علائمی که نشان میدهد روده تان ناخوش است!!
این مقاله زمانی برای معاینه روده است - به معنی واقعی کلمه. کریستی کینگ، سخنگوی آکادمی تغذیه و رژیم های غذایی می گوید: "فهمیدن این که روده سالم است یا خیر به آن آسانی که هر کس فکر می کند نیست". دلیلش این است که، با توجه به گفته دکتر اسکات شریبر
Scott Schreiber پزشککاردرمان و متخصص تغذیه بالینی " علائم و نشانه های یک روده ناسالم بسیار بیشتر از نفخ، یبوست یا اسهال است."روده یک عضو پیچیده است. و به لطف پیشرفت های اخیر در نحوه تجزیه و تحلیل تریلیون باکتری که در داخل بدن ما زندگی می کنند (با نام مستعار میکروبیوم روده)،
محققان شروع به درک میزان پیچیدگی آنها برای پیدا کردن ارتباط بین سلامت روده و سلامت میزبان مهربان آن (یعنی ما) کردند. شریبر به برخی جنبه های کمتر قابل مشاهده آن از قبیل حساسیت های غذایی، اضطراب، بیماریهای خود ایمنی و عفونت مکرر اشاره می کند.
آیا روده شما به اندازه ای که باید سالم هست؟
در ادامه برخی از نشانه های شگفت آوری که خبر از عدم توازن میکروبی روده دارند را می خوانید.
آیا به آسانی بیمار می شوید؟
سیستم گوارش مجهز به بزرگترین و پیچیده ترین بخش سیستم ایمنی بدن انسان است. در میان سایر موارد، یک روده متعادل شامل میکروبهایی است که پیام رسان های شیمیایی ترشح کرده که به سلولهای سیستم ایمنی (T Cells) اجازه می دهند ما را در برابر عوامل بیماری زا ( میکروبهای مهاجم) و مواد مضر خارجی محافظت کنند.داشتن باکتریهای مفید در حد کفایت فضای روده را اشغال کرده
و به میکروبهای فرصت طلب که در صورت داشتن جای زیاد به سرعت رشد می کنند اجازه رشد نمی دهند و به این ترتیب از ما محافظت می کنند. کینگ می گوید "بخش اعظم سیستم ایمنی در روده قرار دارد، پس اگر به آسانی بیمار می شوید تعدادی باکتری خوب روده می تواند کمک کننده باشد."
آیا حساسیت غذایی دارید؟
حساسیت های غذایی بسیار متنوع بوده و دنیای راز آلودی دارند. کینگ با این گفته موافق است که "تشخیص حساسیت غذایی اغلب بدون ثبت غذاها و واکنش بدن به هریک مشکل و غیر ممکن است. او توصیه می کند با یک متخصص تغذیه و رژیم همکاری کنید تا به شما کمک کند بدانید چه غذایی برایتان مشکل ساز است.
آنچه کارشناسان این حوزه می گوینداین است که با ارتقای سطح باکتریهای خوب روده می توان به درمان برخی حساسیت های غذایی مانند عدم تحمل لاکتوز کمک کرد. یک مقاله در مجله تغذیه انگلستان به این مطلب اشاره داشته که مصرف پروبیوتیکها می تواند به افرادی که در جذب لاکتوز مشکل دارند کمک کند.
استرس دارید؟
شواهد محکمی از ارتباط بین روده و مغز وجود دارد. مقاله اخیری که در سالانه بیماریهای روده منتشر شده عنوان کرده که میکروبهای روده مواد شیمیایی مغز را در پاسخ به استرس و اضطراب تنظیم می کنند.کینگ می گوید" روده مغز دوم بدن است" و پژوهشگران در حال اثبات این هستند که افرادی که از افسردگی و اضطراب رنج می برند میکروبهای روده ای تغییر یافته ای دارند.
مجله بیماریهای روده گزارش می دهد که پروبیوتیکهای خاصی می توانند سطح کورتیزول مرتبط با استرس و رفتاری های مضطربانه را کاهش دهند. البته کینگز می گوید: "که هنوز تحقیقات برای پاسخ به این سوال که کدام باکتری خوب می تواند برای مغز ما مفید باشد؟ ادامه دارد."
آیا در مفاصلتان احساس درد می کنید؟
علت بیماری آرتریت روماتوئید (RA)، یک بیماری خود ایمنی که به مفاصل حمله می کند مشخص نیست. محققین گمان می کنند که پاسخ آن ممکن است در میکروبهای روده نهفته باشد، شاید به این دلیل که روده بخش مهمی از سیستم ایمنی را داراست. این ایده که ممکن است میکروهای روده بر پاسخهای ایمنی بدن خارج
از سیستم گوارش نقش داشته باشند جدید است.اما درستی این مطلب که در مجله Nature Reviews Rheumatology منتشر شده روی حیوانات آزمایش شده است. کینگ اضافه می کند علاوه بر ارتباط روده با مفصل، بیماری آرترید روماتوئید اغلب با سایر بیماریهای خودایمنی مثل سلیاک یا سندروم روده تحریک پذیر در ارتباط است.
آیا پس از مصرف آنتی بیوتیکها دچار اسهال می شوید؟
آنتی بیوتیکها مثل شمشیر دولبه عمل می کنند هم باکتریهای بد را از بین می برند و هم باکتری های خوب را و توازن طبیعی باکتریهای خوب را به سمت باکتریهای بد به هم می زنند. به خاطر داشته باشید که حتی در شرایط طبیعی بدن حاوی باکتریهای بد هم هست اما تا زمانیکه تعداد باکتریهای خوب به باکتریهای بد برتری دارد
ما آنها را حس نمی کنیم. در غیاب باکتریهای خوب، باکتریهای بد به سرعت رشد می کنند و مواد سمی ترشح می کنند که به روده آسیب می رساند و موجب التهاب و اسهال می شوند.کینگ می گوید: "در هنگام مصرف آنتی بیوتیک در بسیاری موارد مصرف پروبیوتیکها یا غذاهای پروبیوتیک مثل ماست می تواند به ذخیره باکتریهای خوب کمک کند.
خوشبختانه اسهال پس از یک هفته از قطع مصرف آنتی بیوتیک از بین می رود اما تغییرات پیچیده در میکروبیوم های روده ممکن است برای مدت طولانی تر باقی بمانند که اثرات نهایی آنها هنوز مشخص نیست.بیماری کرون از تشخیص تا درمان: بالا بودن تعداد گلبول‌های سفید در تست‌های آزمایشگاهی، نشانه عفونت یا التهاب است.
همچنین کاهش گلبول‌های قرمز خون (کم‌خونی)، کاهش پروتئین خون و مواد معدنی که از طریق اسهال از دست می‌رود نیز می‌تواند نشان‌دهنده بیماری کرون باشد. به گفته متخصصان Mayoclinic ، بررسی با اشعه ایکس با ریوم نیز برای تشخیص محل، نوع و شدت بیماری، زخم‌ها،
باریک شدن روده‌ها و فیستول‌های ایجاد شده به کار می‌رود.البته کولونوسکوپی روش دقیق‌تری برای تشخیص زخم‌های کوچک یا نواحی التهابی کوچک در کولون است. سی‌تی‌اسکن نیز می‌تواند تصاویری از داخل شکم و لگن را نشان دهد و بخصوص برای شناسایی آبسه‌ها مفید است.
آندوسکوپی با کپسول ویدئویی که حاوی یک دوربین بسیار ریز است و بلعیده می‌شود، تصاویر لایه داخلی روده کوچک را به گیرنده‌ای که روی کمر بسته می‌شود، ارسال می‌کند و باعث تشخیص زودهنگام نشانه‌های خفیف بیماری کرون می‌شود، البته این روش نباید در بیماران با انسداد روده کوچک انجام شود، چرا که کپسول ممکن است در پشت ناحیه مسدود شده گیر کرده و وضعیت را بدتر کند.
در مورد درمان این بیماری باید گفت بیمارانی که علائم خفیف دارند، نیازمند درمان نیستند. این بیماران معمولا دوره‌هایی از عود‌کردن بیماری (وخیم‌تر شدن التهاب) را متعاقب دوره‌هایی از بهبود نسبی (کاهش التهاب) که ماه‌ها تا سال‌ها طول می‌کشد، تجربه می‌کنند.داروهایی که برای درمان کرون استفاده می‌شوند،
شامل عوامل ضدالتهابی مانند ترکیبات ASAـ5 و کورتیکواستروئیدها و نیز آنتی‌بیوتیک‌های موضعی و تعدیل‌کننده‌های سیستم ایمنی هستند. داروی ضدالتهاب مزال آمین برای بیماری در ناحیه روده کوچک بی‌تاثیر است.کورتیکواستروئیدها نیز هر چند به کاهش التهاب کمک می‌کنند،
اما عوارض جانبی زیادی از جمله پف کردن صورت، افزایش موی صورت، عرق شبانه، بی‌خوابی و بیش‌فعالی دارند و در درازمدت نیز موجب افزایش فشار خون، دیابت،پوکی استخوان، آب‌مروارید، آب‌سیاه و... می‌شوند. این داروها تنها در مواردی تجویز می‌شوند که التهاب روده به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهد. در این میان داروهای بازدارنده سیستم ایمنی به طور مستقیم باعث کاهش التهاب می‌شوند.
لازم به ذکر است که مصرف داروهای بازدارنده سیستم ایمنی در درازمدت می‌تواند اثرات جانبی بسیاری از جمله خطر افزایش بیماریهای عفونی مانند سل، هپاتیت B و سرطان را به همراه داشته باشد و به سایر ارگان‌ها نیز آسیب برساند. نقش آنتی‌بیوتیک‌ها در بهبود فیستول‌ها و آبسه‌هاست،
همچنین باعث کاهش باکتریهای مضر روده و مهار سیستم ایمنی در روده‌ها می‌شوند.سایر داروها از جمله داروهای ضداسهال، مسهل‌ها، داروهای ضددرد، مکمل‌های آهن، کلسیم، ویتامین D و ویتامین B12 نیز بسته به نیاز و شدت بیماری تجویز می‌شوند. ممکن است پزشک برای استراحت دادن
به روده‌ها و کاهش التهاب، یک رژیم غذایی مخصوص را از طریق تغذیه با لوله یا تزریق مواد مغذی (به صورت وریدی) توصیه کند.همچنین در موارد تنگ شدن روده‌ها، برای کاهش خطر انسداد، غذای کم‌فیبر توصیه می‌شود. چنانچه تغییر در شیوه زندگی و دارودرمانی علائم بیماری کرون را بهبود نبخشد، ممکن است پزشک، جراحی را توصیه کند.
در این روش، بخش آسیب‌دیده دستگاه گوارش برداشته شده و سپس قسمت‌های سالم دوباره به هم متصل می‌شود. همچنین ممکن است برای بستن فیستول‌ها و تخلیه آبسه‌ها از جراحی استفاده شود. ضمنا برای پیشگیری از بازگشت بیماری بهترین راه، استفاده از داروها، متعاقب جراحی است.
گردآوری: مجله ی اینترنتی دلگرم
