اخلاص-نیت

حب به نام و نان، مانع اخلاص 

بالاترین مرتبه اخلاص، آن است که هرگاه شخص عملی را انجام می دهد، به کمترین اجر در دو عالم چشم نداشته باشد و نظر او فقط رضای حق تعالی باشد و به جز او، مقصود و مطلوبی نداشته باشد

بدون تردید اخلاص در عمل و به عبارت دیگر عمل را فقط و فقط براى جلب رضایت حق انجام دادن، و احدى را در عمل شرکت ندادن، عمل را در قله ارزش قرار مى‌دهد، و سودى سرشار در دنیا و آخرت نصیب انسان مى‌نماید و سبب بقاء عمل و منافعش به صورت حقیقتى ابدى مى‌گردد.

دوستی پرسیده؛ اینکه خداوند فقط کار افراد با تقوى را مى ‌پذیرد، سبب دل سردى و یأس افراد عادّى یا گناهکار نمى‌شود؟ از زاویه دیگر اینکه، آیا اعمال خوب و خیر تنها از دیندارها پذیرفته و قبول و عامل سعادت آن ها می شود یا اگر یک فرد بی دین هم کار خیر و نیکی بکند، برایش لحاظ می شود؟ در ادامه با ما همراه باشید

اَمارات السَّعادةِ اِخْلاصُ العمل؛ نشانه سعادتمندی اخلاص داشتن در کار است (1 / 323).

بالاترین مرتبه اخلاص، آن است که هرگاه شخص عملی را انجام می دهد، به کمترین اجر در دو عالم چشم نداشته باشد و نظر او فقط رضای حق تعالی باشد و به جز او، مقصود و مطلوبی نداشته باشد

یکی از مهمترین آثار رعایت اخلاص، اعطای روشن بینی، بصیرت، حکمت و معیار شناسایی حق و باطل از جانب خدا به فرد مخلص است، بگونه ای که این اثر در تمام برخوردهای او به روشنی دیده می شود

حب به نام و نان، مانع اخلاص 

در روایات اسلامی برای اخلاص نشانه‌های بسیاری ذکر کرده‌اند که این موارد از جمله آن‌ هاست: کسی که دلش پاک، اعضاء و جوارحش سالم، مردم از خیرش بهره‌مند و از شرش در امان، یکسان بودن ظاهر و باطن و کردار و گفتارش

اَمارات السَّعادةِ اِخْلاصُ العمل؛ نشانه سعادتمندی اخلاص داشتن در کار است (1 / 323).