یـک مو هم غنیمت است (۲)

تحریریه دنیای سلامت

اختلالات هورمونی:  موارد متعددی از مشکلات هورمونی سبب ریزش مو می‌شوند. ترشح خیلی کم یا خیلی زیاد هورمون تیروئید یکی از دلایل رایج کم پشتی و ریزش موی سر است. این موضوع به راحتی با یک آزمایش خون ساده قابل تشخیص است. همچنین بالا رفتن هورمون توستسترون یکی از دلایل ریزش مو و افزایش موی صورت و بدن می‌باشد. میزان بالای انسولین که اغلب در افراد مبتلا به دیابت ایجاد می‌شود نیز می‌تواند باعث ریزش مو شود. در خانم‌هایی که مبتلا به سندروم تخمدان چند کیستی هستند، احتمال بالا رفتن هورمون توستسترون و انسولین وجود دارد.

3- التهاب پوست سر: بیماری‌های التهابی متعددی از قبیل اگزما، سبوریا و داء الصدف (پسوریازیس) می‌توانند باعث ریزش سکه‌ای مو و قرمزی و پوسته پوسته شدن گردند. همچنین عفونت‌های قارچی پوست سر که به آن کچلی کرم حلقه‌دار نیز گفته می‌شود و عفونت‌های باکتریایی ریشه می‌تواند باعث مشکل مشابهی، یعنی ریزش سکه‌ای مو شود؛ با این تفاوت که عارضه قرمزی پوست در آن وجود ندارد.

4- زخم موضعی: گلسرهای محکم می‌توانند موجب کم پشت شدن مو شوند چون باعث قطع و یا شکسته شدن ریشه مو از بن می‌شوند. بعضی از درمان‌های شیمیایی به پیاز و یا تار مو آسیب می‌رسانند. حشراتی که به مو حمله می‌کنند (همانند شپش و یا گال) می‌توانند به طور مستقیم یا غیرمستقیم سبب ریزش مو شوند؛ به این صورت که شخص را تحریک به خارش کرده و به مو آسیب می‌رسانند. وسواس موکنی نیز یک حالت روانی است که شخص از روی اضطرار موهای خود را می‌کشد یا دور انگشتان می‌چرخاند. حتی گاهی خود شخص نیز از دلیل ریزش غافل است.

5- داروها: داروهای متعددی وجود دارند که می‌توانند باعث کم مویی و ریزش مو شوند. در این میان استروئیدها و شیمی‌درمانی رایج‌ترین هستند. بعضی از داروهای ادرارآور نیز به دلیل افزایش سطح تستسترون باعث کم شدن موی بدن می‌شوند؛ اما معمولا تاثیر زیادی روی موی سر ندارند. اگر فکر می‌کنید ریزش موی شما مربوط به دارویی است که به تازگی شروع به مصرف آن کرده‌اید یا میزان آن را افزایش داده‌اید، بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنید.

6- دلایل روانشناسی: اضطراب، عصبانیت و افسردگی به طور شگفت‌آوری موجب ریزش مو می‌شوند که تشخیص و درمان آنها نیز بسیار مشکل است. اگر انسان‌ها تاثیر استرس و عصبانیت را در مشکلات کم مویی و ریزش مو می‌دانستند، حتما سعی در کاهش میزان آن در زندگی خود می‌کردند. استرس‌های معمول در زندگی و استرس‌های ناشی از ریزش مو در هم می‌آمیزند و آنوقت است که مشکل سخت‌تر هم می‌شود.

برخی افراد با نگرانی و بزرگ‌نمایی ریزش مو استرس خود را بیشتر کرده و سرعت ریزش مو را افزایش می‌دهند. زمانی که ریزش موی خود را تشخیص دادید، اولین گام، مراجعه به پزشک متخصص برای تعیین دلیل آن است؛ سپس درمان با توجه به دلایل آن آغاز می‌گردد. اگر این دسته از درمان‌ها کافی و یا تاثیرگذار نبود و یا اصلا دلیل آن ناشناخته باقی ماند، دو روش دارویی دیگر نیز وجود دارد که در برخی موارد موثر واقع می‌شود.

استفاده از محلول ماینوکسیدیل یا روگین، درمان موضعی است که می‌توان از آن سود برد. تا به حال عملکرد دقیق این دارو به طور واضح مشخص نشده است، اما خانم‌ها و آقایان می‌توانند بدون نگرانی از هیچ‌گونه عارضه‌ای از آن استفاده کنند. فیناستراید یا پروپسیا قرصی است که فقط با نسخه پزشک می‌توان تهیه کرد که عملکرد آن پیشگیری از تغییر شکل هورمون تستسترون به فعال‌ترین حالتش می‌باشد و می‌تواند یکی از اصلی‌ترین عوامل ریزش مو در مردان را کاهش دهد.

درمان کلی

بعضی از افراد ترجیح می‌دهند مشکل ریزش موی خود را با روش‌های پزشکی یا جراحی، مانند کاشت مو درمان کنند و برخی دیگر، استفاده از موی مصنوعی یا همان کلاه‌گیس را انتخاب می‌کنند و یا شیوه‌های مختلف آرایش مو، مثل رنگ کردن یا تغییر مدل مو را ترجیح می‌دهند. راهی که شما انتخاب می‌کنید، بستگی به دلیل ریزش موی‌تان دارد. بعضی احساس می‌کنند نیاز به درمان دارند؛ در حالی که بعضی دیگر اهمیت کمتری به کم مویی یا کچلی خود می‌دهند.

اگر یک بیماری، یک داروی خاص و یا استرس دلیل کم مویی است، درمان آن بیماری، عوض کردن دارو و از بین بردن یا یادگیری مدیریت بر استرس باعث توقف ریزش مو می‌شود. درمان ریزش مو می‌تواند اعتماد به نفس فرد را افزایش دهد؛ با این وجود، روش‌های جایگزینی نیز عوارض جانبی خود را دارند...

برای خواندن بخش اول - یک مو هم غنیمت است - اینجا کلیک کنید.

برای خواندن بخش سوم- یک مو هم غنیمت است- اینجا کلیک کنید.