یکی از مشکلات برای شیعیان در مساجد اهل سنت این است که همگی پوشیده با فرش است و طبعا شیعه نمی تواند بر غیر زمین و یا چیزهای روییده از آن سجده کند در حالی که سنت در مساجد مسلمانان در صدر اسلام این بود که مساجد با سنگریزه مفروش می شد وپیوسته بر خاک سجده می کردند نه بر فرش.
اینک از زبان ماوردی (متوفای سال 450) نویسنده کتاب «الاحکام السلطانیه » این قطعه تاریخی را بنگرید:
«رای "زیاد" فی صلاة الناس فی جامعی البصرة والکوفة انهم اذا صلوا فی صحنه فرفعوا من السجود مسحوا جباههم من التراب فامر بالقاء الحصی فی صحن المسجد الجامع و قال: لست آمن ان یطول الزمان فیظن الصغیر اذ نشا ان مسح الجبهة من اثر السجود سنة فی الصلاة ». (1)
ما فعلا با نیت "زیاد" کاری نداریم و او را یک فرد ناصالح می دانیم، ولی از این قطعه تاریخی نتیجه می گیریم که فرش مساجد به این شکل که برای شیعیان ایجاد ضیق کرده بدعتی است ناروا.
پی نوشت:
1. الماوردی، الاحکام السلطانیة، ص 244، ط مصر.
