مبارزه

تاریخ اسلام بر مبارزه جدی و عملی مسلمین با مسیر نفاق و چهره های منافق گواهان بسیاری دارد که هیچ کدام آنها از ذهن محققانه مورخان و پژوهشگران تاریخ بدور نمانده، البته از تحقیق موشکافانه کاشفان تاریخ نه کاتبان آن! چنین بدست می آید که خط نفاق در عرصه های مختلف و در زمان های مناسب! با تولید راست نماترین دروغ ها و حق نماترین باطل ها به بدعت در مفاهیم دی ...

سال امام (ره) را در حالی به پایان می بریم که هر روز بیش از پیش بر یقینمان از تعالی و بزرگواری آن شخصیت تاریخ ساز، در آگاهی به زمان، درک موقعیت اسلام و طراحی متعالی ترین راهکرد سعادت بشری افزون گردیده و دریغ و سوزمان از حرمان و آن چشمه معرفت و هدایت بیشتر می گردد.

با تولد بهار انتظار به پایان می رسد. رنگ ماتم از چهره شهر زدوده می شود

در میان خلفای بنی عباس، هارون فلمروی پهناور و گسترده داشت.

در ادامه بررسی ویژگی های برجسته امامان معصوم (علیهم السلام)، در این شماره به ستم ستیزی و روش های مبارزه امام کاظم (ع) علیه حکومت های ظلم و جور می پردازیم.

یکی از ابعاد درس آموز زندگی امام موسی بن جعفر علیه السلام ، مبارزات آن حضرت با فساد و انحراف در جامعه ی اسلامی است. ما در این نوشتار تلاش خواهیم کرد شیوه مبارزه ی آن حضر ت را با بعضی از مفاسد زمان خود، به اختصار بیان کنیم.

مذهب شیعه همواره با نام مبارک امام صادق(ع) همراه است. برای پاسخ به این سؤال که چرا از میان امامان شیعه:، مکتب اهل بیت را مکتب جعفری نامیده اند، باید دوران امامت آن بزرگوار به دقت بررسی گردد.

نقطه عطف زندگی امام صادق (ع)، مقام شامخ و جای گاه رفیع علمی وی می باشد و آن حضرت بیشتر با این ویژگی شناخته می شود. تأثیرگذاری وی در فقه و معارف شیعی به گونه ای است که مذهب شیعیان دوازده امامی به «مذهب جعفری» معروف شده است.

در دوران امام باقر علیه السلام، حاکمان اموی به دلیل تعارضات داخلی از نهضت عظیم علمی آن حضرت غافل بودند، ولی این به معنای در امان بودن آن امام نیست; بلکه حجم وسیعی از روایات گویای اوضاع خشونت آمیز آن دوره، و ظلم و تجاوز حاکمان وقت نسبت به دین، مسلمانان و امام آنان است، به گونه ای که امام علیه السلام بارها تقیه می کرد و سرانجام نیز بر سر تعارضات مبن ...

امام باقر(ع) در ماه محرم سال 95 هجری، عهده دار مقام امامت شد و این مصادف بود با حکمرانی آل مروان. آنان مسلمانان را مجبور می کردند که آنان را جانشین رسول خدا بشمارند و افرادی را که منتهای رذالت و فرومایگی در پلید ترین منکرات غوطه می خوردند، خلیفه الهی بنامند. امام باقر(ع) از چنین وضع آشفته ای رنج می برد.