آخرالزّمان

اعتقاد به «ظهور مصلح» به شیعه یا مسلمان اختصاص ندارد. بلکه تمام ادیان آسمانی در این عقیده مشترکند

امر به معروف و نهی از منکر که شاهرگ حیاتی اسلام و جامعه ی اسلامی به شمار می آیند، به تعبیر روایات، فریضه ای بزرگ است که دیگر فرایض با آن قوام می یابند(1)و هر گاه که بدان ها عمل شود، امت اسلام روی خوشی و خیر خواهد دید

از هنگامی که پیامبر عظیم الشّان ما(ص) مسئله ظهور منجی آخرالزّمان را مطرح کردند، ذهن مسلمانان همواره با مسئله ظهور منجی عجین بوده است

در شش آیه از «سوره انعام» به علائم و نشانه‌های آخرالزمان و قیام جهانی حضرت مهدی(عج) ‌اشاره شده است

علاّمه طباطبایی ذیل بعضی از آیات، پس از مطرح کردن تفسیر عقلی خود، با توجه به روایات متناسب، مواردی از علائم ظهور را از باب جری(1) تطبیق بر آن آیات، منطبق می کند؛ برای نمونه، در آیه 54 سوره ی سبأ خداوند فرموده است: « وَ حِیلَ بَینَهُم وَ بَینَ ما یَشتَهونَ کَما فُعِلَ بِأشیاعِهِم مِن قَبلُ» سرانجام میان آنها و خواسته هایشان جدایی ...

برداشت عمومی مردم از اصطلاح آخرالزّمان، مترادف با ملاحم و فتن است؛ مجموعه‌ای از جنگ‌ها، آشوب‌ها و فتنه‌های فراگیر

در دوران پیش از ظهور که یأس، سایه سیاه خویش را بر وجود بشریت می‌گستراند، خصیصه آینده‌نگری انسان، حس امید را ناخودآگاه از دل انسانیت مدفون می‌رویاند وآدمی را به روزی دیگر بشارت می‌دهد

«اعلَمُوا أَنَّ الله یُحییِ الأَرضَ بَعدَ مَوتِها قَد بَیَّنَّا لَکُمُ الآیاتِ لَعَلَّکُم تَعقِلُونَ؛(1) بدانید که خداوند زمین را پس از مرگش زنده می کند