انفاق

در اسلام، به سخاوت و انفاق مال بسیار سفارش شده است، عالمان مسلمان نیز بر آن تأکید کرده اند. سخاوت، دوری از بخل، انفاق کردن، صدقه دادن و جود و بخشش، روحیه نیکوکاری را در جامعه تقویت و روابط انسانی را بر پایه احسان و خیرخواهی تنظیم می کند

یکی از اموری که در چگونگی دین­داری معتقدان به دین تأثیر شایان دارد، این است که همیشه بخشی از دارایی خود را به سمت آرمان­های دینی خود هدایت کنند

درست است که خداوند، بهشت جاودان را، از سر لطف، جود و تفضل به بنده عطا می کند، اما عمل انسان و ادای تکلیف و اطاعت از فرمان نیز، زمینه ساز اجر الهی، پاداش اخروی و شایستگی برخورداری از آن الطاف ویژه است.

در بخش اول، دید و بازدید خانواده ها را همراه با پرسشهای متفاوتی در باره مشکلات زندگی دانستیم که از آن میان سؤال بسیاری در باره فلسفه وسعت روزی برخی و یا کمی رزق بعضی خانواده ها، رابطه رزاقیّت خداوند با تلاش و آینده نگری ما، عوامل افزایش روزی، تأثیر دعا در وسعت رزق و پرسش از بهترین رزق و روزی مطرح گردید.

برقراری عدالت اقتصادی و پیراستن محرومیت از چهره جامعه، هدف والای دین مبین اسلام و رسالت نبوی است. آموزه های دینی نیز همواره بر کار و کوشش تأکید می کند و استقلال مالی، بی نیازی و عزّت نفس از اهداف ارزشی و اساسی دین اسلام است

روزی بلال را در شهر حلب(2) دیدم، از او پرسیدم: بلال! به من بگو ببینم، انفاقهای پیامبر چگونه بود؟

برای بخشنده و انفاق کننده سزاوار است که چون انگیزه خیری در درونش پدید آید و به دلش بگذرد که مالی در راه خدا بدهد فرصت را غنیمت شمرد و هرچه زودتر فرمان درونی خود را به جا آورد و در خوش دل کردن بینوایان شتاب ورزد؛ زیرا که [اولاً [در زمانه موانع خیرات بسیار است و در تأخیر آفات رخ می نماید

«التواضع لایزید العبد الا رفعة فتواضعوا یرفعکم الله، و العفو لایزید الا عزا فاعفوا یعزکم الله، والصدقة لاتزید المال الا کثرة فتصدقوا یرحمکم الله »

به حُسن و خُلق و وَفا، کس به یار ما نرسد