کولبرهایی که مرگ حمل می‌کنند

کولبران افرادی هستند که برای کسب درآمد زندگی خود مجبور به حمل اجناسی بین دو طرف خط مرزی می‌شوند. کولبران بیشتر در استان‌های آذربایجان غربی، کردستان و کرمانشاه مشغول به کولبری هستند. آن‌ها از روی ناچاری و در قبال دستمزد ناچیز اقدام به حمل و ورود کالای خارجی از نقاط غیررسمی و بدون گمرک می‌کنند.

کالای مورد نظر که طبق تعریف قانون قاچاق محسوب می‌شود بر روی پشت کولبرها و یا از طریق حمل با حیوان بارکش از مناطق صعب‌العبور مرزی به داخل شهرها و روستاهای مرزی انتقال داده می‌شود. بیشتر این اجناس تلویزیون، کولر، بخاری، سیگار، لاستیک خوردرو، پوشاک و منسوجات، است.

کولبری در استان‌های مرزی بیشتر رواج دارد و جزو یکی از خطرناک‌ترین کارها محسوب می‌شود. بیشتر کارگران کولبر را جوانان و افراد میانسال تشکیل می‌دهند که فقط برای امرار معاش روزانه خود روی به این شغل خطرناک آورده‌اند. بازه سنی این کارگران بین 13 الی 60 سال است.

با بررسی همه قوانین مصوب و متون حقوقی کشور ملاحظه می‌شود که متأسفانه هیچ قانونی از کولبران حمایت نمی‌کند و این قشر از هیچ پوشش و حمایت حقوقی برخوردار نیستند. از دیگر سو کولبران از مصیبت‌های فراوانی رنج می‌برند، رنج رفتن روی میدان مین، رنج بیکاری، رنج دستمزد پایین، رنج نداشتن سندیکای کاری، رنج بیماری، رنج پیری زودرس به علت سنگینی بار، رنج اندوه، رنج راه‌های ناهموار، رنج متهم شدن به قاچاقچی، رنج استثمار، رنج برف و سرما، رنج زوزه گرگ و... .

 آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب، قاچاق را بلایی بزرگ و سم تولید داخلی برشمردند و با انتقاد شدید از عدم برخورد جدی با این مسئله تأکید کردند: «باید قوی‌ترین اشخاص را مأمور این کار کرد و دولت، ضمن تقویت دستگاه‌های ذیربط، با قدرت با قاچاق سازمان‌یافته مقابله و برخورد کند. البته منظور از مبارزه با قاچاق کالا، مقابله با کولبرهای ضعیفی که در برخی مناطق اجناس کوچک را وارد می‌کنند، نیست؛ بلکه منظور قاچاقچیان بزرگی است که با ده‌ها و صدها کانتینر، اجناس قاچاق، وارد کشور می‌کنند.»

گزارش از حمیدرضا قربانی