اسدالله علم (1 مرداد 1298 بیرجند – 25 فروردین 1357 نیویورک)، یکی از مهمترین چهرههای سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از 1345 تا 1356 و نخستوزیر ایران از سال 1341 تا 1342 بود.
در ادامه بخشی از یادداشت های او را بخوانید.
5 خرداد 1352: صبح شرفیاب شدم. کارهای عقب افتاده زیادی بود. ضمن این کارها تقاضائی از فیلیپ شوهر ملکه انگلستان بود، برای عضویت در شورای سلطنتی اسب ایران، که آن را هم من جزء کارهای عقب افتاده گذاشته بودم. شاهنشاه خیلی خندیدند. فرمودند: خاطرم میآید اگر در سابق احیاناً یکی از رجال ایران در مهمانی کوکتل سفارت انگلیس دعوت نمیشدند، دیگر چه بدبختی بزرگی برای آنها پیش آمده بود و حالا تقاضای شوهر ملکه برای عضویت شورای سلطنتی اسب ایران جزء کارهای غیر مهم عقب افتاده است. باری امر فرمودند سفیر انگلیس را احضار کن و این مطلب را به او بگو که جسته و گریخته میشنوم که وزیر خارجه هند که به بغداد رفته است در مورد امنیت خلیج فارس و اقیانوس هند با عراقیها صحبت کرده [است].
این چه معنی میدهد؟ آیا هندیها میخواهند [محور]بغداد-دهلی به وجود بیاورند و ایران را توسط عراق تهدید کنند؟ و آیا این عکس العملی است درباره اعلامیه ما و پاکستان هنگام مسافرت بوتو به ایران؟ ما که مکرر گفتهایم میخواهیم واسطه صلح بین هند و پاکستان و اصولا در این منطقه باشیم. این [تحریک]provocation برای چیست؟ از طرفی سیل اسلحه شوروی و کشورهای اقمار آنها از طریق خلیج فارس به عراق سرازیر است. آیا این کارها را هندیها به تحریک روسها میکنند؟ بعد هم میخواهم وقتی وزیر خارجه انگلیس
[سر آلک داگلاس هیوم]Sir Alec Douglas Home به ایران میآید نسبت به همه این سؤالات، بعد هم وضع شیخ نشینها و ارتباط آنها با یک دیگر و عربستان سعودی و عراق و به طور کلی [نسبت به فدراسیون امارات خلیج فارس]صحبت کنم، اما به سفیر بگو بین کشورهای ما هیچ نکته تاریکی نیست و افق آینده روابط ما کاملا روشن است و من راضی هستم و البته درباره استحکام بیشتر آن باید فکر بکنیم و الا [مشکلی]problem نداریم....
منبع: انتخاب
