در این مقاله، ابتدا به شرح مختصری از دیرینه همکاری ها و رفتارهای سنّتی مبتنی بر تعاون در ایران پرداخته شده و با اشاره ای کوتاه به نظریه متفکرانی که تعاون را انگیزه تشکیل جامعه دانسته اند، ضرورت پرداختن به تعاونی های خودجوش و مردمی برای تعمیق روابط و مناسبات اجتماعی مبتنی بر اعتماد متقابل به منظور حفظ فرهنگ بومی مورد تأکید قرار گرفته است