حوزه‌ای

وحدت حوزه و دانشگاه، یعنی وحدت در هدف وحدت حوزه و دانشگاه، یعنی: وحدت در اهداف کلی، وحدت در کامل ساختن این ملت و این کشور و حرکت با یکدیگر و عبور در دو خط موازی، بدون اصطکاک با هم؛ یعنی هر دو، کار خودشان را بکنند؛ اما برای یک هدف و آن هدف، ساختن و کامل کردن ملت و کشور ایران است

چکیده: حوزه خصوصی در فرهنگ اسلامی کوچک تر از قلمرو رایج در جهان معاصر، و حوزه عمومی گسترده تر از حد متعارف است . عدم رعایت این قلمروها شرعا گناه و قانونا جرم و قابل مجازات است . اما تمسک فراوان به امر به معروف و نهی از منکر و الزامات دیگر در حوزه عمومی سبب گسترش ریا و تظاهر در جامعه خواهد شد .

پیشرفت و رکود، چگونگی و چسانی، حضور و انزوا، کارآمدی وناکارآمدی فکری، فرهنگی و اجتماعی حوزه های علوم دینی، دغدغه همیشگی اندیشه وران و اسلام شناسان روشن اندیش جهان اسلام در درازای تاریخ بوده است.

سخن گفتن و عمل کردن در باب تحولات نظام دینی اصولا شاق و حساس و پرماجراست. این حساسیتها وقتی بیشتر می شود که موضوع مورد بحث مربوط به نهاد متکفل دین و دیانت باشد؛ آن هم دین و مذهبی با خصوصیات اسلام و تشیع که در بسیاری وجود قابل مقایسه با سایر ادیان و مذاهب نیست

نوشتار حاضر در یک بررسی مختصر، به تحولات و نواندیشی دینی در حوزه های علمی ایران در نیمه دوم قرن بیستم؛ یعنی پس از جنگ جهانی دوم می پردازد و مسائلی چون تعلیم و تربیت (مواد درسی و کتابهای درسی و شخصیتهای برجسته این برهه) تحقیقات و شیوه های آن و استفاده از امکانات جدید ورود در مباحث سیاسی و ایجاد سازمان و تشکیلات اداری از جمله تحولات ایجاد شده در این ...

در تحقق جنبش نرم افزاری، مسأله مهمی که نباید از نظر دور بماند، وحدت حوزه و دانشگاه است. می دانیم که هیچگاه ارتباط منطقی بین حوزه و دانشگاه نبوده است و این امر خواه ناخواه به اعتقاد به جدایی علم و دین خواهد انجامید. در این نوشتار به موانع این وحدت و راهکار ایجاد این وحدت، اشاره خواهد شد.

سردبیر محترم مجله پژوهش و حوزه

بازدید امروز از این نمایشگاه، دو احساس را در بنده زنده کرد: یکی احساس خرسندی و امید و روشنی چشم دل به خاطر کثرت و تنوع و گستردگی کارهایی که در این جا دیده شده و عمدتا متوجه به تحقیق بود; اگر چه حالا آدم، تحقیق در سطوح مختلفی را مشاهده می کند، لیکن بنای کار و توجه عمده کار بر روی تحقیق و نوآوری و این هاست