عوامل زمینه ساز فرار کودکان از منزل/ اقامتگاه‌های موقت برای استقرارکودکان فراری ایجاد شود

یک پژوهشگر و مدرس روانشناسی بیان کرد: عدم داشتن احساس امنیت، قرار گرفتن در معرض فشارهای روحی و روانی، تاثیر‌پذیری از دوستان و غیبت پدران از مهم‌ترین دلایل فرار کودکان از منزل است.

به گزارش به نقل از آنا،سهیل رضایی، پژوهشگر و مدرس روانشناسی درباره علل فرار برخی کودکان و نوجوانان از منزل، گفت: فرار از خانه دلایل مختلفی دارد که مهم‌ترین آن عدم احساس داشتن آینده روشن در کنار خانواده است. برخی کودکان و نوجوانان از وضعیت موجود در خانواده احساس مطلوبی ندارند و گمان می‌کنند اگر از منزل بگریزند می‌توانند آینده خود را آنگونه که تمایل دارند بسازند.

وی اعمال فشارهای روحی و روانی به کودکان و نوجوانان را از دیگر علل فرار کودکان از منزل دانست و افزود: برخی صحبت‌ها و رفتارهای والدین جنبه تربیتی دارد اما کودکان و نوجوانان آن را فشار روحی و روانی تلقی می‌کنند و احساس نارضایتی می‌کنند بنابراین به والدین توصیه می‌شود در نحوه رفتار، انتخاب کلام و ... خود تجدید نظر کنند و به گونه‌ای باشند که کودکان باور کنند آنچه آنها می‌گویند به صلاح است.

رضایی ادامه داد: اما متاسفانه برخی والدین دچار تفریط می‌شوند و کودکان را تحت فشار روحی و روانی قرار می‌دهند و به صورت مداوم آنها را مورد قضاوت قرار می‌دهند که این مساله هیچ گونه جنبه تربیتی ندارد و می‌تواند موجب اتمام صبر و تحمل کودک و تفکر در خصوص فرار از مرکز شود.

تاثیر روابط دوستان بر تفکر به فرار

این پژوهشگر و مدرس روانشناسی با بیان اینکه کودکان و نوجوانان از دوستان خود نیز بسیار تاثیر می‌پذیرند، خاطرنشان کرد: در برخی موارد ممکن است وقتی نوجوانی برای دوستان خود درباره شرایط زندگی، رفتار والدین و ... صحبت می‌کند، آنها ابراز کنند که اگر چنین شرایطی داشتند حتما از منزل فرار می‌کردند. اینگونه اظهار نظر اطرافیان ممکن است فرد را در فکر فرو برد و تصور کند که اگر فرار کند می‌تواند مشکلات را حل کند و به دوستانش اثبات کند که او نیز می‌تواند تصمیم درستی اتخاذ کند.

وی افزود: به همین دلیل است که به والدین توصیه می‌شود در انتخاب دوست، میهمانی‌های دوستان و ... فرزندانشان دقت و توجه لازم را داشته‌ باشند.

غیبت پدران مهم‌ترین علت فرار کودکان از منزل

رضایی یکی دیگر از علل مهم فرار کودکان از منزل را غیبت پدران دانست و یادآور شد: متاسفانه امروزه پدران بیشتر در خارج از منزل مشغول به کار هستند و کم‌تر وقت خود را با خانواده سپری می‌کنند. علاوه بر این در برخی خانواده‌ها پدر به دلایل مختلفی از جمله طلاق، مرگ و ... در جمع خانواده نیستند که این امر تاثیر بسیاری در شکل‌گیری شخصیت فرزندان دارد.

این یک پژوهشگر و مدرس روانشناسی یادآور شد: یکی از علل فرار از منزل کودکان و نوجوانان غیبت پدران است بنابراین توصیه می‌شود رابطه پدر و با فرزندان تقویت می‌شود. حضور پدر مقابله با سختی را به کودکان می‌آموزد و می‌تواند احساس داشتن یک پیشتبان خوب را به آنها القا کند.

ضرورت استقرار اقامتگاه‌های موقت برای کودکان فراری

وی با بیان اینکه در برخی کشورها اقامتگاه‌های موقتی برای فرار کودکان تدارک دیده‌اند، گفت: در چنین کشورهای آپارتمان‌های کوچکی را آماده می‌کنند تا کودکان و نوجوانان هنگام فرار به آنجا پناه ببرند. زمانیکه کودکی به این اقامتگاه‌ها پناه ببرد تیم روانشناس، آسیب‌شناس و ... به بررسی علت فرار می‌پردازند و تلاش می‌کنند با همکاری والدین مشکل را برطرف کنند اما متاسفانه در کشور ما نظام بازگرداندن کودک به منزل پلیسی است.

رضایی یادآور شد: به دلیل اینکه در نظام پلیسی علت فرار رفع نمی‌شود، ممکن است کودک پس از مدتی مجدد اقدام به فرار کند.

این یک پژوهشگر و مدرس روانشناسی با تاکید بر ضرورت استقرار پایگاه‌های موقت با مدیریت همه جانبه، بیان کرد: استقرار این پایگاه‌ها نه تنها موجب رفع مشکلات می‌شود بلکه از بروز برخی آسیب‌های اجتماعی که اینده کودکان را تهدید می‌کنند مانند تکدی‌گری، تجاوز و ... می رهاند.