یکی‌ از پایه‌های اصلی‌ هر رابطه ای، اعتماد است. تنها زمانی‌ می‌‌توانیم به کسی‌ متعهد و پایبند شویم که کاملا به او اعتماد داشته باشیم. این احساس باعث می‌‌شود حمایت او را دائم و بی‌ قید و شرط احساس کنیم و بتوانیم صادقانه، بدون تردید از قضاوت او، احساساتمان را بیان کنیم و خود حقیقی‌ مان را آزاد کنیم. 

اعتماد کاملا اکتسابی و با روندی کند در حین شناخت کسی‌ ایجاد می‌‌شود. شاید حتی مهم تر از حس اعتماد، پیش بینی‌ پذیری فرد مقابل باشد. وقتی‌ بتوانیم حرکات  یا واکنش‌ها را از قبل شناسایی و پیش بینی‌ کنیم، احساس کنترل بیشتر و در نتیجه اعتماد بیشتر نیز خواهیم داشت. با توجه به اینکه امکان ندارد زوج‌ها 24 ساعته کنار یکدیگر باشند، باخبری از هر حرکت امکان پذیر نیست. بنابراین پس از شناخت کافی‌، نیاز به یک علاقه باطنی و ایمانی قوی نسبت به فرد مقابل وجود دارد.

 

با داشتن احساس امنیت در یک رابطه که در نتیجه اعتماد و قابل پیش بینی‌ بودن طرف مقابل بوجود می‌‌آید، خواهیم توانست بر سر هر موضوع و پیشامدی بحث کنیم و به نتیجه‌ای مطلوب و دو طرفه برسیم. همچنین قادر خواهیم بود بسیار صادق تر ببخشیم! چراکه در اعماق وجودمان می‌‌دانیم که نیت او هرگز آزار یا اذیت ما نبوده است.

 

همان قدر که زمان طولانی لازم است تا اعتماد شکل بگیرد، می‌‌تواند در یک لحظه از غفلت یا بی‌ ملاحظگی خدشه دار شود یا به کلی‌ از بین برود. همین مساله، گسستگی در ارتباط برقرار کردن و صحبت متقابل زوجها را رقم می‌‌زند و سبب می‌‌شود به تمام مسائل ریز و درشت با خصومت و خشم واکنش نشان دهند. به خصوص در مواردی که اعتماد به کل از بین رفته باشد (مثلا به دلیلی‌ چون خیانت یا دروغ‌های نا بخشودنی) و زوج مجبور باشند به دلایل خانوادگی یا فرهنگی‌ کنار یکدیگر بمانند، این گسستگی روز به روز بیشتر می‌‌شود.

 

تمام زوج‌هایی‌ که بدون شکل گیری این اعتماد با یکدیگر وصلت می‌‌کنند، همیشه خود را تحت فشار، مورد ظن، و مجاب برای توجیه کردن هر عمل و رفتاری می‌‌دانند. احساس می‌‌کنند برای هر حرکتی‌ مورد قضاوت قرار می‌‌گیرند و هیچ راهی‌ برای اصلاح این قضاوت‌ها ندارند. متاسفانه توصیه چندانی نمی‌‌توان به چنین زوج هایی داشت چرا که پایه‌های اعتماد می‌‌بایستی‌ از ابتدا صحیح بنا شده و به مرور مستحکم شود. تنها در صورتی‌ که فرد احساس کند نه تنها نسبت به همسر یا معشوقش بلکه نسبت به تمام افراد پیرامونش با شّک و تردید نگاه می‌‌کند و احساس می‌کند به هیچ عنوان این حس را نسبت به کسی‌ در خود ندارد، می‌‌توان مشکل را با درمان آگاهانه برطرف کرد. چراکه این مشکل مربوط به شخصیت خود فرد است و می‌‌بایست از طریق مشاوره با آن مبارزه کند.