ذکر

ذکر عبارتست از اینکه آدمی نیروی ادراک خود را متوجه «یاد شده» کند، یا به اینکه نام او را ببرد و یا صفات او را به زبان جاری کند و مصداق مهم تر اینکه در قلب به یاد او باشد

عرض شد در این قسمت از دعای شریف، ستایش خدای متعال به طور مطلق و به جهت عنایات خاصی است که ابتدائاً و در ادامه وجود بر انسان عنایت می فرماید. خدای متعال در ابتدا بشر را مجهز به وسایطی می کند تا به سوی او حرکت کند و انبیاء و اوصیاء (ع) را هم آورده است، وقتی ندای فطری انسان جواب داده بشود، اجابت خدای متعال هم در ادامه آن است.

حدیث و سنت پس از قرآن کریم، از ارکان مهم و ارزشمندی است که شریعت مطهر اسلام بر آن استوار است . مسلمین خصوصا علمای بزرگوار، از قدیم در حفظ اقوال و افعال معصومان علیهم السلام اهتمام شایسته ای داشته اند . علما و دانشمندان اسلامی، با نقل احادیث و تدوین آنها در کتب و دفاتر کوچک و بزرگ، در حفظ این آثار غنی اسلامی کوشیده اند .

عن ابی حمزة الثمالی عن ابی جعفر(ع) قال: مکتوب فی التوراة التی لم تُغیّر اَنَّ موسی سأل ربّه فقال: یا ربّ اَقریب انت منی فاُناجیک ام بعید فانادیک؟ فاوحی الله عزوجل الیه یا موسی انا جلیس من ذکرنی فقال موسی: فَمَن فی سِترکَ یَوم لاسِترُ الاّ سِترُکَ؟ فقال: الذَّین یذکُروُننی فاذکرهُم و یتحابُّون فی فاحبُهم فاولئک الذَّین اذا اردتُ ان اُصیبَ اَهْلَ ال ...

«یا ایها الانسان انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه ».(انشقاق/6) بسم الله الرحمن الرحیم

در ادامه بحث ذکر، این بار به ذکر در قرآن و روایات می پردازیم . یکی از نشانه های محکم ما برای اهمیت فوق العاده، «ذکر» توجه و توصیه قرآن به «ذکر» است . در شماره قبل به یکی از آیات قرآن پیرامون «ذکر» پرداختیم و در این نوشتار نیز به آیه نورانی دیگری اشاره خواهیم کرد .

با نگاهی بر تعالیم مبین دین اسلام و احادیث وارده از معصومین (ع) درمی یابیم که ارزش هیچ چیز بالاتر از یاد خدا نیست. هدف از خلقت جهان هستی، عبادت پروردگار عالمیان است و آن چیزی جز زنده نگاه داشتن یاد خدا در زندگی افراد بشر نمی باشد.

«ذکر الهی » چون نسیم فرحبخش، حیات معنوی را به انسان هدیه می کند . قلب خسته و افسرده انسان با «یاد خدا» طراوت می یابد و در کشاکش مشکلات و انبوه گرفتاری ها، به یاد معشوق است که اطمینان و آرامش را برای جان ها به ارمغان می آورد .

یکی از راه هایی که سبب تقویت و تثبیت ایمان می شود و سیر قلبی انسان را به سوی معبودش سرعت می بخشد، ذکر است. ذکر به معنای یادآوری (حضور معنی در نفس)، در مقابل نسیان و غفلت آمده است. خداوند پیامبرش را «مُذَکِّر» یعنی تذکردهنده لقب داده است: «اِنَّما انت مُذَکِّرٌ، لَستَ علیهم بِمُصَیطِر». (غاشیه: 22 و 23)