زهد

این مقاله در ابتدا به بررسی آرای نیچه در اخلاق می پردازد و سپس بیان می کند که فیلسوف اخلاق معاصر آقای السدیر مک اینتایر تنها دو گزینه متقابل در فلسفه اخلاق ترسیم می کند که اخلاق نیچه و اخلاق ارسطوست

یکی از فلسفه های زهد «ایثار» است. ایثار یعنی دیگران را بر خویشتن مقدم داشتن و خود را برای آسایش دیگران به رنج افکندن.

هر پیروی پیشوایی دارد که به او اقتدا می کند و از پرتو علم او روشنی می جوید .

در زمانی که زهد، گریز کامل از دنیا و توجه محض به آخرت تعبیر می شد و حکومت گریز کامل از آخرت و توجه محض به دنیا بود، بدترین افراد در رأس هرم حکومت قرار داشتند و از پست ترین جنایات باکی نداشتند و بهترین های جامعه در کنج دیر و صومعه، خانقا و کلیسا و مسجد عزلت گزیده بودند، امام خمینی با افکار روشن و والای خود، تار و پود زهد مذموم و منفی را از هم گسست ...

زهد در لغت به معنای ناچیز انگاشتن(1)، بی مهری و بی اعتنایی(2)، پرهیز کردن و ترک کردن(3) آمده است.

با توجه به اینکه «حب دنیا سرچشمه همه گناهان» است، چنانکه در حدیث معروف نبوی آمده «حب الدنیا رأس کل خطیئة» و همه تجربیات و مشاهدات ما نیز نشان می دهد که تمام تجاوزها، جنایتها، ظلمها، و ستمها، دروغها، خیانتها به خاطر همین دلبستگی شدید به «مال» و «مقام» و «شهوت» صورت می گیرد، روشن می شود که زهد و وارستگی پایه اصلی تقوی و پاکی و صلاح است.

برای رسیدن به «ما عندالله» ، چاره ای جز ترک متاع فریب نیست و این ترک، «زهد» نام دارد که به تعبیر مرحوم محقق طوسی از مراحل مانع زدایی از سیر و سلوک است

نظام اخلاقی پرورشی حوزه بایستی پاسدار ارزشهای اخلاقی روحانیت باشد؛ از آن نگاهبانی کند و در برابر تضعیف و کمرنگ شدن آن، به پیش بینیهای لازم دست یازد.

صد و سی و پنج سال از وفات شیخ اعظم استاد المتأخرین شیخ مرتضی انصاری (م 1281 ق) می گذرد . «در طول این مدت تمام افکاری که در مجامع علمی و حوزه های شیعه مطرح و مدار بحث بوده، یا سخنان شیخ بوده و یا از سخنان ایشان الهام گرفته است» . (1)

ایراد تعریف دقیق جامع و مانعی از تصوف را اهل تحقیق از قدیم امری دشوار شناخته اند (عبادی، 29) و هنوز هم، گه گاه تصوف را امری تعریف ناپذیر (نیکلسن، «عارفان