دین-شناختى

چهار) پس از زوال سرمایه دارى و پدید آمدن سوسیالیسم، از آنجا که هم تولید و هم مالکیت ابزار تولید جمعى است، دیگر جایى براى آگاهى هاى کاذب از جمله دین وجود نخواهد داشت و دین از میان خواهد رفت

اشاره   کسانى اندیشه مارکس را مرده و بحث از آن را بیهوده مى دانند، زیرا فروپاشى اردوگاه سوسیالیستى را، که بر اساس آموزه هاى مارکس شکل گرفته بود، بزرگترین دلیل بر نادرستى و مرگ اندیشه او به شمار مى آورند

درباره جمله «دین افیون مردم است» دو تفسیر وجود دارد: یکى تفسیر لنینیستى و دیگرى تفسیرى غیررسمى و سازگارتر با متنى که این سخن در آن آمده است

3. تحلیل و بررسى   مارکس براى نقد دین از دو رهیافت متفاوت استفاده مى کند: رهیافت نخست، بر اساس منظومه هگلى و سخت تحت تأثیر فوئرباخ است و رهیافت دوم بر اساس نظریه اى است که بعدها به ماتریالیسم تاریخى شناخته شد

اشاره [1]   امیل دورکیم یکى از بنیانگذاران اصلى جامعه شناسى دین است. وى که جامعه شناسى را عالى ترین علم اجتماعى مى دانست، کوشید از منظر این دانش تازه شکل گرفته، دین را مطالعه کند و خاستگاه آن را بیان نماید

دین و جادو   اینجاست که دورکیم به عنصر دیگرى در دین اشاره مى کند; ذات دین عبارت است از تقسیم هستى به دو حوزه قدسى و عرفى، اما علاوه بر آن دین همواره در دل یک سازمان یا نهاد است که کار خود را سامان مى دهد