تداخل-غذا-و-دارو

داروها که نقشی مهم در سلامت انسان‌ها دارند شمشیرهای دو لبه‌ای هستند که هرچه در مصرف آنها دقت بیشتری به عمل آید منافع آنها افزایش یافته و مضرات آنها کمتر خواهد شد.

مصرف شیر حاوی CLA موجب کاهشی در سطح کلسترول و یا تری‌گلیسرید نسبتا بالای خون نخواهد شد.

مصرف شیر و لبنیات یا غذاهای حاوی کلسیم همزمان با گلیکوزید‌های قلبی ممکن است آریتمی ایجاد کند. گلیکوریس شیرین بیان هیپوکالمی را القاء می‌کند و موجب مسمومیت با دیگوکسین می‌شود. کربوهیدرات زیاد موجب کاهش جذب دارو می‌گردد.

هر آنتی‌بیوتیک فقط برای برخی عفونت‌های خاص موثر است و پزشک شما به بهترین شکل می‌تواند نیازهای بدن شما را با داروهای موجود مطابقت دهد. همچنین برخی افراد حساسیت‌هایی دارند که استفاده از برخی آنتی‌بیوتیک‌ها را برای آنها ممنوع می‌کند.

گاه آنتی‌بیوتیک‌ها منشأ نیمه صناعی (نیمه ساختگی) دارند مانند آمپی‌سیلین و تتراسیکلین و یا کاملاً منشأ ساختگی دارند که از این نوع می‌توان به کلرامفنیکل اشاره نمود.

ممکن است تصور کنید که چرا ماست که حاوی پروبیوتیک‌ها است را نباید با داروهای آنتی‌بیوتیک‌ مصرف کرد. آنچه در مورد اخیر ذکر شد در واقع رعایت فاصله زمانی مناسب بین مصرف دارو و فرآورده غذایی است.

آسپرین قرص نام‌آشنایی که به عقیده اکثر مردم مصرف آن برای بیماران قلبی- عروقی بسیار مفید است، گذشته از مزایای فراوانش، خطراتی هم برای مصرف‌کنندگانش به دنبال دارد و اغلب مردم از این خطرات بی‌اطلاعند.

مصرف آسپرین از بروز بیماری آلزایمر جلوگیری می‌کند. افرادی که به‌طور مداوم آسپرین مصرف می‌کنند، 13 درصد کمتر از دیگران دچار بیماری آلزایمر می‌شوند خصوصاً اگر قرص آسپرین با قرص ویتامین B6 مورد استفاده قرار گیرد.

پیشگیری از تداخل غذا – دارو بسیار دشوار می‌باشد و به دلیل همین پیچیدگی، درحال حاضر نیز مطالعات بیشتری توسط مراکز تحقیقاتی و شرکت‌های داروسازی نسبت به تداخل دارو- دارو انجام شده است تا تداخل غذا- دارو.

به عنوان یک قانون کلی، داروسازان حداقل نیم ساعت فاصله را قبل و بعد از صرف غذا برای مصرف دارو و یا مصرف دارو را با معده خالی، یعنی یک ساعت قبل از غذا و یا دو ساعت بعد از غذا، توصیه می‌کنند، به جز در موارد استثناء که ذکر می‌شود.