رنج

شوپنهاور، تنها فیلسوف مهمی که خودش را بدبین معرفی کرد، داستان هگل را به‌مثابهٔ خیال‌بافی سنگدلانه‌ای می‌نگریست. از دیدگاه او، پیشرفتْ توهم است: زندگی رنج است، رنج بوده است، و همواره رنج خواهد بود؛ «کوشش‌های پیوسته برای طرد رنج به هیچ چیز دست نمی‌یابند، مگر دگرگونی صورت آن».

مثل ضرباهنگ تشویق تماشاچیان در آمفی‌تئاتری رومی که در انتظار گلادیاتور محبوبشان باید لحظه‌به‌لحظه بلندتر می‌شد یا مثل سروصدای جایگاه عوام در تماشاخانۀ گلوب شکسپیر که باید پیش از به‌صحنه‌آمدنِ بازیگران اوج می‌گرفت یا مثل جماعتی که دور اسکله‌های نیویورک ازدحام می‌کردند و از ملوانان می‌خواستند تا آخرین بخش رمان‌های چارلز دیکنز را لو بدهند، گوشه‌ای از ...

«کاری پردرآمد و عالی که با شرایط روحی و روانی من هماهنگ باشد»، «یک ماشین عالی از مارک بی.ام

نوشتن روندی طولانی از درون نگری است: سفری به سوی تاریک‌ترین مغاک‌های خودآگاهی، و مکاشف‌های آرام و طولانی است

در این دین اعتقادی دربارة خدا وجود ندارد ولی برخی از فرقه ها بعدها بودا را به مقام خدایی رسانده و مورد پرستش قرار دادند

در این نوشته، جناب استاد مصطفی ملکیان به گزارش و تحلیل آراء و اقوال کسانی می پردازد که همگی به وجود یک امر واحد، به عنوان علة العلل و یگانه خاستگاه همه درد و رنج ها قائلند و در پی این اتفاق نظر، اختلاف عقیده شان بر سر این است که آن امر واحد کدام است.

قسمت اول این مقاله در شماره 66 فرهنگ کوثر آمده است. اینک توجه شما را به قست دوم و پایانی آن جلب می کنیم.

در این نوشتار ضمن آشنایی اجمالی با فرانکل به عنوان پایه گذار مکتب روان درمانیِ «معنی درمانی» و آگاهی از دیدگاههای او درباره معنی زندگی درد و رنج مرگ و جاودانگی آزادی، همت اصلی نویسنده مصروف توضیح عقاید فرانکل درباره تعریف دین زمینه های بروز دینداری تعریف خدا نحوه های دینداری تحول دینداری و نسبت دین و روانشناسی می شود.