فرهنگ-و-هنر

فاشیسم یکی از مفاهیمی است که علاوه بر مباحث سیاسی در افواه و گفتگو‌های روزمره مردم عادی نیز نفوذ کرده و از آن به عنوان برچسبی منفی و به عبارتی ناسزای سیاسی استفاده می‌شود.

نرفت، ماند در سرزمین مادری، دلش با ترک وطن صاف نبوده و نیست، وقتی از بی مهری و بی معرفتی یاران دیروز حرف می‌زند، بخشی را به پای خاک خشن غربت می‌گذارد. سخت می‌گذرد زندگی برایش، اما غم نان نیست که طاقتش را طاق کرده، از بی توجهی هایی گلایه می‌کند که نفس هنرمند را می‌بُرد.

امید نعمتی که روزگاری در فرهنگسرای بهمن در جنوب تهران، آواز اصیل ایرانی می‌آموخته و دف هم می‌زده، وقتی سر از دنگ شو و پالت در آورد، توجه کسانی را جلب کرد که یک دل شان سمت موسیقی ایرانی بود و یک دل شان‌تر و تازگی صدا را می‌خواست.

هیچ کس فکرش را هم نمی‌کرد که آسمان جل ایرلندی تبار که با 50 پوند حقوق بیمه بیکاری در خیابان‌های لندن ول می‌گشت روزی با شکسپیر مقایسه شود. پدر و مادرش بیشتر از همه از او ناامید بودند. تمام تلاش خانواده پدری برای آموزش چند کلمه به زبان گالیک به فنا رفته بود.

«زندانی خیابان دوم» یکی از تلخ‌ترین کمدی‌های نیل سایمون آمریکایی است، چون به یکی از بحرانی‌ترین وضعیت‌های انسانی می‌پردازد که در آن اخراج و بیکاری باعث اتفاقاتی در روابط خانوادگی مل (با بازی جواد عزتی) و همسرش ادنا (مه لقا باقری) ادیسون خواهد شد.

هشت فیلمی که امسال در جشنواره بیشترین توجه را به خود جلب کرده بودند، «مغز‌های کوچک زنگ زده»، «بمب؛ یک عاشقانه»، «به وقت شام»، «تنگه ابوقریب»، «عرق سرد»، «چهارراه استانبول»، «شعله ور» و «لاتاری» هستند. در این یادداشت بررسی بسیار کوتاهی از تمامی این هشت فیلم ارائه و امتیازی از 10 نمره به هر یک از آن‌ها اختصاص داده شده است.

ارکستر سمفونیک تهران از سال 1312 تا اسفند 1396 که حالا باشد، فر از و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشته است. گاهی در اوج بوده و گاهی در فرودها سر خورده است. از این بدتر چند سالی هم تعطیل شده است و گویی با همه اهمیتی که دارد، بود و نبودش برای مسئولان چندان مهم نیست.

هوشنگ ابتهاج در آستانه نود سالگی دل پر دردی دارد؛ اما به قول خودش نمی‌خواهد حرف هایش سیاهی دیگری روی سیاهی‌ها اضافه کند. او که این روز‌ها در آلمان به سر می‌برد، هر روزش را با شنیدن اخبار ایران و جهان سپری می‌کند و از تمام اتفاقات ریز و درشت ایران باخبر است.

بر اساس اسناد تاریخی، از سال 1909 بازیگران سیاه پوست به سینما راه یافته اند و قدیمی ترین فیلم کشف شده با بازی یک سیاه پوست متعلق است به فیلمی صامت از سال 1913 با بازی «برت ویلیامز». البته سال ها طول کشید تا بازیگران سیاه پوست و دیگر عوامل سینمایی هم نژادشان توانستند در سینما به جایگاهی درخور برسند.

اگر می‌خواهید به هزارتوی شخصیت پیچیده و معماگونه «استالین» سفر کنید، کتاب «دختر استالین» را بخوانید. رزماری سالیوان نویسنده کتاب تلاش کرده تا زندگی یکی از پر سروصداترین دیکتاتورزاده‌های تاریخ را بعد از حدود 5 سال صرف وقت و گفتگوهای مفصل با دوستان و آشنایان و اطرافیان او به تصویر بکشد.