفع مردم و کنترل هزینه های درمانی مردم را بر عهده دارد ؛ از اساسی ترین و بدیهی ترین وظایف خود ؛ مثل جلوگیری از خودارجاعی و منع تعارض منافع و پیگیری برای تدوین گایدلاین ها و .... مغفول مانده است؟!
اما سخنی با سایر نمایندگان:
1_ به راستی وقتی بخش اعظم منابع کشور را صرف سیستم پر از اشکال درمانی کشور می کنید؛ چگونه توقع رفع معضل بیکاری را دارید؟!
2_ آیا به هرحال در نقطه ای نباید از خود بپرسید که تا کی باید با انتشار اوراق قرضه و وضع مالیات و عوارض در حلقوم سیستم سیری ناپذیر درمانی ؛ پول تزریق کنید؟!
3_ مقصر وضعیت موجود کشور به لحاظ معضلات بیکاری و ... تا چه حد همین رویکردهای بخشی و شخصی نگری مجلس است؟!
با ذره بین به سراغ رویدادها بروید؟!
