باقر علوم

اول:
بی جهت نبود که باقرالعلوم نام گرفت؛ پرسشی نبود که پاسخش را نداند.
کشی درکتاب«رجال» خود می نویسد:
محمد بن مسلم سی هزار سئوال از آن حضرت پرسید و ایشان پاسخ همه آن ها را به او فرمود.
پدرش امام سجاد(ع) درباره اوصاف آن حضرت فرمود:
او امام و پدر امامان است، معدن بردباری و جایگاه علم ودانش است، همانند دریایی که آب در آن موج می زند علم و دانش درسینه اش موج می زند.
و او آن را می شکافد و نشر می دهد. به خدا قسم او شبیه ترین مردم به رسول خداست.
دوم:
از خاندان نور است...امام به حق! پیشوایی راستین و عبد صالح پروردگار:
ابوعلی بن شیخ طوسی در «امالی» خود می نویسد؛
شفیق بلخی از یکی از اهل علم و دانش نقل می کند و می گوید:
به امام محمد باقر(ع) گفته شد: چگونه صبح را آغاز کردی؟
فرمود:
صبح را آغاز کردیم درحالی که غرق در نعمت خدا هستیم، گناهان ما را احاطه کرده است، خداوند با نعمت ها به ما مهربانی می کند، ما با گناه ها و معصیت ها از او دوری و دشمنی. ما نیازمند او هستیم، او از ما بی نیاز.
سوم:
محبت شان ذره را آفتاب می کند و از فرش به عرش می رساند! انسان زمینی را لایق قرب الهی می کند و هم نشین انبیاء وصالحین!
اما باقر (ع) فرمود: « به خدا قسم اگر سنگی ما را دوست بداردخداوند تبارک و تعالی او را با ما محشور گرداند و آیا دین چیزی جز محبت است؟!»
چهارم
کافیست افتخار شیعه او، پدران و فرزندانش را بر سینه داشته باشی تا فردای قیامت شامل حالت بشود.
احوال آنان که:
«فاولئک یبدل الله سیئاتهم حسنات وکان الله غفورا رحیما؛( 1) خداوند بدی هایشان را به خوبی ها تبدیل می کند و خداوند آمرزنده و مهربان است.»
به تعبیر محمد بن علی بن الحسین ، باقر العلوم بعد النبی: فردای قیامت خداوند خودش بررسی حساب مؤمن گنهکار را به عهده دارد و کسی را از آن آگاه نمی کند. گناهانش را به یاد می آورد و او به همه بدی های خود اقرار می کند. آن گاه خداوند دستور می دهد همه آن ها را به خوبی ها و ثواب ها تبدیل کنید و پس از آن برای مردم ظاهر کنید. واین است تفسیر و تأویل این آیه شریفه و این تنها درمورد گنهکاران شیعه است.
پنجم:
صراط مستقیم اند...
به بارگاه شان راه بیابی هر آن چه خیر و نیکی است قرین لحظه هایت می شود و دنیا و آخرتت تضمین می گردد:
علامه مجلسی در «بحارالانوار» می نویسد:
از امام باقر روایت شده است آن حضرت در باره آیه شریفه : «و انی لغفار لمن تاب و امن و عمل صالحا ثم اهتدی: هر آینه من آمرزنده ام کسی را که توبه کند و به سوی من بازگشت نماید و ایمان آورد و کار نیکو انجام دهد، سپس به راه هدایت رود.»(2) فرمود: مقصود این است که به ولایت ما اهل بیت راه پیدا کند و هدایت شود.

پی نوشت ها :
 

1. فرقان، آیه 70.
2. طه، آیه 82.
منابع:
1. رجال کشی.
2. بحارالانوار.
3. کفایه الاثر.
4. تأویل الایات.
 

منبع:مجله دیدار آشنا 123