حجت

در برخورد با بسیاری از اقشار مردم، یکی از نخستین پرسش هایی که مطرح می شود، این است که آیا سرانجام، امام مهدی علیه السلام نیز همچون پدران بزرگوار خویش به شهادت می رسد یا این که به مرگ طبیعی از دنیا می رود؟ در پاسخ این پرسش باید گفت هر یک از این دو احتمال، مؤیداتی در روایات دارد که در این جا به بررسی آنها می پردازیم

ابراز نگرانی آیت الله سیستانی درباره پخش برخی مستندات و حرف های انحرافی در زمینه نزدیک بودن ظهور بسیار محسوس بود؛ ایشان جریانات انحرافی تعیین وقت و تطبیق اشخاص در نزدیک بودن ظهور حضرت حجت(عج) و دست های پشت پرده این جریانات را نگران کننده توصیف کرده و تصریح داشتند: «توقیت ها و تطبیق ها برای نزدیک بودن ظهور حضرت حجت(عج) بسیار نگران کننده است و این م ...

قال الامام الکاظم علیه السلام: ان لله علی الناس حجتین، حجة ظاهرة و حجة باطنة، فاما الظاهرة فالرسل و الانبیاء و الائمة و اما الباطنة فالعقول . (1) امام کاظم علیه السلام می فرماید: خداوند بر مردم دو حجت دارد: حجت آشکار و حجت پنهان . حجت آشکار، رسولان و پیامبران و امامان علیهم السلام هستند و حجت پنهان، عقول مردم .

از آیت الله سید محمد هاشمی گلپایگانی، فرزند مرحوم آیت الله العظمی سید جمال هاشمی گلپایگانی نیز نقل شده که در عالم رؤیا، در محضر پدرشان، مشرف به محضر امام(ع) می شوند و آن حضرت(ع) می فرمایند: «از علائم ظهور، فقط نشانه های حتمی مانده است و شاید آنها نیز در مدتی کوتاه به وقوع بپیوندند. پس بر شما باد که برای فرج دعا کنید».

آنچه که اعتقادها و یا معارف دینی را تأثیرگذار می کند، شهود و یا باور نیست، بلکه «احساس اضطرار» و افتقار و احتیاج است و اثبات خدای متعال شهوداً و یا برهاناً ما را از درجات شیاطین جدا نخواهد کرد. چون آنها نیز این شهود و این حضور را داشتند، ولی چشم پوشیدند.

ابن عربی در «الفتوحات المکیة » می گوید:

اعتقاد به نجات بخش موعود «منجی »، به عنوان انسان برتری که در آخرالزمان زمین را از عدالت پر می سازد و انسانهای در بند را رهایی می بخشد، در همه ادیان و مذاهب وجود دارد

بسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم

دانش بشری در بسترزمان ، برابرنیازها ، دگرگونیها و چگونگیها ، همواره دستخوش دگرگونی و تکامل است و اندیشه وران برجسته هر دانشی، در دگرگونی و پیشرفت آن سهمی شناخته شده دارند.

مسئله غیبت حضرت مهدی علیه السّلام گستره ای فراخ از میراث مکتوب شیخ مفید (336 یا338 413 ه . ق) را پُر کرده و او کتابها و رساله های متعدّدی در این باره نوشته و در هر یک از آنها مباحث مربوط به غیبت را مورد بررسی همه جانبه قرار داده است