منظومه-شمسی

دانشمندان مقادیر زیادی از مولکول‌های پیچیده کربنی را که برای حیات زمینی ضروری هستند، در یک ابر بزرگ و سرد مشاهده کرده‌اند.

اتحادیه بین‌المللی نجوم (IAU) در سال 2006 تعریفی از سیاره ارائه داد که براساس آن، پلوتون (پلوتو) واجد آن شرایط نبود و به یک «سیاره کوتوله» تنزل رتبه یافت. از آن پس، اوضاع کمی آشفته شده و این سؤال مطرح می‌شود: آیا وقت آن نرسیده که «سیاره» را دوباره تعریف کنیم؟

منظومه شمسی ما حاوی قمرهای عجیب و غریب و جذابی است، اما اگر این یکی در فاصله 635 سال نوری واقعی باشد، یک کشف خارق‌العاده است!

اخیراً دانشمندان به تشکیل یخ بر قله المپوس مونس، پی بردند. هر روز لایه ای از یخ به ضخامت یک تار موی انسان بر فراز این کوه می نشیند. میزان این یخ به قدری است که می تواند 60 استخر المپیک را پر کند. این کشف جدید می تواند درک ما از شرایط اقلیمی مریخ را دگرگون سازد.

سیاه چاله ها می‌توانند حتی ستاره‌ هایی با جرم میلیاردها برابر خورشید را هم نابود کنند. اگر یک روز متوجه شویم که یک سیاه چاله سرگردان وارد منظومه شمسی شود، چه اتفاقی در انتظار ما خواهد بود؟

پرتره خانوادگی منظومه شمسی یک موزاییک 60 فریمی است که از یک نقطه دید 32 درجه بالاتر از صفحه دایره البروج ساخته شده است.

منظومه شمسی از ابتدا به شکل دیسکی تخت نبوده و از زمان شکل‌گیری احتمالا به‌طور چشمگیری تغییر کرده است.

خورشید در حال حاضر بسیار فعال است و زمین را با بزرگ‌ترین توفان‌های خورشیدی در 20سال گذشته تهدید می‌کند. این کاری است که با بقیه منظومه شمسی هم انجام می‌دهد.

کشف قند در منظومه شمسی چیز باورنکردنی است؛ این کشف می‌تواند به دانشمندان سرنخ‌های لازم را درباره منشاء مواد خامی بدهد که «حیات» را در سیاره ما ممکن کرده است.

اگر وجود سیاره نهم ثابت شود، چقدر طول می‌کشد تا انسان‌ها کاوشگرهای خود را به این دنیای دوردست بفرستند؟