نام رایج:
انجبار
عربی:
انجبار
نام های دیگر:
انگبار
ماهیت:
نباتی است به بلندی قامتی و اکثر بر علیق و آنچه بر نزدیک آن باشد می پیچید و مشبک می سازد آن را، برگ آن مانند برگ رطبه و با اندک زغبی مانند غبار، و شاخهای آن قویتر از رطبه و مایل به سرخی و بیخ آن خشبی و سرخ و مستعمل ریشه های باریک آن است که آن را لحای انجبار نامند و منبت آن بلاد شام است در کنار رودها و میان جویها (امروزه در عطاری ها ریشه آن مستعمل است)
طبیعت:
سرد و خشک در درجه سوم.
افعال و خواص:
قاطع نزف الدم جمیع اعضا خصوصاً از سینه و ریه و بواسیر و حابس اسهال مزمن و مسکن قی و مقوی اعضا و امعا و جهت تسکین التهاب صفرا و غلیان خون و سل تازه و اسهال کبدی و شکستگی اعضا و کوفتگی عضل و فسخ و هتک آن نافع است.
***
بدل:
هم وزن آن زرشک و ربع آن گل ارمنی
مضر:
مبرودین
مصلح:
زنجبیل
مقدار شربت:
تا یک مثقال از عصاره و یک درم از برگ و پنج درم از ریشه.
منبع مقاله :
کمالی نژاد، محمد، (1390)؛ برگ کهن، تهران: چوگان، چاپ اول