به گزارش ایسنا، میرزایی در سلسله نشست‌های حکمروایی خوب و توسعه پایدار شهری، گفت: وقتی صحبت از ارتقاء کیفیت زندگی و افزایش مشارکت شهروندی می‌شود باید به شاخص‌هایی همچون سلامت، ارتقاء امنیت در سطح محله و... توجه داشته باشیم. باید مشارکت شهروندی در اداره امور شهر در سطح وسیع‌تری دیده شود که متاسفانه همین امر امروز به حلقه مفقوده در مدیریت شهری تبدیل شده است.
وی با اشاره به نظرسنجی‌ای که در ابتدای آغاز به کار مدیریت شهری جدید انجام شده است، افزود: در این نظرسنجی از دید شهروندان، تهران بهترین فرصت برای کسب و کار است اما جایی برای زندگی نیست و مطلوبیت زیست شهری را ندارد. در حقیقت مردم حس خوبی به شهر ندارند. این نظرسنجی نشان می‌دهد غالب مردم تهران تمایل دارند از محله خود جابه‌جا شوند به شکلی که شهروندانی که در محلات لوکس زندگی می‌کنند تمایل دارند از تهران جابه‌جا شوند و سایر شهروندان نیز تمایل دارند محله خود را تغییر دهند. این نشان می‌دهد که تهران برای شهروندانش فاقد کیفیت زندگی است.
وی با تاکید بر این‌که باید بررسی شود که چرا چنین شده و تهران هویت شهری ندارد و فاقد مولفه‌ها و المان‌های شهری زیست مناسب برای شهروندان خود است، افزود: امروز متاسفانه در تهران با حجم زیادی از آلودگی‌های محیط زیستی مواجه هستیم و با سطح بالایی از عدم امنیت در زندگی روزمره مواجه شده‌ایم.
معاون شهردار تهران ادامه داد: امروز موضوع حمل‌ونقل عمومی یکی از اولویت‌های شهروندان تهرانی شده و در حقیقت ترافیک کلاف سردرگمی در تهران شده که زمان زیادی از وقت شهروندان صرف رفت‌وآمد در شهر می‌شود. این موضوع نه‌تنها وقت شهروندان بلکه امنیت و آرامش را نیز از آنها سلب کرده است.
وی با اشاره به فقدان مشارکت شهروندی در تهران، تاکید کرد: نه در عقلانیت و نه در هدفمندی تصمیم‌گیری‌ها، شهروندان حضور نداشته‌اند. تنها مشارکت‌هایی به صورت توده‌وار و در مقاطع مختلف با دعوت حاکمیت انجام شده اما متاسفانه هیچ مشارکت سازمان‌یافته شهروندی در تهران وجود ندارد.
وی ادامه داد: در حقیقت مدیران شهری هر کجا که احساس نیاز می‌کنند مشارکت شهروندان را سازمان می‌دهند و حتی سطح و نوع مشارکت به خواست شهروندان نیست و با خواست مدیران شهری اتفاق می‌افتد.
وی ادامه داد: بی‌تردید بدون مشارکت مردم شاهد یک مدیریتی همراه با فرآیندهای آمرانه و به تبع آن همراه با فاجعه‌های اجتماعی مواجه خواهیم بود. متاسفانه در تهران خواستیم ظرف سال‌های گذشته با بلندپروازی شهری در تراز جهانی بسازیم و منابع مالی لازم برای این کار را نیز از محل بسیار نامناسبی به نام تراکم‌فروشی تامین کنیم. بدین ترتیب اقتصاد سیاسی فاسدی شکل گرفت که مبنای درآمد، 200 هزار نفری بودند که سازندگان مشخصی بودند که با رغبت به شهرداری تهران پول پرداخت می‌کردند و به این ترتیب در شهر کلکسیونی از انواع نابرابری‌ها به وجود آمد.
وی تاکید کرد: زمانی که دغدغه مدیریت شهری پول درآوردن می‌شود و هیچ نظارتی نیز بر این امر وجود نداشته باشد، فرشی درست می‌شود که باید برخی از زشتی‌ها زیر آن مخفی شود که نتیجه آن ایجاد محله‌ی هرندی می‌شود.
وی گفت: چرا ظرف 5 سال گذشته در شهرداری تهران تفریغ بودجه تصویب نشده و تشکیلات شهرداری تا این حد گسترش پیدا کرده است؟! از حدود 68 هزار نیروی انسانی 46 هزار نفر در سازمان‌ها و شرکت‌ها به کار گرفته شده‌اند که محفلی برای اقتصاد سیاسی فاسد شده‌اند. اگر مشارکت سازمان‌یافته شهروندی در قالب احزاب، رسانه‌ها، انجمن‌های محلی و گروه‌های نخبگی وجود داشت، قطعا این بلا به سر تهران نمی‌آمد.
