به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری میزان، کوچه‌های کاه‌فروشی کابل هنوز نبض کابل قدیم را می‌زند و با سپری شدن صد‌ها سال هنوز کار و کسب سنتی از جایگاه خاصی میان کابلیان برخوردار است.
در این کوچه، امروز نیز بخشی از زندگی قدیمی کابل را می‌توان به تماشا نشست. دکان‌هایی مملو از پرنده‌های رنگارنگ و همچنان چند دکان شکسته‌بندی که هنوز با همان روش قدیمی، اقدام به درمان استخوان‌های شکسته مردم می‌کنند.
خواستیم به چند غرفه شکسته‌بندی در کوچه کاه‌فروشی کابل مراجعه کنیم. اگر چه بعضی از این شکسته‌بندها حاضر به مصاحبه نشدند، و حتا تا جایی واکنش‌های تندی نیز نشان دادند، اما در این میان سری زدیم به غرفه شکسته‌بندی غلام‌عباس که مردم او را پهلوان عباس می‌نامند.
مرد قوی هیکل با قامتی بزرگ، پای مرد کهن‌سالی را زیر دستان ستبر خود گرفته است. نام مرد کهن‌سال، گل‌آغا است. گل‌آغا 65 سال دارد. گل‌آغا از پارگی گوشت پایش رنج می‌برد، یک‌و‌نیم هفته پیش نزد پهلوان عباسِ شکسته‌بند آمده بود و حال از درد به خود می‌نالد و هر لحظه عرق جبینش را با کف دست پاک می‌کند. اما اعتقاد به این که دستان ستبر شکسته‌بند کارساز است، اعتقادی که درد را به او تحمل شدنی می‌سازد.
وقتی از او پرسیدم چرا نزد یک دکتر معالج در بیمارستان مراجعه نکرد در جواب می‌گوید: «همین خو دکتر است دیگر از خاطر شکسته‌گی عکس گرفته بودم نشکسته بود، اما گوشت پاره کرده بود. فضل خدا همین آدم تداوی کرد حال شکر پایم جور شده است.»
آن‌سوتر پهلوان عباس که در غرفه‌ی کوچکی سکونت گزیده است و اطرافش را مردان کهن‌سال و یکی و دو جوانی که از پای‌دردی می‌نالند نیز پر کرده نشسته است. 45 سال دارد و این مسلک را از استاد خود پهلوان جان‌آغا یاد گرفته است. او 20 سال است که در کوچه کاه‌فروشی بیماران شکستگی استخوان را به گونه سنتی به قول خودش «درمان می‌کند»، طوری که خودش با اعتماد به نفس بالایی می‌گوید اکثراً مشتریانش از این شیوه درمانی راضی هستند و تعدادی از بیماران شفاخانه‌های معتبر کابل نیز برای درمان به او مراجعه می‌کنند.
غلام‌عباس می‌گوید: «خدا بیامرزد پهلوان جان‌آغای شکسته‌بند را، من شاگردش بودم و این کسبش به من ماند، یک سال هم مجانی مشتری‌ها را تداوی می‌کردم و مردم از پیش ما خوش اند. ما انواع شکستگی را درمان می‌کنیم. اما اول باید عکس گرفته شود و بعدا گچ مانده شود. چندی پیش یک سرباز اردوی ملی، شصت دستش در برخورد با توپ فوتبال بی‌جا شده بود، در تمام کابل تداوی نشد، اما اینجا درمانش کردیم.»
با وجود پیشرفت طب و افزایش شفاخانه‌های مدرن در شهر کابل، هنوز شمار زیادی از افغان‌ها از طبابت یونانی و شیوه‌های سنتی برای درمان بعضی دردهای خود استفاده می‌کنند و این شیوه، قرن‌ها است که در میان مردم رایج است.
همچنان اعتقاد به مداوای سنتی با کم‌ترین امکانات تنها میان کهن‌سالان که سال‌ها در کابل زنده‌گی کرده‌اند قابل اعتبار نیست، بلکه جوانان نیز به پهلوان عباس مراجعه می‌کنند.
محمد صادق، ظاهراً 25 سال عمر دارد و یک‌و‌نیم ماه می‌شود که در ناحیه پای چپ احساس درد می‌کند. او می‌گوید از پاکستان به خاطر تداوی پایش به کابل آمده است: «قبلاً هم پای راستم شکسته بود، اما وقتی اینجا مراجعه کردم حال خوب شده است، به داکتران زیاد مراجعه کردم، اما نتیجه نداد.»
از سویی هم شماری از متخصصان ارتوپیدی در شفاخانه‌های کابل این وضعیت را نگران‌کننده می‌دانند و می‌گویند تداوی‌های خودسر، تشخیص نادرست و در نظر نگرفتن بهداشت معاینه‌خانه‌های سنتی، از مواردی است که شکسته‌بندها به آن توجه نمی‌کنند.
داکتر احمدطارق لعلی، متخصص امراض جراحی اورتوپیدی در بیمارستان وزیر محمداکبر خان می‌گوید درمان خودسر، بی‌تشخیص درست از ناحیهی آسیب دیده، باعث می‌شود تا استخوان‌ها بعد از شکسته‌بندی، با سوء شکل دچار شوند و این‌گونه درمان در آینده به کجی مفاصل و حتا سیاهی استخوان‌ها می‌انجامد. او گفت: «بعضی‌ها که کسرها را به شکل سنتی درمان می‌کنند، بعداً می‌تواند باعث ایجاد اختلالات گردد و اگر خود کسرها تشخیصشان به شکل نارمل نباشد، می‌تواند هر سوء شکل را در مریض به وجود بیاورد.»
در همین حال، شماری از شهروندان کابل نیز هستند که حداقل تجربه یک‌بار رفتن نزد شکسته‌بند را دارند. آنان به این باور اند که تداوی با این روش دردآور است و آن‌ها جریان ماساژ و جابه‌جایی مفاصل دست و پای، درد زیاد را احساس کرده‌اند. با آن که این نوع درمان، برای‌شان نتیجه نداده است، اما ترسی که از این نوع درمان، در روح و روان‌شان خانه کرده است آن‌ها را وادار ساخته که دیگر به شکسته‌بندها مراجعه نکنند.
به گزارش 8 صبح، طب سنتی در افغانستان تنها در شکسته‌بندی خلاصه نمی‌شود. استفاده از دواها و شیوه‌های درمانی سنتی از قرن‌ها به این‌سو میان افغان‌ها مروج بوده است.
/
