فضل-بن-شاذان

تألیف و نشر کتاب در زمان قدیم با زمان حاضر، تفاوت‌های اساسی دارد. در این زمان که دوره‌ی سهولت ارتباطات و فهرست‌های زودیاب و تبادل اندیشه‌هاست، به آسانی می‌شود کتاب نوشت و به دست دیگران رساند و نشر و توزیع کرد

اختران را چشمه‌ی خورشید، شد آموزگار کاین چنین شب محفل نور و صفا برپا کند مقدمه وقتی امروز سخن از «شاگرد» می‌رود، مدرسه ای منظم تصوّر می‌کنیم که استادان در فضایی آرام و آسوده به تدریس و تربیت شاگردان اشتغال دارند و همان کار، وسیله‌ی کسب درآمد آن‌ها نیز می‌شود

وقتی امام ما، «رحم الله فضل» گفت این شد مدال سرمدی افتخار فضل (ژولیده نیشابوری) چهار گزارش از امام عسکری (ع) و چند نکته برای شناخت شخصیت علمی و منش عملی جناب فضل بن شاذان، ناگزیر باید گرد و غبار گذشت سده های دراز را کنار بزنیم، و از ورای مه غلیظ دوازده قرن زمان پرنشیب و فراز، به سخنانی گوش جان سپاریم که آن بزرگ مرد را ...

بهترین معرّف درجات والای یک شخصیت علمی، سخنان خود اوست. در مورد بسیاری از بزرگان شیعی،‌ ما از چنین موهبتی بی بهره‌ایم، به دلیل شرایط دشوار زمانی و مسائل ویژه آن‌ها

قضاوت دانشوران درباره یکی از شخصیت‌های پیشین، از مهم‌ترین ادلّه ارج علمی و عملی آن شخصیت توانا می‌باشد

- حدود سال 180 هجری قمری در نیشابور، در خاندان دانش پرور «شاذان بن خلیل» به دنیا آمد و مقدّمات علوم را در نیشابور فراگرفت

آنان که عَلَم زعِلم افراشته‌اند چون «فضل» نکو درد دلی داشته‌اند از جاه و مقام و سیم و زر دور شدند با فقر، بسی گنج گران کاشته‌اند (زرندی نیشابوری) فضل بن شاذان، پرسش‌های خود در زمینه‌ی علل عقاید و اخلاق و احکام را از حضرت ابوالحسن الرضا (ع) پرسید و پاسخ گرفت

ابو محمد فضل بن شاذان بن خلیل ازدی، فقیه صاحب نظر، متکلم متفکر، مفسّر حاذق، دانشمند شهیر عالم اسلام و مؤلف گرانقدر در علوم و فنون اسلامی است

«ابو حمد فضل بن شاذان بن خلیل ازدی نیشابوری » از چهره های درخشان تشیع و از علمای برجسته فقه، کلام و دیگر رشته های متنوع علوم اسلامی است