روزنامه هفت صبح - صوفیا نصرالهی: درباره یکی از مهم ترین بازیگران هزاره سوم یعنی مریل استریپ که با 21 نامزدی در اسکار و 31 نامزدی گلدن گلوب و کسب سه جایزه از اولی و هشت جایزه از دومی میان بازیگران رکورددار است و امسال هم با فیلم «پست» اسپیلبرگ در فصل جوایز حضور داشت. گلددربی درباره نقش های مختلف این بازیگر گفته است. مریل استریپ را به خاطر تنوع نقش هایی که بازی می کند و لهجه های مختلفی که می تواند خیلی خوب در گفتن دیالوگ ها ادا کند، تحسین می کنند.
آیا مریل استریپ بزرگ ترین بازیگر همه دوران هاست؟ شاید این را فقط برای رکورد اسکارش بگویید. در مورد گرفتن جایزه هم فقط یک مجسمه طلایی با کاترین هپبرون فاصله دارد. امسال با ایفای نقش کی گراهام، ناشر واشنگتن پست در فیلم «پست» استیون اسپیلبرگ این شانس را دارد هر چند که درصدش خیلی هم زیاد نیست. این آخرین فیلم در کجای کارنامه او قرار می گیرد؟ این چیزی است که با بررسی بهترین نقش آفرینی های او می خواهیم کشفش کنیم. به نظر می رسد که استریپ برای هر فیلمی که بازی می کند نامزد دریافت جایزه می شود اما برخی از نقش هایش بیشتر اسکارپسند هستند و برخی کمتر. به هر حال این بهترین نقش آفرینی های او از نظر منتقدان و متخصصان سایت گلددربی است:
1. انتخاب سوفی؛ 1982؛ sophie’s choice
هنوز سوالی وجود دارد که آیا بازی مریل استریپ در نقش سوفی زاویتسیفسکی در درام آلن جی. پاکولا درباره مواجهه نازی ها و یهودی ها بهترین بازی او محسوب می شود یا نه؟ او در این فیلم هم بامزه، هم غمگین، هم تسخیرشده و هم مجذوب کننده است. بخصوص وقتی با یک نویسنده جوان ملاقات می کند که ارواح گذشته به سراغش می آیند.
2. شکارچی گوزن؛ 1978؛ Deer hunter
توضیح تاثیر تکان دهنده «شکارچی گوزن» موقعی که سال 1978 عرضه شد کار سختی است. برای کشوری که هنوز تحت تاثیر ماجرای جنگ ویتنام بود این داستان غمناک درباره گروهی از سربازان کهنه کار که به خانه برگشته اند مثل یک تراپی سه ساعته بود. استریپ اولین نامزدی اسکارش را برای بازی در نقش لیندا در این فیلم کسب کرد. او نامزد یکی از مردان (کریستوفر واکن) بود. مردی که از لحاظ روانی به خاطر آسیب هایی که در جنگ دیده بود، دچار مشکل شده بود.
3. اقتباس؛ 2002؛ Adaption
فیلم های کمی به وحشی گری، عجیب و غریب بودن و پیچیدگی «اقتباس» پیدا می شوند. کمدی طعنه آمیز و سیاه اسپایک جونز و چارلی کافمن با مقادیر زیاد ارجاع به خود درباره فیلمنامه نویسی و گل هاست. نیکلاس کیج نقش خود کافمن را بازی می کند که تلاش دارد از روی رمان پرفروشی نوشته سوزان اورلئنا (مریل استریپ) اقتباس کند. رمان سوزان درباره یک دزد نامتعارف است. کسی که گل ارکیده می دزدد. یک نامزدی دیگر برای استریپ که آن را به کاترین زتا جونز برای فیلم «شیکاگو» واگذار کرد.
4. شک؛ 2008؛ Doubt
اگر شما پسری در کانون اصلاح و تربیت بودید، احتمالا خواهر بوویه (با بازی استریپ) بزرگ ترین کابوس زندگی تان می شد. جان پاتریک شنلی در نمایشنامه ای که هم جایزه پولیتزر و هم تونی را برایش به ارمغان آورد یک نقش اساسی و جاندار به مریل استریپ می دهد که در آن بتواند تمام و کمال قدرت بازیگری اش را به نمایش بگذارد. او مدیر یک مدرسه کاتولیک است که به رابطه مبهم میان کشیش (فیلیپ سیمور هافمن) و یکی از دانش آموزان مشکوک می شود. استریپ اولین جایزه اش را از اتحادیه بازیگران برای این فیلم دریافت کرد. نامزد اسکار هم شد اما کیت وینسلت برای «کتاب خوان» از او یک قدم جلوتر بود.
5. پل های مدیسون کانتی؛ 1995؛ Bridges of Madison country
بعد از پنج سال دوری از اسکار استریپ به رقابت بهترین بازیگران زن بازگشت برای بازی در نقش یک زن ایتالیایی الاصل در مرکز آمریکا که عاشق یک عکاس می شود (کلینت ایستوود که کارگردان و بازیگر فیلم هم هست). و فیلم تبدیل به یکی از مهم ترین ملودرام های زندگی همه شد. یک داستان صمیمانه درباره قربانی دادن و عشق گمشده. استریپ اسکار را به سوزان ساراندون واگذار کرد.
6. پست؛ 2017؛ Post
و بالاخره فیلمی که امسال برای آن نامزد دریافت جایزه اسکار و گلدن گلوب شد. 40 سال طول کشید تا بالاخره مریل استریپ با استیون اسپیلبرگ در یک فیلم همکار کند. این همکاری بالقوه مهم بود چون هر دوی آنها نمادی از هالیوود قدیمی و اصولگرا هستند. اما این انتظار 40 ساله ارزش اش را داشت. استریپ نقش کی گراهام را بازی می کند اولین زن ناشر روزنامه در سرتاسر آمریکا که باید تصمیم بگیرد اسناد مربوط به پنتاگون را در روزنامه «واشنگتن پست» چاپ کند یا نه. تام هنکس هم نقش مقابلش را بازی می کند: بن بردلی سردبیر جسور و لجباز «واشنگتن پست» که گراهام را وادار می کند به رغم خطر زندانی شدن مطلب را منتشر کند. استریپ توانست بالاخره رکورد نامزدی های اسکارش را با این فیلم بشکند.
7. شیطان پرادا می پوشد؛ 2006؛ Devil wears prada
رییسی که انگار از خود جهنم برای کارمندانش نازل شده و اسمش میراندا پریستلی است و استریپ نقش اش را بازی می کند. در اقتباس دیوید فرانکل از رمان پرفروش لورن ویزبرگر، استریپ یک سردبیر نشریه مد بدخلق است که دستیارش را تا سرحد مرگ می ترساند. دائم به او دستورهای سخت و غیرممکن می دهد و همه حرف هایش هم دستور است نه درخواست! استریپ با این فیلم یک نامزدی اسکار دیگر به دست آورد اما آن را به هلن میرن برای فیلم «ملکه» واگذار کرد.
• بعد از این فیلم ها می شود به سه فیلم دیگر هم در کارنامه استریپ اشاره کرد: سیلک وود ساخته مایک نیکولز، که داستان واقعی کارن سیلک وود با بازی استریپ است. زنی فعال برای حقوق کارگران که در یک تصادف اسرارآمیز اتومبیل کشته می شود. فیلم دوست داشتنی «کریمر علیه کریمر» که اولین اسکار را برای استریپ به ارمغان آورد در نقش زنی که در یک دعوای تلخ بر سر حضانت پسرشان با شوهر سابقش است.
و در نهایت «بانوی آهنین» محصول 2011. فیلمی که در آن مریل استریپ اصالتا آمریکایی نقش مارگارت تاچر، نخست وزیر محافظه کار انگلیسی را بازی کرد. می گویند شخصیت های کمی در تاریخ به ترسناکی مارگارت تاچر وجود داشتند. برای این فیلم استریپ سومین اسکارش را کسب کرد. کسی نمی تواند منکر شود که استریپ با این فیلم کلاس بازیگری را چند مرحله ارتقا داد.
