شهرداری و سازمان‌های زیر‌دستی‌اش مثل آتش‌نشانی به سوال‌های بسیار زیادی باید پاسخ دهند. اینکه وقتی می‌گویند 31 دقیقه قبل از تخریب ساختمان به نیروهایشان دستور ترک محل را داده‌اند چرا باز هم 16 نفر فوت کرده‌اند؟ مدت زمان لازم برای ترک ساختمان سه دقیقه بوده است. آیا دستور ترک ساختمان اصلا به گوش آتش‌نشانان رسیده؟ آنها که حتی بی‌سیم گوشی هم نداشتند که دستور شما را دریافت کنند!
به گزارش ، روزنامه جهان صنعت نوشت: عصر روز سه‌شنبه در دانشکده پلی‌تکنیک دانشگاه امیرکبیر، نشستی با موضوع «پرونده پایتخت» با حضور دو عضو شورای شهر تهران و رییس جامعه مهندسان شهرساز ایران برگزار شد.
در ابتدا علی نوذرپور، رییس جامعه مهندسان شهرساز با انتقاد از اوضاع نابسامان مدیریت شهری در تهران گفت: عدم تحقیق و پژوهش کامل قبل از آغاز هر پروژه‌ای از اصلی‌ترین مشکلات شهر تهران است. همین پل طبقاتی صدر را ملاحظه کنید. به جای صرف هزینه‌ای هنگفت در ساخت این پروژه که باعث ترافیک دائمی در آن منطقه شده، می‌توانستند از سایر خطوط حمل‌ونقل عمومی مثل مترو یا اتوبوس استفاده کنند تا باعث کاهش بار ترافیکی شود.
وی در ادامه به نقش شوراها در کنترل و نظارت بر عملکرد شهرداری پرداخت و عنوان کرد: هدف از تشکیل شوراهای شهر این بود که مشارکت مردم در تصمیم‌گیری‌های شهری افزایش یابد که متاسفانه در این امر موفق نبودیم. وقتی برای اجرای پروژه‌های عظیم به سند طرح تفصیلی شهر و سند جامع، هیچ توجهی نمی‌شود و در کشوها خاک می‌خورند، این ضعف شوراها بیشتر به چشم می‌آید. طبق همین طرح تفصیلی قرار بر این بود که خطوط مترو 30 درصد از حمل‌ونقل عمومی شهر تهران را بر‌عهده گیرد اما حالا می‌بینیم که فقط 14 درصد را پوشش داده است.
رییس جامعه مهندسان شهرساز یکی از ادعاهای مدیران شهرداری تهران در چند سال اخیر را نقد کرد و ادامه داد: آنها همیشه می‌گویند که دولت به تعهداتش در قبال شهرداری تهران عمل نمی‌کند و بودجه کافی را در اختیارشان نمی‌گذارد در حالی که این ادعا واقعیت ندارد. قبلا درآمد حاصل از مالیات بر ارزش‌افزوده به حساب وزارت کشور واریز می‌شد و وزارت کشور آن را با توجه به نیازهای شهرداری پرداخت می‌کرد اما طبق قوانین جدید و پس از سال 84 این درآمد مستقیما به حساب شهرداری ریخته می‌شود. سال گذشته شهرداری سه هزار میلیارد تومان از همین طریق درآمد داشته اما آقایان به جای اینکه این مبالغ را در توسعه حمل‌ونقل عمومی و رفع مشکل ترافیک هزینه کنند، در ساخت پروژه‌های تجاری و گسترش اتوبان‌ها صرف کردند.
نوذرپور سپس به تعداد زیاد حقوق‌بگیران شهرداری اشاره کرد و گفت: در سال‌های اخیر تعداد کارمندان و پرسنل را بدون طی مراحل قانونی به 70 هزار نفر رسانده‌اند و حالا خودشان در تامین منابع برای پرداخت حقوق اینها مانده‌اند. پس ناچار می‌شوند برای پرداخت حقوق کسانی که اکثرشان بدون تخصص و بی‌سواد هستند، تراکم بفروشند و کاربری‌ها را تغییر دهند که این به معنای نابودی تهران است. به طور مثال در یک مورد در محله زعفرانیه شخصی تقاضای ساخت دو بلوک 12 طبقه‌ای را می‌کند که با نظر نظام مهندسی و با توجه به بافت منطقه اعلام می‌شود امکان تراکم 12 طبقه مسیر نیست و با آن مخالفت می‌شود. اما تنها چهار ماه بعد، از طرف شهرداری مجوز ساخت یک بلوک 24 طبقه داده می‌شود! در این مورد می‌شود باور کرد که ماموران و مدیران شهرداری 3500 متر تخلف را ندیده‌اند؟
وی در پایان صحبت‌هایش تصریح کرد: چه کسی این مجوزهای فراقانونی را صادر می‌کند و در پشت پرده چه اتفاقی افتاده است؟ بعد که از این اقدام غیرقانونی شکایت کردیم و حکم تخریب هم صادر شد، هیچ اقدامی برای تخریب صورت نگرفت و خیلی راحت به حکم قانون بی‌اعتنایی می‌کنند. یعنی دهن‌کجی علنی و اینکه قدرتش را داریم و کسی نمی‌تواند کاری بکند. چطور در سال گذشته 12 هزار پرونده تخلف در شهرداری به وجود آمده؟ اصلا اگر قرار است کار خودشان را بکنند دیگر چرا ماه‌ها و ساعت‌ها وقت برای تدوین طرح جامع شهری گذاشته می‌شود؟ برخی از اعضای شورا هم که اعتراض می‌کنند و تذکر می‌دهند، مورد هجوم و بی‌احترامی مقامات و رسانه‌های شهرداری قرار می‌گیرند. در حالی که کل سیستم شهرداری هویت خود را مدیون اعضای شورای شهر است و این شوراست که شهردار را انتخاب می‌کند اما اینجا همه چیز برعکس است.
در ادامه نوبت به محمد حقانی یکی از اعضای شورای شهر تهران رسید. او با بیان اینکه اکثریت اعضای شورای شهر را دوستان قالیباف تشکیل می‌دهند و ما چهار، پنج نفر بیشتر نیستیم گفت: مردم باید به ما در مقابله با تخلفات شهرداری کمک کنند. در کشوری مثل ترکیه می‌بینیم که مردم‌شان پس از تخریب یک پارک توسط شهرداری به خیابان می‌آیند و در مقابل تخلف ساکت نمی‌نشینند. در شورای شهر تمام سعی خودمان را کردیم تا مطالبه‌گری از مسوولان را برای مردم به امری عادی تبدیل کنیم و نگذاریم تخلفی سربسته بماند. شهر تهران که روزی به باغستان‌هایش معروف بود، تبدیل به سیمانستان کردند. برخی می‌گویند ضعف قانون وجود دارد اما ما می‌گوییم چرا همین قوانین نصفه و نیمه را اجرا نمی‌کنیم؟
عضو کمیسیون سلامت شورای شهر به نکته بسیار تامل‌برانگیزی هم اشاره کرد: به محض اینکه انتقادی از شهرداری می‌کنیم، آنها و رسانه‌هایشان می‌روند در زندگی تمام اقوام ما جست‌وجو می‌کنند تا ببینند که مثلا پسرعمه من در اصفهان چه پرونده‌ای دارد تا به وسیله آن بتوانند بنده را ساکت کنند! چرا از انتقاد هراس دارید؟ به خدا آنقدری که یک حشره برای خودش وسیله دفاعی دارد، شهر تهران ندارد. یک زلزله پنج ریشتری هم اگر در تهران بیاید، فاجعه‌ای عظیم رخ خواهد داد. مالیات و عوارض مردم تهران را دریافت می‌کنند، اما موقع مشکلات توپ را به زمین نهاد و اشخاص دیگر می‌فرستند. یک روز قانون تصویب کردند که صنایع سنگین باید به فاصله 130 کیلومتری از شهر تهران بروند اما بعد همان قانون را کنار گذاشتند و گفتند تا 30 کیلومتر هم کافی است! بعد می‌آیند مشکل آلودگی تهران را هم به گردن دولت می‌اندازند.
محمد حقانی صحبت‌هایش را این‌طور خاتمه داد: شهرداری سال 87 به شورا اعلام کرد طرح تفصیلی تا چهار ماه دیگر تدوین می‌شود و برای تصویب به شورا ارائه خواهد شد، اما پنج سال بعد طرح را تدوین کردند. بروید ببینید در این پنج سال چه کار کردند و چه تخلفاتی انجام دادند و به چه دلیلی تدوین این طرح را پنج سال طول دادند! شورای شهر تهران 400 نفر حقوق‌بگیر دارد اما تنها 10 نفرشان کارشناس و متخصص هستند. مشکل این است که شهرداری به جای پذیرش نقد و اصلاح امور، دائما به فکر مقابله با منتقدان است. وقتی می‌بینند اکثریت مجلس حدودا 300 نفری شورای اسلامی هم‌فکرشان نیست، هیات امنایی 400 نفره را برای مقابله تشکیل می‌دهند. پول و قدرت هم که در اختیارشان است. امام جماعت محله‌ای در شوش به من گفت که تا به حال دوبار وقتی صبح زود می‌خواسته برای نماز به مسجد برود جیبش را زده‌اند! بروید ببینید که در محله‌های جنوب شهر تهران چه خبر است.
رحمت‌الله حافظی هم دیگر عضو شورای شهر تهران صحبت کرد. وی سخنانش را با موضوع فریب اصولگرایان توسط شهردار تهران آغاز کرد و گفت: بنده وقتی در شورای شهر انتقادی از شهردار می‌کنم، یکی از اعضا معترض می‌شود که نظام را وارد حاشیه نکنید! یعنی شهردار طوری توانسته اصولگرایان را فریب دهد که آنها فکر می‌کنند شخصیت او خط قرمز است. این نشان‌دهنده هوش بالای ایشان است.
دبیر کمیسیون سلامت و بهداشت شورای شهر در ادامه به نقد مدیریت رییس شورا پرداخت و افزود: در سال‌های گذشته گمان می‌کردم مشکل اصلی شهردار است، اما الان مطمئنم چمران دلیل اصلی تمام این تخلفات و انحرافات است. ایشان متخصص آن است که پرونده‌های تخلف شهرداری را بایگانی کند و روی آنها سرپوش بگذارد. چرا خبرنگاران را به جلسات علنی شورا راه نمی‌دهند تا مردم بفهمند در شورا چه خبر است؟ چرا نمی‌خواهند دفاع تمام‌قدشان از شهردار انعکاس داده شود؟ چندی قبل رییس شورای شهر اربیل عراق به تهران سفر کرده بود. او در صحبت‌هایش به ما گفت که دوربین دفتر کارش در شورا به یکی از بیلبوردهای میدان اصلی شهرشان وصل است و به صورت آنلاین از جلسات و رفت‌وآمدهای دفترش آگاهند. شما در دفتر کارتان چه می‌کنید که هیچ‌کس حق ورود به آن را ندارد آقای چمران؟
حافظی همچنین به تخریب و نابودی باغ‌های تهران و آینده تاریک این شهر اشاره کرد و ادامه داد: «دلیل اینکه طیف شهردار از پشتوانه‌ای مردمی برخوردار نیستند، همین دور بودن از مردم و جلسات مخفیانه‌شان است و اینکه نظر مردم و کارشناسان برایشان در اولویت نیست. میلیاردها تومان برای اجرای پروژه‌های هزینه و محله‌ای در جنوب تهران را تخریب می‌کنند و پس از سال‌ها انتقاد و اعتراض مردم به اشتباهشان پی می‌برند و پروژه‌ای دیگر را استارت می‌زنند. مشکل فقط در شهرداری هم نیست. چرا باید مصوبه‌های شورای شهر برای تصویب به فرمانداری تهران برود؟ فرمانداری در تمام کشورهای دنیا از نظر قدرت سیاسی در رده پنجم یا ششم قرار دارد و شوراهای شهر در اولویت هستند، اما اینجا بارها دیدیم که مصوبه‌ای به فرمانداری می‌رود و پس از لابی شهرداری با مقامات فرمانداری با آن مخالفت می‌شود و برگشت داده شده است. در همین پرونده استخدام‌های غیرقانونی در شهرداری، در جایی دیدم که از یک خانواده چهار نفر را جذب شهرداری کرده‌اند! آدم 50 ساله که بی‌سواد است و هیچ تخصصی هم ندارد را با کدام منطق جذب می‌کنید؟»
عضو شورای شهر در پایان صحبت‌هایش و در جواب به ابهامات پرونده پلاسکو پرداخت و گفت: «شهرداری و سازمان‌های زیر‌دستی‌اش مثل آتش‌نشانی به سوال‌های بسیار زیادی باید پاسخ دهند. اینکه وقتی می‌گویند 31 دقیقه قبل از تخریب ساختمان به نیروهایشان دستور ترک محل را داده‌اند چرا باز هم 16 نفر فوت کرده‌اند؟ مدت زمان لازم برای ترک ساختمان سه دقیقه بوده است. آیا دستور ترک ساختمان اصلا به گوش آتش‌نشانان رسیده؟ آنها که حتی بی‌سیم گوشی هم نداشتند که دستور شما را دریافت کنند! چرا سیستم‌های رادیویی آتش‌نشانی در این دوره و زمانه هنوز آنالوگ است؟ چرا کپسول‌های گاز پرتاب‌کننده برای اطفای حریق در اختیار آتش‌نشانان نبوده است؟ آیا فشار چند هزار تن آبی که به وزن ساختمان اضافه کردید در فرو ریختنش تاثیر نداشته است؟ همه اینها سوالاتی است که مقامات شهرداری باید به آن پاسخ دهند و بنده هم پس از اعلام نظر کارشناسان مستقل، پیگیرش خواهم بود.»
