کهکشان-راه-شیری

دانشمندان برای درک تکامل کهکشان جهان‌هایی را در یک اَبَر کامپیوتر شبیه سازی کردند

از این به بعد هر وقت ماه در آسمان بود، به یاد داشته باشید برای یافتن بخشی از جواب این سوال که «چرا کهکشان ما می‌چرخد؟» باید به ماه نگاه کنیم.

این ساختار قطعه کوچکی از راه شیری است، اما می‌تواند چیز مهمی در مورد کهکشان به ما بگوید. ستارگان واقع در این ساختار تازه کشف شده احتمالا در همان زمان و در همان ناحیه تشکیل شده اند و منحصرا تحت تاثیر نیرو‌های درون کهکشان از جمله گرانش و شکاف ناشی از چرخش کهکشان قرار داشته اند.

این سحابی در فاصله 11 هزار سال نوری در محدوده صورت فلکی ذات الکرسی قرار داشته و به کمک یک تلسکوپ کوچک در شرایط نوری مناسب قابل مشاهده است.

طوفانی عظیم در ابتدای شکل گیری جهان، می‌تواند دانشمندان را در درک بهتر نحوه تعامل کهکشان‌ها و سیاهچاله‌های مرکزی آن‌ها یاری کند.

از این به بعد هر وقت ماه در آسمان بود، به یاد داشته باشید برای یافتن بخشی از جواب این سوال که «چرا کهکشان ما می‌چرخد؟» باید به ماه نگاه کنیم.

ابعاد زمین 40، 070 کیلومتر است، بنابراین هنگامی که فاصله را بر زمان تقسیم می‌کنید، متوجه می‌شوید که این سیاره با سرعت 1670 کیلومتر در ساعت به دور خود می‌چرخد.

چیزی که در این تصویر می‌بینیم مرکز خشن یا پرانرژی کهکشان ما است. در تصویر پس‌مانده ابرنواخترها، سیاه‌چاله‌ها و ستاره‌های نوترونی دیده می‌شوند. هر نقطه یا شکل پرتو ایکس حاکی از منبعی پرانرژی است و بیشتر آن‌ها در مرکز قرار دارند.

یک ذره بین کیهانی، کهکشانی شبیه به کهکشان راه شیری را در ابتدای عالم شناسایی کرده است که مطابق انتظارات کیهان شناسان نیست

به نظر می‌رسد که این جرم، بقایای انفجاری باشد که از یک کوتوله سفید به جا مانده است. کوتوله‌های سفید، از نوعی از ستارگان نظیر خورشید ما شکل می‌گیرند و زمانی ایجاد می‌شوند که سوخت آن‌ها تمام شود و به بقایایی درخشان تبدیل شوند.